luscious, 4

luscious, 4

อะไรคือหึง…แล้วใครกันที่หึง

เสียอารมณ์ อารมณ์เสีย…สุดๆ เลยด้วย!!!

หลังจากที่จูบกันผมไม่รู้เลยว่าทำไมสมองถึงโหวงเหวงไปหมดนึกอะไรไม่ออกแต่ที่รู้ๆ ไอ้แก่มันเดินกลับไปนั่งทำงานตามปกติส่วนผมนะเหรอรีบมุดหนีหายเข้าไปในผ้าห่มทันที รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีอะไรมากวนใจนี่แหละครับ

อื้อ…

ผมครางออกมาแต่ก็ไม่ยอมลืมตาตื่นนอกซะจากจะพลิกตัวไปอีกข้างหยิบอะไรที่ใกล้ตัวที่สุดมากอดเอาไว้

“เดือนสิบสอง!”

ใครแมร่งมาเรียกแต่เช้าวะเนี่ยคนเค้ากำลังนอนหลับสบายอารมณ์ ปล่อยไปๆ อย่าสนใจนอนต่อดีกว่า

“อย่าให้ฉันต้องปลุกซ้ำหลายรอบ!”

ไม่สนใจครับหยิบหมอนที่นอนอยู่มาปิดหูตัวเองแล้วหลับต่อ แบบว่าใครใช้ให้ปลุกและทำไมต้องปลุกด้วยครับ J

“เดือนสิบสอง!!!!”

หมับ ตุบ โอ๊ย!!!

ครบสูตรตามสเต็ปหมับแรกหมอนที่หนุนอยู่ ตุบสองคือกูตกเตียง โอ๊ยสามตาสว่างจ้าเลยครับนอนกอดเข่าตัวเองอยู่ที่พื้นร้องครางออกมาทันทีแบบว่าเจ็บปวดสุดๆ เตียงกับพื้นไม่ใข่ต่ำๆ สูงโคตร TwT แถมพื้นยังแข็งอีกต่างห่าง

“ไอ้สัด!!!!” ด่าออกไปแล้วไม่รู้แหละ ไม่สนด้วยว่าใครเป็นคนทำแต่ที่แน่ๆ ผมเจ็บตัวแต่เช้าเลยครับ

“ว่าไงนะ!” น้ำเสียงสูงฟังดูน่ากลัว

“ก็ไอ้…” ค้างครับพอได้เห็นว่าใครคือคนที่ปลุกผม “ไอ้คุณสามี!” เปลี่ยนได้ทันท้วงทีเลยเพราะถึงยังไงผู้ชายตรงหน้าก็อายุเยอะกว่าผมถ้าจะพูดจาหยาบคายใส่มีหวังโดนต่อยปากแตกแน่นอน

“จำไว้นะเดือนสิบสอง ถ้ารักที่จะอยู่ที่นี่ห้ามนอนตื่นสายและห้ามพูดจาหยาบคายให้ฉันได้ยินอีก” เค้าว่าก่อนจะก้มลงมาหาผมกระชากจนผมลุกขึ้นยืนแต่มือหนาก็ยังคงบีบข้อมือผมเอาไว้จนแน่นรู้สึกเจ็บโคตรๆ

“เจ็บ” เจ็บจริงๆ ไม่ได้สำออยเพราะท่าทางของเค้าดูจะไม่พอใจกับการที่ผมพูดจาหยาบคายมากกว่าผมตื่นสายอีกครับ

“ขอโทษ…ลืมตัว!!!”

ให้ตายสิ! เชื่อเถอะว่าตั้งแต่เกิดมานับครั้งได้ที่พูดคำว่าขอโทษออกไปแบบนี้ ทำไมคุณหนูเดือนสิบสองต้องมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้ด้วย!!!

“อย่าลืมตัวบ่อย”

“รู้แล้วไม่ต้องมาย้ำ” หลังจากที่อ่อนอยู่ได้สักพักผมก็เริ่มวีนต่อเพราะไอ้คุณสามีชอบย้ำคำเดิมๆ อยู่เรื่อยและคำพูดที่สื่อออกมาก็เหมือนพยายามจะไล่ผมทางอ้อม

ฮึย!

จ้องตาไม่พอใจก่อนจะสะบัดมือออกแล้วหันหลังจะเดินจากห้องแต่กลับถูกเรียกเอาไวซะก่อน

“จะไปไหน?”

“อาบน้ำ”

“อาบที่นี่ แล้วก็รีบๆ ส่วนเสื้อผ้าจาเอามาให้แต่เช้าแล้ว…ฉันให้เวลาแค่สิบห้านาที!” สั่งเสร็จก็เดินออกไปจากห้องทันที ไม่รู้จะดุและโหดไปไหน

“ไอ้แก่ ไอ้หมาป่าจอมเถื่อน สั่งๆ อย่างเดียว…เจ็บใจโว้ยทำอะไรไม่ได้เลย!!!!!”

งื้ออออออออออออ…

โต๊ะกินข้าว…

มีแค่ผมกับไอ้จาเท่านั้นแต่ใครอีกคนไม่อยู่แล้วซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีเท่านั้นเพราะผมกินอาหารได้อย่างมีความสุขที่สุดแม้ว่าแกงทั้งหลายจะรสจัดกว่าที่ผมเคยลิ้มรสมาเลยก็ตาม

“ดูมีความสุขจังนะมึง” เสียงของไอ้จาดังขึ้นมามันมองหน้าผมด้วยสีหน้าที่งงกับผมแบบสุดๆ

“แน่นอนเพราะคนขวางหูขวางตาไม่อยู่!”

ตอบไปแบบนั้นแต่ทำไมรู้สึกขัดใจนักนะเหมือนว่าไม่มีใครให้ทะเลาะกับไอ้จานะเหรอทะเลาะกันจนชินแล้วครับ

“แต่ทำไมสีหน้ามึงตอนตอบไม่เห็นมีความสุข”

“ไอ้สัด! เมื่อกี้มึงเพิ่งถามว่ากูมีความสุขอยู่นะ” ผมวางช้อนลงทันทีก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแสดงอาการเหวี่ยงเพื่อกลบเกลื่อนทันที ไม่อยากจะบอกว่าหัวใจผมมันเต้นแรงโคตรๆ แรงตั้งแต่ที่นึกถึงไอ้แก่ลามกนั่นแล้วครับ

งื้อออออออออออออออออออ…

โอ้ไม่! หัวใจอย่าทำร้ายกันแบบนี้สิวะ!!!

“อาละวาดอีกแระ! ไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อกูจะเป็นคนเดียวที่ทำให้มึงเลิกเหวี่ยงได้”

“ไม่ใช่สักหน่อย! ใครหน้าไหนก็มาเปลี่ยนนิสัยเดือนสิบสองไม่ได้หรอกนะ” จิ๊ปากใส่ไอ้จาก่อนจะเดินออกมาจากโต๊ะกินข้าวทันที ถ้าผมยิ่งอยู่นานมีหวังไอ้จายิ่งตอกย้ำผมเรื่อยๆ แน่นอนเลยครับ

!!!!

“ใจเต้นทำไมเนี่ย…ฮึย!” เสียอารมณ์ครับแถมกำลังเหวี่ยงอยู่กับตัวเองอีกด้วย ยืนกอดออกมองไปด้านหน้าก่อนจะเดินไปเดินมาอยู่อย่างนั้นเผื่อว่าสมองผมจะสั่งการให้หัวใจหยุดเต้นแรงผิดปกติได้บ้าง

L

“ไอ้คุณหนู!”

เสียงไอ้จาดังขึ้นมาจากด้านหลัง ผมค่อยๆ หันกลับไปมองหน้ามันที่กำลังยืนกอดอกพิงกรอบประตูอย่างเท่ห์ยิ้มเยาะผมด้วยครับ

“กูรู้นะว่าที่มึงหนีเพราะมึงกำลังจนมุม”

“ไม่ใช่โว้ย!” เถียงหรือแถก็ไม่รู้สินะแต่ที่แน่ๆ ฟังไม่ค่อยขึ้นสักเท่าไหร่ครับ รีบหันกลับทันทีก่อนจะแอบถอนหายใจ

หมับ!

ผมสะดุ้งนิดหน่อยเพราะไม่รู้ว่าไอ้จาเดินเข้ามาใกล้ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ที่แน่ๆ มันวางมือลงบนบ่าของผมอย่างจังก่อนจะกอดคอผมเอาไว้ ท่าทางสวีทกับกูแต่เช้าเชียวนะแต่ก็นะเวลานี้มันเลยเช้าไปนานแล้วเพราะผมตื่นสาย…

“เฮ้ย!”

“อะไรของมึง” ผมร้องอุทานขึ้นอย่างดังจนไอ้จาพลอยตกใจไปด้วย จะไม่ให้ร้องดังได้ยังไงก็สายตามันดันไปเห็นของดีเข้า…

คราวนี้แหละใจสั่นไม่หยุดเลยโว้ย!!!!!

“ไอ้จา ผู้หญิงคนนั้นใคร?” ผมถามขึ้นด้วยอารมณ์ไหนก็ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ ไม่พอใจครับ ก็หล่อนดันมากอดแขนคุณสามีของผมซะแน่นเลยนี่ครับ

“หึง!” มันหันไปมองภาพตรงหน้าก่อนจะหันกลับมาสบตาผม

“หึงพ่อง! แค่ไม่พอใจเพราะยัยป้านั่นจะมาแย่งขุมทรัพย์กู” เถียงครับแต่ทำไมใจเต้นแรงผิดปกติ หรือเพราะกำลังโกรธที่ตัวเองจะมีศัตรูแบบนี้นะเนี่ย

“ตอแหล!” เชื่อเถอะครับว่ามันด่าผมซะเต็มหน้าเลย TwT

“แรง! แล้วตกลงป้านั่นเป็นใคร?” ว่ามันก่อนจะมองหน้าไอ้จาสลับกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น

“คุณสร้อยฟ้า เป็นลูกสาวเจ้าของไร่ข้างๆ แต่…”

“ไอ้สัดชื่อซะสวยหรู เดี๋ยวแมร่งจะทำให้ไม่กล้ามายุ่งกับผัวกูเลยคอยดู!!!!!” ผมไม่ทันฟังที่ไอ้จาพูดจนจบก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน ไอ้จาดูจะอึ้งกับท่าทางของผมมากๆ แต่ผมนะเหรอจะสนใจเพราะสิ่งที่ผมสนใจในตอนนี้คือภาพตรงหน้าซะมากกว่า

“มึงจะทำอะไร?”

“ไปแสดงความเป็นเจ้าของ” รีบเดินลงจากบ้านทันทีก่อนจะตรงไปยังสวนด้านหน้าที่มีคนสองคนกำลังคุยกันอย่างมีความสุขส่วนไอ้จาก็เดินตามผมมาติดๆ

“ไอ้สัดเดินช้าๆ สิวะเดี๋ยวก็ล้มหรอก”

“ถ้าจะตามมาก็อย่าบ่น”

“ไอ้เหี้ยไปแสดงความเป็นเจ้าของหรือไปเหวี่ยงเพราะหึงกันแน่”

ผมหยุดกึกทันทีก่อนจะหันขวับมามองหน้าไอ้จาแววจากำลังเถียงสุดๆ ว่าผมไม่ได้หึงแล้วในใจมันเต้นแรงสุดๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ในอารมณ์ไหนและระดับที่เท่าไหร่แต่ที่แน่ๆ ผมสามารถตอบได้ทันทีว่า…

ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย L

“กูบอกว่าไม่ได้หึงไงวะ!”

“เออๆ เชื่อแล้ว”

พอเจอหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ไป มันถึงจะยอมถอดใจก่อนแล้วมองหน้าผมแบบว่ากูยอมแพ้มึงจริงๆ แล้วนะ

ไอ้จาไม่ได้เดินตามผมมา ผมเองก็ไม่ได้สนใจก่อนที่จะรีบเดินไปหาทั้งสองคนหยุดยืนอยู่ในระยะที่ใกล้แต่ก็ไม่ไกลมากนัก…ผมนิ่งเงียบก่อนที่จะกำมือเข้าหากันจนแน่นแบบว่าเจ็บใจใช่ไหม

“คิดจะแย่งเหรอ ให้มันรู้ซะบ้างว่าผู้ชายคนนี้ของเดือนสิบสองเหอะป้า!!!!!”

หึหึ!

ยิ้มเยาะให้ตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหาทั้งสองคน…

หมับ!

กอดแขนสิครับ ไอ้คุณสามีนิ่งเงียบครับไม่ใช่อึ้งเพราะท่าทางของเค้าสุขุมอยู่ตลอดเวลาแต่คนที่ดูจะตกใจน่าจะเป็นยายป้าสร้อยฟ้านี่มากกว่า

“ใครค่ะคุณจอม!” เสียงใสหรือเปล่าแต่ผมว่าป้านี่กำลังสร้างภาพอยู่ครับ

“ก็เด็กมี…”

“นี่คุณสามีค่ะ ไม่ต้องอายไปหรอกบอกป้าเค้าไปสิว่าเรานะเป็นอะไรกัน!!!!!!” ผมรีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่เค้าจะได้ตอบคำถามเสร็จเพราะผมรู้ว่าตาลุงนี่กำลังจะหลอกด่าว่าผมเป็นเด็กมีปัญหา

“เอ่อ…คุณจอม”

“ไม่ต้องตกใจหรอกครับ จริงมั้ยคุณสามี”

ผมกอดแขนเค้าไว้จนแน่นแบบว่ารักสุดๆ นะคนนี้…

จุ๊บ -///////////////- อีกสักยกแกล้งยั่วคนแก่ทั้งสองด้วยการยื่นหน้าตัวเองขึ้นไปหอมแก้มตาแก่นี่ ตัวสูงไปนิดเกือบไม่ถึง…

“คุณจอม…” ตกใจครับแถมท่าทางเหมือนจะช็อค

ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สะใจให้มันรู้ไปซะบ้างว่านี่ของใคร?

“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละครับ…”

เฮ้ย! เอาจริงดิ! ดันเล่นด้วยซะง่ายดายขนาดนั้นแบบนี้คนที่เป็นฝ่ายอึ้งมันก็ผมนะสิครับ

จุ๊บ -////////////////-

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!

โดนฉวยโอกาสหอมแก้มอีกแล้ว ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ละครับตอนแรกผมอย่างเห็นตาลุงนี่โกรธแต่ที่ไหนได้กลับไม่รู้สึกอะไรนอกจากจะไหลไปตามน้ำกับผมด้วย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!

หูแทบแตกเพราะยายป้าสร้อยกรีดร้องออกมาก่อนจะวิ่งหนีออกไปถึงกับรับไม่ได้เลยเหรอป้าที่ผู้ชายคนนี้เป็นเกย์

หึหึ!

สะใจ!!!

“ปล่อยได้แล้ว” พอเห็นว่าทุกอย่างไปได้สวยผมก็สะบัดตัวออกมาทันทีแต่ว่าไม่หลุดครับเพราะเค้ากอดเอวผมเอาไว้แน่นมากจากที่ตอนแรกผมเป็นฝ่ายกอดแขนแท้ๆ

“คิดจะทำอะไร? คิดเหรอว่าแค่นี้จะทำให้ฉันรู้สึกโกรธ…เสียใจเด็กน้อยมันไม่มีทางซะหรอกนะ”

ตาลุงก้มลงมากระซิบข้างๆ หูผมก่อนที่จะยิ้มเยาะ สรุปที่อุตส่าห์เล่นละครไปเมื่อกี้ไม่สามรถทำให้เค้าโกรธได้เลยใช่ไหมและดูเหมือนว่าจะเป็นผมเท่านั้นที่รู้สึกโกรธขึ้นมาเมื่อทำอะไรเค้าไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“อ๊ายยยยยยยยยยยยยย! ไอ้แก่…”

โกรธ! สุดท้ายเป็นยังไงละทำอะไรเค้าไม่ได้ก็กลายเป็นว่าต้องโกรธเอง ผมกระทืบเท้าไปมาเหมือนคุณหนูเอาแต่ใจก่อนจะรีบเดินหนีออกมา

“ให้ตายสิสวรรค์ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครมาหยามได้ขนาดนี้เลยนะ ทำไมๆ จะมีสักกี่ครั้งไหมที่จะชนะไอ้หมาป่าบ้านั่นได้ L”

ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“สมน้ำหน้า!”

“ไอ้เหี้ยจาวา!” รีบหันมาสวนกลับทันทีเห็นไอ้จากำลังนั่งกอดอกมองผมอยู่ตรงชิงช้ายิ้มเยาะอย่างสะใจเลยทีเดียว

“หรือกูพูดผิด มึงนะไม่ทันพ่อกูหรอกนะ…อยากยั่วโมโหเค้าเป็นไงดันโมโหกลับมาซะเองเพราะไม่ได้ผล”

“ใครบอกไม่ได้ผล…ลุกดิ!” ผมเดินตรงไปหาไอ้จาก่อนจะไล่มันให้ลุกขึ้นแล้วนั่งลงไปเอง “อย่างน้อยกูก็ทำให้ยายป้านั่นช็อคแถมไม่ต้องเสียขุมทรัพย์ให้ใครอีกด้วย”

“กูถามจริงเถอะ! มึงมีความสุขเหรอที่คอยแต่อาละวาดและเหวี่ยงใส่คนอื่นเค้าไปทั่วแบบนี้ ไม่กลัวว่าคนอื่นจะรำคาญหรือเกลียดมึงบ้างเหรอเดือนสิบสอง!!!” ไอ้จามองหน้าผมจริงจังแถมผมเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะพูดแบบนี้ออกมาได้

“ทำไมกูต้องแคร์ด้วย ถ้าคนอื่นจะเกลียดมันคงเริ่มตั้งแต่มึงไปแล้ว…มึงไม่รู้หรอกว่าการเกิดมามีทุกอย่างแล้ววันหนึ่งต้องมาตกต่ำมันลำบากแค่ไหน กูไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้เพราะถึงยังไงตั้งแต่เกิดมากูก็ไม่เคยรับรู้ว่าความรัก ความสุขหรือแม้แต่อ้อมกอดที่อบอุ่นมันเป็นยังไงด้วยซ้ำไป…เพราะพ่อกับแม่เอาแต่ทำงานตื่นเช้ามาก็มีเช็ควางไว้ให้ทุกวันแล้ว”

“เดือนสิบสอง…กูขอโทษ!”

“ช่างเถอะ! บางทีกูอาจจะนิสัยแย่อย่างที่มึงว่าก็ได้” ผมรีบตัดปัญหาและไม่สนใจที่ไอ้จาจะพูดต่อ ผมไม่รู้ว่าเมื่อกี้ตัวเองพูดประโยชน์ยาวๆ ออกไปได้ยังไงแต่ที่แน่ๆ ผมอึดอัดเหมือนอยากจะร้องไห้ แถมที่พูดออกไปเมื่อกี้ก็เหมือนได้ระบายนั่นแหละครับ

TwT

เกิดมาเป็นเดือนสิบสองนี่มันแย่จริงๆ เลย…

จาวา

ก็ไม่รู้สินะครับ…ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง? ตั้งแต่รู้จักกับมันมาเป็นเพื่อนกับมันก็มีแค่ผมคนเดียวนี่แหละที่รับนิสัยมันได้ถึงขนาดนี้ ไอ้เดือนสิบสองไม่ใช่คนนิสัยเสียอย่างที่มันแสดงหรอกครับ แค่ที่มันทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะมันต้องการปกปิดด้านที่อ่อนแอของตัวเองก็เท่านั้น…

ที่เหวี่ยง วีนหรือแม้แต่อาละวาดไปทั่วก็เพื่อไม่อยากให้ใครเห็นด้านที่อ่อนแอก็เท่านั้นเองแต่เสียใจผมเห็นมาจนบ่อยแล้ว

ถูกตามใจมาแต่ไหนแต่ไรจนวันหนึ่งไม่เหลืออะไรก็ต้องช็อคเป็นเรื่องธรรมดา จริงไหม?

“จารู้นะว่าพ่อได้ยิน” ผมหันกลับไปอีกด้านที่ไอ้เดือนสิบสองมันเดินมาตอนที่คุยกันผมก็เห็นว่าพ่อกำลังแอบมองมาทางเราสองคน

“…”

“ที่ตามมานี่เพราะเป็นห่วงมันหรือเปล่า” ผมถามย้ำก่อนจะเดินไปหาท่าน ตามจริงผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่พ่อผมหรอกครับแค่เค้าเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เล็กๆ เหมือนอาคนหนึ่งก็เท่านั้นเองผมเลยนับถือเค้าเป็นพ่อซะด้วยเลย คุ้มดีครับ ^^

“ทำไมพ่อต้องเป็นห่วง”

“จารู้นะว่าพ่อเปลี่ยนไป และพ่อก็ทำให้ไอ้คุณหนูนั่นเปลี่ยนไปเหมือนกัน”

“เปลี่ยนไปหรือแย่กว่าเดิม!!!” พ่อเถียงแต่คนที่สังเกตทุกอย่างมาตลอดเวลาทำไมจะไม่รู้ว่าเดือนสิบสองเปลี่ยนไป

“หลายวันที่มันอยู่ตรัง เงินสักบาทก็ไม่ได้แตะวันๆ ก็เอาแต่อาละวาดหรือไม่ก็ชวนพ่อทะเลาะ…แต่ที่ไม่เปลี่ยนคงเป็นนิสัยที่ไม่อยากยอมรับคำว่าแพ้ของมันจนมีความคิดแบบเด็กๆ อยู่ตลอดเวลาละมั้งครับ”

ผมว่ายืนจ้องหน้าพ่อเพื่อจับผิดด้วย แต่ขอบอกว่าผู้ชายคนนี้จับผิดยากโคตรๆ แต่เพราะพ่อผมเป็นที่ตรงไปตรงมาเค้าเลยจริงจังกับทุกเรื่อง…อย่าให้ท่านได้เอ่ยปากพูดหรือตัดสินใจทำอะไรนะครับเพราะสิ่งๆ นั้นต้องสำเร็จเสมอ

“หึ!”

“อย่าได้ใจนานไปนะครับ ถ้าคิดอะไรอยู่ก็รีบๆ ทำก่อนที่มันจะสายเกินไป…จาลืมบอกอีกอย่างนอกจากเดือนสิบสองจะเกลียดคำว่าแพ้แล้วมันยังเกลียดคนโกหกอีกด้วย!!!”

ผมพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่จะเดินออกมา…พ่อมีหลายอย่างที่ไม่ค่อยบอกให้ใครรู้พอๆ กับหลายอย่างที่ทำให้ผมอยากรู้ด้วยเหมือนกัน

อิอิ ^^

งานนี้น่าสนุกกว่าที่คิดเพราะจะได้เห็นคนอย่างไอ้คุณหนูนั่นแพ้…เพราะพ่อผม!!!

______________________________________

ถ้าไอ้คุณหนูหึง แปลว่าไอ้คุณหนูเริ่มรักหรือเปล่า!!!

ปากแข็งทั้งคู่...

เม้นกันสักนิด จะได้รู้ว่าอยากอ่าน จะได้มีแรงกระตุ้น

เกี่ยวกันมั้ย?

#คุณหนูเดือนสิบสองแถอะไรอย่าไปเชื่อ เพราะปากนางไม่ตรงกับใจ!!!