luscious, 30

luscious, 30

สองจอมแสบทำเดือนสิบสองมึน

1 เดือนต่อมา

ห๊ะ!!! 1 เดือนแล้วเหรอเนี่ย? เร็วไปนะ…

อุแว้ๆๆๆๆๆ

นั่นไงปัญหาระดับชาติสองจอมแสบทำเดือนสิบสองปวดประสาทมากๆ ถึงจะไม่เหงาแต่ขอบอกว่าวุ่นวายมาก เพราะเดี๋ยวก็ฉี่เดี๋ยวก็อึ…คือคุณแม่เหนื่อยนะครับคุณลูกๆ ทั้งสอง แถมพรุ่งนี้ยังต้องพาเด็กๆ ไปให้คุณหมอตรวจสุขภาพตามที่นัดไว้อีกแต่ขอเถอะเช้านี้อย่าทำร้ายกันได้ไหม

“พ่อเลี้ยง!!!!!!!!!!” ผมแทบอยากจะตะโกนให้โลกรู้ว่าตอนนี้อยากขอความช่วยเหลือมากๆ เลยก็เพราะลูกๆ เอาแต่ร้องจนตอนนี้ผมปวดหัวไปหมดแล้ว

“พ่อเลี้ยงอยู่ที่สวนปาล์มค่ะวันนี้จะมีปุ๋ยมาส่ง” เสียงของพี่แหงนดังขึ้นมาก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งเข้ามาหาผมที่กำลังนั่งมองสองจอมแสบร้องไห้งอแงกันอยู่

“มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ”

“พี่แหวนช่วยให้นมเจ้าจอมหน่อยสิครับเดี๋ยวผมจะเปลี่ยนผ้าอ้อมให้จอมทัพ” ผมว่าก่อนจะลงมือปฏิบัติคือก่อนหน้านี้พ่อเลี้ยงก็สอนวิธีเลี้ยงลูกมาบ้างแล้วนะครับแต่ขอบอกว่าผมเองก็ยังทำไม่ถนัดสักเท่าไหร่

“ได้ค่ะๆ”

พี่แหวนเองก็เหมือนจะตื่นเต้นพอๆ กับผมเลยครับ นี่ถ้าไม่มีพี่แหวนมาช่วยดูแลมีหวังผมต้องแยกร่างแน่ๆ เลย แถมวันหยุดที่จะถึงนี้ไอ้จากับสามีมันจะมาเยี่ยมอีกต่างหากหลังจากที่ผมคลอดจนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่โผล่มาเลยเหตุผลหลักๆ คือคุณอาวุธไม่ยอมพามาและไม่อนุญาตให้มันมาคนเดียวผมว่าสองคนนี้ต้องบ๊ะเจ้ากันแล้วแน่ๆ เลยคุณอาวุธถึงได้หวงนักหวงหนา อิอิ ^^

ตุบ!

“เฮ้อ! เหนื่อย” ถึงกับต้องปาดเหงื่อเลยทีเดียวเมื่อผมดูแลพวกเด็กๆ เสร็จเรียบร้อย ดีนะครับเนี่ยที่มีพี่แหวนมาช่วยไม่งั้นอีกนานกว่าจะเสร็จแถมแต่ละอย่างผมยังไม่ค่อยถนัดอีกต่างหาก

“กว่าจะหลับได้แต่ละคนทำเอาเพลีย” แอบบ่นครับแต่พอได้เห็นหน้าลูกๆ แล้วก็ต้องยิ้มแก้มปริทุกที บ่นไปงั้นแหละตามนิสัยแต่ที่จริงรักลูกอย่าบอกใคร J

“หิวไหมค่ะ”

“หิวครับ มากๆ ด้วย สองจอมแสบแกล้งกันแต่เช้าเลย”

“งั้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะเดี๋ยวพี่แหวนไปทำอะไรให้ทาน” พี่แหวนว่าก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้ผมเองก็ยื่นมือไปรับไว้ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

แสบนักนะ! ทำเดือนสิบสองแทบแย่

“ขออาบน้ำอุ่นๆ ให้สบายหน่อยเถอะ” ผมว่าก่อนจะสลัดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ออกจนหมด เดินตรงไปยังฝักบัวเอื้อมมือไปเปิดน้ำพอร่างกายที่เหนื่อยล้าได้รับการชำระล้างจากน้ำเย็นๆ ก็ทำให้สบายตัวมากเลยทีเดียวครับ

อิอิ ^_^

แบบนี้ขออาบยาวๆ ไปขัดให้ขาวไปเลยมาอยู่ที่ตรังนานๆ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองดำลง…

อาบน้ำอยู่อย่างนี้เรื่อยๆ ฝ่ามือข้างหนึ่งของผมก็ไปสัมผัสเข้ากับรอยแผลที่ถูกฝ่าตัดตอนคลอดสองจอมแสบแล้วรู้สึกตื่นตันยังไงก็ไม่รู้สิครับ…ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันนี้ แต่ก็ต้องขอบคุณพ่อเลี้ยงแล้วก็สองจอมแสบที่ทำให้เดือนสิบสองเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

ขอบคุณจริงๆ

ซ่า ซ่า ซ่า

เสียงน้ำไหลรินกระทบร่างกายรอยยิ้มและใบหน้าของใครอีกสามคนมันทำให้หัวใจของผมเบิกบานเหลือเกิน

จุ๊บ >//////////////////////<

ไม่รู้เพราะอะไรและไม่รู้ว่าทำไมแต่ที่แน่ๆ สัมผัสที่อ่อนโยนจากริมฝีปากที่บรรจงจูบลงมาบนต้นคอของผมทำให้ร่างกายสะท้านไปหมดทั้งตัวเลยทีเดียว

ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยแค่สงสัยว่ามาได้ยังไงก็พอแล้วเพราะก่อนหน้านี้พี่แหวนบอกกับผมว่าพ่อเลี้ยงอยู่ที่สวนปาล์มแต่จู่ๆ ทำไมถึงมาโผล่ในห้องน้ำซึ่งผมกำลังอาบน้ำอยู่ได้ละครับ คิดแล้วก็เหนื่อยเลิกคิดเถอะครับ

“เดี๋ยวก็เปียกหรอก”

“กลัวทำไม! ในเมื่อแก้ผ้าเดินเข้ามาแล้วนี่”

“แอบย่องเบาเหรอ? นิสัยไม่ดีนะครับ”

“แอบย่องทำไมก็แค่เข้ามาอาบน้ำกับเมีย เผื่อจะได้กำไรเพิ่มเป็นรักเมีย”

“บ้า!” ผมเขินกับคำพูดของพ่อเลี้ยงสุดๆ ไปเลย เราสองคนคุยกันแต่ก็ไม่ได้หันหน้ามองกัน…พ่อเลี้ยงกอดผมจากทางด้านหลังแถมริมฝีปากเจ้ากรรมยังไว้พอๆ กับมือของเค้าเลยทีเดียวครับ

“อื้อ” นี่มันเสียงอะไรเดาไม่ยากหรอกเพราะมันคือเสียงครางของผมเอง

>/////////////////////////<

“รักนะครับ…เดือนสิบสอง”

.

.

.

(โพกัสไปที่ประตูห้องน้ำแล้วมโนกันเอาเอง)

จอมพล

อื้อ…

อุแว้ๆๆๆ

เสียงเล็กน่ารักๆ ทั้งของเดือนสิบสองแล้วสองจอมแสบดังแข่งกันเลยก็ว่าได้ครับมันเป็นภาพที่ทำให้ผมมองดูแล้วมีความสุขเหลือเกิน ยิ่งมองยิ่งต้องยิ้มเพราะทั้งสามคนมีท่าทางที่ไม่ต่างไปจากกันเลยแม้แต่นิดเดียว

“ลูกร้อง” คนเป็นแม่เหมือนจะเอ่ยออกมาก่อนที่ดวงตาทั้งสองข้างจะค่อยๆ เปิดออกมองไปยังสองจอมแสบที่นอนร้องไห้อยู่ในเปลใกล้ๆ กัน

“เดือนสิบสองหิว” สรุปผมมีลูกสามคนใช่ไหม?

“ครับ! แต่เดี๋ยวให้ลูกกินนมก่อนนะ” ผมว่าก่อนจะเดินลงจากเตียงไปอุ้มเจ้าจอมมาวางลงใกล้ๆ เดือนสิบสองก่อนจะหันกลับไปอุ้มจอมทัพมาวางลงอีกคน เดือนสิบสองเองก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองหน้าลูกๆ แล้วรอให้ผมเดินไปหยิบขวดนมมายื่นให้ก่อนจะป้อนให้เจ้าจอมส่วนจอมทัพก็เป็นหน้าที่ของผม

อุแว้ๆๆๆ

เจ้าจอมเหมือนจะดื้อแบบเปิดเผยมากๆ ครับพอกินนมอิ่มก็ฉี่ออกมาแทบจะทันทีทำเอาเดือนสิบสองหลบแทบไม่ทันเพราะเจ้าอาวุธเล็กกระจิ๋วของลูกมันโด่งมาแต่ไกลเลยทีเดียว

“จอมพลนะทำไมไม่เอาผ้าอ้อมปิดไว้ลูกก่อน” เดือนสิบสองมีบ่นครับ “ดูสิผ้าปูที่นอนเปียกหมดเลย”

“เดี๋ยวค่อยเปลี่ยนผืนใหม่ก็ได้ครับ”

“นั่นๆ จอมทัพก็จะฉี่อีกคนแนะ” เดือนสิบสองชี้มาหาจอมทัพที่นอนยิ้มอารมณ์ดีอยู่บนเตียงแต่ไม่ทันซะแล้วครับเพราะลูกดันฉี่ใส่ผมเต็มๆ เลยทีเดียว

“ฮาๆๆ สมน้ำหน้า” เดือนสิบสองหัวเราะขำอารมณ์ดีสุดๆ แถมยังเป็นรอยยิ้มที่หาดูได้ยากมากๆ เพราะส่วนใหญ่สีหน้าและแววตาจะออกอ้อนและเหวี่ยงซะมากกว่า

“หัวเราะเหรอ?”

“แบร่ๆ ไปอาบน้ำใหม่เลยนะเดี๋ยวเค้าดูสองจอมแสบเอง”

“ไหวเหรอ? เดี๋ยวช่วยทำความสะอาดให้ลูกก่อนดีกว่า”

“งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยเลยดีกว่า” เดือนสิบสองว่าก่อนจะอุ้มเจ้าจอมขึ้นมาแล้วพาเดินไปในห้องน้ำส่วนผมนะเหรอก็ต้องอุ้มจอมทัพตามไปอีกคน พอเดินมาถึงก็เห็นเดือนสิบสองอุ้มเจ้าจอมลงไปนอนแช่ในอ่างซะแล้ว

“เดือนสิบสองทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าก่อน” ผมดุทันทีเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวอุ้มลูกลงไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้า

“จะถอดยังไงก็ไม่มีมือนี่ แต่ช่างเถอะชุดมันบาง” เจ้าตัวว่าไม่สนใจผมเลยทีเดียว ดีนะครับที่น้ำในอ่างไม่เยอะเท่าไหร่จึงดูไม่เป็นอันตรายอะไรมาก ผมส่ายหัวให้กับนิสัยรั้นๆ ของเมียตัวเองก่อนจะเดินไปที่อ่างแล้วอุ้มจอมทัพลงไปด้วย

“ว่าแต่เค้าตัวเองก็ไม่ยอมถอดเหมือนกันแหละ”

“เมียอยากทำให้ดูก่อนทำไม”

“ชิส์! รีบอาบน้ำให้ลูก แม่ของลูกหิวแล้ว”

ผมกับเดือนสิบสองนั่งหันหน้าเข้าหากันโดยมีเด็กๆ ทั้งสองคนนั่งอยู่บนต้นขามือเล็กที่เหมือนจะไม่แข็งแรงมากนักจับแขนผมเอาไว้ซะแน่นราวกับว่าต้องการที่ยึดเหนี่ยวไม่ต่างไปจากเจ้าจอมเลย แถมท่าทางของเดือนสิบสองยังอารมณ์ดีอีต่างหาก

“จอมพลพาลูกขึ้นนะ” เดือนสิบสองว่าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม

!!!

“พ่อ! เดือนสิบสอง! ทำอะไรกันเนี่ย” เสียงของจาวาดังขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าผมกับเดือนสิบสองกำลังนั่งแช่น้ำทั้งๆ ที่ยังใส่เสื้อผ้ากันอยู่ในอ่างแถมตรงหน้ายังมีพวกเด็กๆ นั่งอยู่อีก

“จามาก็ดีแล้วช่วยอุ้มสองจอมแสบไปแต่งตัวหน่อยสิ” จาเหมือนจะไม่กล้าเดินเข้ามาแต่พอหันไปสบตากับลูกเขยผมเท่านั้นแหละครับถึงยอมเดินเข้ามาแต่โดยดี

“โห่! จะสวีทเกินไปแล้วนะครับ” จาว่าก่อนจะยื่นมือไปรับเจ้าจอมจากเดือนสิบสองส่วนอาวุธก็รับจอมทัพไปจากผม

“ฝากด้วยนะ”

“ครับ” ทั้งสองคนแทบจะตอบพร้อมกันเลยก็ว่าได้ เพราะหลังจากที่สองคนนั้นออกไปในห้องน้ำก็เหลือแค่ผมกับเดือนสิบสอง จานี่ก็รู้ใจพ่อเหมือนกันนะถึงขั้นปิดประตูล็อคกลอนให้ด้วย…

“ห้ามหื่น! จาอยู่แถมคุณอาวุธก็ด้วย” เดือนสิบสองรู้ทันผมอีกแล้วครับ

“อีกสักยกไหม?”

“ไม่มีทาง”

“แน่ใจ”

“อยากตายเหรอ?” ถ้าไม่กล้าก็ไม่ได้แอ้มสิครับ…เสร็จแน่เดือนสิบสอง “จอมพล อ๊ะ!” ไม่ทันแล้วครับถึงร้องไห้ตายผมก็ไม่ปล่อยและยังลงมือสลัดเสื้อผ้าที่เดือนสิบสองใส่อยู่จนหมดอีกต่างหาก แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าอาบน้ำให้หรอกไม่อยากแกล้งไปมากกว่านี้เพราะก่อนหน้านี้ผมก็รังแกเดือนสิบสองไปแล้วด้วย

“แหย่เล่น”

“ไม่สนุก เหนื่อยนะเนี่ย?”

“ฮาๆๆๆ หนาวไหมดูสิปากซีดหมดแล้ว…จุ๊บ!” ไม่พูดเปล่าครับเพราะยื่นหน้าเข้าไปหาก่อนจะกดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเดือนสิบสองด้วย

“คนแก่หื่น”

“ไม่หื่นก็ไม่ใช่พ่อเลี้ยงจอมพลสิครับ”

“นี่พ่อเลี้ยง” จู่ๆ เดือนสิบสองก็เรียกผมขึ้นมาซะดังทำเอาตกใจไปเลยทีเดียวครับ

“อยู่ใกล้แค่นี้เบาๆ ก็ได้ครับ”

“ก็เพิ่งนึกออกนี่ แถมมีคำถามด้วย” ผมตั้งใจฟังครับเพราะมันคงเป็นคำถามที่ดูยิ่งใหญ่มากแน่ๆ เดือนสิบสองถึงได้ตกใจซะขนาดนี้ “ทำไมถึงเรียกแทนตัวเองว่าพ่อเลี้ยงละ? ส่วนใหญ่ทางใต้จะเรียกว่านายหัวไม่ใช่เหรอ?”

“แล้วเดือนสิบสองรักพ่อเลี้ยงหรือนายหัวละ?”

“คำตอบ!!!” ไม่เล่นด้วยครับ

“โอเคๆ พื้นฐานเดิมจากบรรพบุรุษพ่อปู่ย่าคุณทวดจะเป็นคนแถวภาคเหนือแต่เพราะพ่อมาแต่งงานกับแม่เลยย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่ภาคใต้กันหมดนะ แต่ก่อนจะมาคนอื่นๆ มักเรียกปู่ว่าพ่อเลี้ยงต่อมาก็พ่อพี่มันเลยเป็นคำติดปากมาถึงตอนนี้ยังไงละครับแค่เปลี่ยนจากพ่อมาเป็นจอมพล แต่ไม่ว่าจะเรียกพ่อเลี้ยงหรือนายหัวมันก็ไม่ใช่ประเด็นหรอกครับ…คำตอบโอเคหรือยัง?”

“โห่เยอะ! แต่ช่างเถอะเพราะไม่ว่าจะพ่อเลี้ยง นายหัว ตาแก่ หมาป่าหรือจอมพล…ก็เป็นคนๆ เดียวกับคนที่เดือนสิบสองรัก”

“ปากหวานมาจุ๊บปากหนึ่งที”

“จะบ้าเหรอ? ไม่เล่นแล้วขึ้นจากน้ำเถอะหนาวจะแย่ป่านนี้ไอ้จากับสามีมันสงสัยแย่เดี๋ยวก็ถูกแซวอีก” เดือนสิบสองตีไหล่ผมก่อนจะลุกขึ้นยืนไม่สนใจเลยครับว่าตัวเองจะโป๊มากแค่ไหน แต่ก็นะเพราะถึงยังไงพวกเราสองคนก็เลยคำว่าอายสายตากันไปนานแล้ว

พอเดินออกมาจากห้องน้ำกันก็ไม่เจอจากับลูกเขยรวมไปถึงลูกๆ ของผมอยู่ในห้องแล้ว ดูท่าว่าทั้งสองคนจะพาออกไปเดินเล่นแน่นอนและนั่นก็เป็นผลดีสำหรับผมมากมายเลยทีเดียวที่มีพี่เลี้ยงเพิ่ม

“เห็นมั้ยไม่มีใครอยู่สักคนมีแค่เรา”

“แค่เราแล้วทำไม” เดือนสิบสองหันหน้ามาจ้องผม ท่าทางแบบนี้มันน่าจับกดซะจริงๆ ผิวเนี่ยจะขาวไปไหนครับเมียถึงเจ้าตัวจะแอบบ่นว่าตั้งแต่มาอยู่ที่ตรังดำไปเยอะก็ตาม

“รู้งี้จับกดอีกสักรอบสองรอบ”

“เดี๋ยวตบเลย ได้ทีเอาใหญ่”

“ไม่เอาเมียจะให้เอาใครครับ”

“ก็ลองไปเอาคนอื่นสิจะได้เห็นดีกัน”

“ครับๆ ไม่กล้าหรอกเมียดุขนาดนี้”

“จอมพล! ยังจะเล่นอีกหนาวนะเนี่ยพาไปแต่งตัวได้แล้ว” คงหนาวจริงๆ ครับไม่งั้นคงไม่อาละวาดใส่ผมหรอก แม่ยอดยาหยี…จากปากแดงๆ ตอนนี้ซีดเชียวแถมตอนนี้ยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่รอบเอวอีกต่างหาก

“ใส่ชุดนี้นะ” เดือนสิบสองเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ทันทีเมื่อพวกเราสองคนเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“ไม่เอามันบาง” ผมไม่ได้ใส่เองหรอกครับแต่บางจริงๆ เท่าที่จำได้เสื้อผ้าของเดือนสิบสองที่มันส่อแววผมก็เผาทิ้งไปหมดแล้วนี่

“งั้นเสื้อยืดนี่กับเอี้ยม” เจ้าตัวว่าก่อนจะหันไปหยิบเสื้อยืดคอวีสีขาวมึงจะไม่บางแต่คอวีซะกว้างเลยนะนั่น ส่วนเอี้ยมไม่ใช่ประเด็นเพราะเวลาเดือนสิบสองใส่แล้วน่ารักเหมือนเด็กๆ เลยทีเดียว

“คอวี”

“ถ้าจะเรื่องมากขนาดนี้เดือนสิบสองจะแก้ผ้าเดินแล้วนะจอมพล” ถึงกับวีนเลยทีเดียวฟังจากเสียงคงไม่พอเพราะสีหน้าและแววตาที่จิกกัดผมในตอนนี้น่ากลัวมากๆ เลยทีเดียวครับ

เมียดื้อ เมียดุ เมียใครเนี่ย

เมียจอมพลเองแหละครับ (-_-‘)

“ครับๆ ไม่ขัดแล้วครับแม่…เอ้ย! เมียรัก” ผมว่าแบบยอมๆ ก่อนจะไปเลือกชุดของตัวเองบ้าง ชุดผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับก็แค่เสื้อกล้ามสีดำสบายๆ กับกางเกงขายาวเท่านั้นเอง หล่อปะละ “อูยยยยย!!!” อย่าแปลกใจว่าอุทานทำไม ก็เพราะแต่งตัวเสร็จแล้วหันมาเจอหน้าเมียที่แต่งตัวเสร็จแล้วยืนกอดอกมองอยู่นะสิครับ

“เกินไปนะครับสามี!!!! ทีแต่งเองโชว์ได้พอจะโชว์บ้างทำหวง” นั่นไงเมียหึงได้น่ารักมากๆ เลย แบบนี้ต้องแต่งยั่วเมียทุกวันครับ

“มันร้อน”

“งั้นร้อนบ้าง” เดือนสิบสองบอกกับผมแถมท่าทางเหมือนกำลังจะถอดชุดที่ใส่อยู่ออกด้วยครับ

“ไม่ๆ แบบนี้แหละน่ารักแล้วครับ”

“งั้นเปลี่ยนเสื้อสิครับสามี” เกลียดน้ำเสียงนี้ของเดือนสิบสองมากๆ เพราะมันคือน้ำเสียงทรงอำนาจของเมียที่สามีอย่างผมขัดไม่ได้เลยทีเดียว

“ครับ! ยอมแล้วครับทูนหัวของจอมพล” แหย่เดือนสิบสองเสร็จก็ต้องไปหาเสื้อยืดตัวใหม่มาใส่เพราะเสื้อกล้ามเมียไม่อนุมัติ ก็งี้แหละมีเมียขี้หึงแต่จะว่าไปผมเองก็หึงไม่ต่างไปจากเดือนสิบสองหรอกครับ

“เสร็จแล้วครับงั้นเราไปหาลูกกัน” เอื้อมมือไปคว้าข้อมือของเดือนสิบสองมาจับเอาไว้ก่อนจะพาเดินออกจากห้อง ได้ยินเสียงของจาหยอกล้อกับลูกผมดังมาแต่ไกลเลยละครับ ตอนนี้ตะวันเริ่มจะไม่มีแสงส่องมามากนักเพราะมันไกลลับขอบฟ้าแล้วแม้ว่าด้านนอกยุงจะเยอะแต่คงไม่ใช่ปัญหาสำหรับเด็กๆ มั้งครับ

เกิดเป็นลูกพ่อเลี้ยงต้องอดทน!!!!!

แอ้ๆๆๆ

“นี่อาวุธเจ้าจอมร้อง เอ๊ะ! หรือจอมทัพอ่า…หน้าเหมือนกันจนจาแยกไม่ถูกเลยเนี่ย” เสียงของจาวายังคงดังขึ้นมาเรื่อยๆ ส่วนผมกับเดือนสิบสองได้แต่ยืนยิ้มและมองภาพของสองคนนั้นที่ช่วยกันเลี้ยงสองจอมแสบ

แอ้ๆๆๆ

“แต่พี่ว่าตอนนี้คงทั้งสองแล้วมั้ง”

“โธ่! กรรมสองจอมแสบจริงๆ เลย หม่ำๆ นมกันดีกว่านะครับ” ท่าทางของจาวาสู้ไม่ถอยจริงๆ เลยทีเดียวครับแบบนี้ผมกับเดือนสิบสองคงแอบอู้ได้สบายเลยทีเดียว

“ไปเดินเล่นกัน” เสียงของเดือนสิบสองดังขึ้นมาและคำพูดนี้ผมก็เห็นด้วยเป็นอย่างมากก่อนจะรั้งข้อมือเดือนสิบสองให้เดินตามออกมาแทนคำตอบซะเลย

บรรยากาศยามเย็นกับสายลมที่พัดผ่าน…นี่แหละครับธรรมชาติที่ไร้มลพิษล้วนๆ เลยทีเดียวแต่กลางวันนี่ร้อนอย่าบอกใครเหมือนกัน

“จอมพลถ้าวันนั้นเดือนสิบสองไม่ตัดสินใจมาตรัง…เราสองคนจะมีวันนี้ไหม” เดือนสิบสองหยุดเดินก่อนจะหันมาจ้องหน้าผมแววตาสั่นระริกเชียวครับ แต่ไม่ได้ร้องไห้หากเป็นแววตาที่สะท้อนภาพความสุขให้กับผม

“ถ้าเราเกิดมาเพื่อคู่กัน ถึงเดือนสิบสองจะไม่มาจอมพลจะเป็นคนไปตามหาเองครับ”

“พูดน่ารักอีกแล้วนะ พูดแบบนี้ทีไรยอมแพ้ทุกทีเลย” เดือนสิบสองยิ้มแก้เขินเบือนหน้าหนีผมซะงั้น

จุ๊บ >////////////<

ได้ทีแอบขโมยหอมแก้มซะเลยก่อนจะรั้งมากอดเอาไว้หลวมๆ แล้วพาเดินเล่นไปเรื่อยๆ

“ใครกันแน่ที่ยอมแพ้…จอมพลหรือเดือนสิบสอง”

“ต้องจอมพลสิ! ถ้าไม่ยอมละน่าดู”

“เมียดุขนาดนี้ใครจะกล้าขัดละครับ”

“ฮาๆๆๆ ใช่ๆ ห้ามขัดนะไม่งั้นมีงอนด้วย”

“รับทราบครับทูนหัวของจอมพล” มือข้างหนึ่งที่กอดไหล่เดือนสิบสองอยู่เอื้อมไปโยกหัวเด็กดื้อเล่นก่อนจะหยุดเดินแล้วรั้งร่างเล็กให้หันกลับมามองหน้า เดือนสิบสองเองก็มองหน้าผมเขินๆ ก่อนที่ผมจะก้มลงไปหากดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากบาง…จูบที่ไม่ต้องอธิบายอะไรมากแค่แสดงความรักของพวกเราสองคนก็เท่านั้นเอง

อีก 2 ตอนที่จะลงแล้วก็จะลาจอ 5555555+

เริ่ดค่ะ ปลื้มนิยายจะจบอีก1เรื่อง #มาทีหลังแต่จบก่อนอีกแล้ว