luscious, 22
วินาทีเฉียดตาย!!!
“สวัสดีเด็กน้อย! ไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งนะ...หึ!”
“คุณ!!!”
ชื่ออะไรแล้วเนี่ยจำไม่ได้แต่ที่แน่ๆ เป็นพ่อของยายป้าสร้อยฟ้า
ผมไม่คิดว่าเข้าจะทำแบบนี้ได้ลงคอเพราะท่าทางในตอนนั้นเค้าไม่น่าสงสัยเลย แม้ว่าพ่อเลียงจะบอกผมมาบ้างว่าเค้าก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ต้องการที่ดินของพ่อเลี้ยง
“หึ! จำฉันได้สินะ
ว่าแต่ไอ้เด็กนั่นจะมาเมื่อไหร่นะเนี่ย” ผมเกลียดตาแก่นี่มากๆ เลย
ว่าแล้วทำไมช่วงนี้ยายป้านั้นหายไปหรือว่าจะเกี่ยวข้องด้วย ที่มาหาพ่อเลี้ยงบ่อยๆ
เพราะเรื่องนี้หรือเปล่านะ
“ทำแบบนี้เพื่ออะไร?
คิดเหรอว่าคุณจะรอดพ้นน้ำมือของตำรวจไปได้” ผมขู่แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่กลัวอะไรเลย
“อำนาจฉันมีล้นมือและอีกอย่างฉันก็แค่สร้างภาพและสร้างสถานการณ์ให้เหมือนกับพ่อเลี้ยงจอมพลตั้งใจขายทุกอย่างให้”
“หมายความว่ายังไง?”
“คนตายไม่มีสิทธิ์พูดความจริงได้ใช่ไหม!!!!!!”
ผมเกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุดเลยในเมื่อพูดแบบนี้เค้าก็จะเล่นไม่ซื่อสินะแล้วผมกับพ่อเลี้ยงก็คงไม่รอด
“พาออกมา!”
ไอ้คมเป็นคนเดินมาลากผมออกไปจากรถแล้วพาเดินตามลุงแก่คนนี้ไป
สักพักแสงไฟจากรถที่มาใหม่ก็สว่างจ้าไม่ต้องทายหรอกครับเพราะคนที่มาใหม่คงจะเป็นพ่อเลี้ยงแน่นอน
เมื่อมาถึงตอนนี้แล้วผมไม่อยากให้เค้ามาเลย
ผมไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้เค้าต้องเป็นอะไรไป
ผมไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้สักหน่อย…
“จอมพล!”
ผมเรียกชื่อของเค้าแทบจะพุ่งเข้าไปหา พ่อเลี้ยงมาคนเดียวจริงๆ ด้วยแถมสีหน้าของเค้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ผมไม่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดจะเป็นฝีมือคุณอรุณนะครับ!”
น้ำเสียงของพ่อเลี้ยงเหมือนกำลังฝืน แม้ว่าเค้าจะพูดกับคนข้างๆ
ผมแต่สายตากลับไม่ละไปจากผมเลย
“ฉันเบื่อที่จะใส่หน้ากากเต็มทน
ในเมื่อมีข้อเสนอดีๆ ไม่ชอบฉันก็คงต้องทำแบบนี้…แต่ไม่ต้องกลัวไปหรอกเพราะทุกอย่างจะเรียบร้อย”
ผมเห็นว่าพ่อเลี้ยงกำมือไว้จนแน่นท่าทางเค้าจะโกรธมากๆ
ที่ถูกหักหลังแบบนี้เพราะถึงยังนายคมก็เป็นคนงานที่อยู่ในความดูแลของเค้ามาตลอด
นี่ยังไม่รวมคุณอรุณอีกท่าทางจะจุกพอตัว
“ฉันไม่อ้อมค้อมละกันเงินสดและโฉนดที่ดินละ”
“ปล่อยเดือนสิบสองไปก่อน!!!”
เค้าเน้นทุกคำก่อนจะมองหน้าผม สายตาของพ่อเลี้ยงบอกได้อย่างชัดเจนว่าห่วงใยผมมากๆ
ผมเองก็ไม่ต่างไปจากเค้าหรอกครับพอรู้แบบนี้ผมไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวจนถูกจับมาได้เลย
T_T
“แล้วคิดว่ามีสิทธิ์ต่อรองไหม?”
“อื้อ!!!”
ผมถูกกระชากออกมาจากนายคมด้วยฝีมือของชายแก่ข้างๆ แถมมือสากๆ
ของตาแก่นี่ยังบีบคอของผมซะแน่นจนรู้สึกเจ็บอีกต่างหาก
ผมแทบจะหายใจไม่ออกเลยทีเดียวและดูเหมือนว่าพ่อเลี้ยงกำลังจะพุ่งเข้ามาหาผมแต่กลับถูกล็อกแขนทั้งสองข้างเอาไว้จนของที่เค้าถืออยู่หล่นลงพื้นทันที
ปัง!!!
เสียงปืน! แล้วใครเป็นคนยิงกัน…
“จอมพล!!!”
ขาทั้งสองข้างของผมแทบทรุดเมื่อเห็นว่าหน้าท้องของพ่อเลี้ยงมีเลือดไหลออกมา
น้ำตาก็ไหลตามมาติดๆ เลยทีเดียว ถึงมันจะมืดแต่ผมก็มั่นใจว่าคนที่โดนยิงคือพ่อเลี้ยง
“นี่มันอะไรกันไอ้คม!!!” ผมรู้แล้วว่าใครเป็นคนยิงและผมแทบอยากจะฆ่ามันไปอีกคน
พ่อเลี้ยงทรุดฮวบลงไปกับพื้นดินทันทีผมอยากจะวิ่งเข้าไปหาเค้าแต่กลับทำแบบนั้นไม่ได้จะด้วยอะไรก็ตามแต่เพราะผมถูกไอ้คมล็อกตัวอยู่นะสิ
“ผมจำเป็นครับนาย
ผมว่านายรีบไปหยิบของมาจะดีกว่าเพราะถึงยังไงนายก็ตั้งใจจะให้พ่อเลี้ยงตายอยู่แล้ว”
“หึ! แกนี่มันเลวจริงๆ
ไม่เสียแรงที่ฉันเลือกให้ทำงานนี้”
ดูเหมือนว่าตาแก่จะพอใจกับสิ่งที่เห็นแม้ตอนแรกจะแอบตกใจอยู่บ้าง
ส่วนผมก็ถูกลากกลับมาที่รถตู้เหมือนจะถูกจับยัดเข้าไปด้านในอีกครั้งตามมาด้วยไอ้เลวที่ยิงพ่อเลี้ยง
“ปล่อยนะ ปล่อย”
“ผมว่าคุณอยู่นิ่งๆ จะดีกว่านะครับ”
มันว่าแถมท่าทางเหมือนกำลังหนักใจ “ที่เหลือผมฝากด้วยนะครับ”
ทำไมมันถึงพูดแบบนี้ แล้วฝากที่ว่าคืออะไร?
พรึบ!!!
เท่านั้นแหละครับพอแว่นตาถูกถอดออกมาทำให้ผมได้เห็นใบหน้าของทั้งสี่คนผมแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองเลย
มันเป็นเรื่องแย่ๆ ที่แฝงไปด้วยเรื่องดีๆ
จนบางครั้งผมก็ชักจะงงกับสิ่งที่ได้เห็นแล้วสิ
“พี่เซย์ พี่แหวน พี่เทพ…แล้วก็คุณ”
คนสุดท้ายสามีไอ้จามันครับทำไมมากันครบแบบนี้แล้วทำไมผมไม่เอ๊ะใจตั้งแต่แรกละว่ามีผู้หญิงนั่งอยู่ด้วย
ให้ตายสิพี่แหวนปลอมตัวได้เนียนมากๆ เลยทีเดียว
“นี่มันอะไรกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว”
“เรื่องมันยาวนะ” พี่เซย์เป็นคนตอบคำถามของผม
ตอนนี้เสียงปืนเงียบไปแล้วแต่เหมือนว่าด้านนอกกำลังมีคนคุยกันอยู่
“พ่อเลี้ยงละ? แล้วยังนายคมอีก”
“แหวนพาเดือนสิบสองกลับไปรอที่บ้าน”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวสิครับ บอกผมก่อน…ผมไม่ไปหรอกนะถ้าพ่อเลี้ยงไม่ไปด้วยแถมเมื่อกี้เค้าก็ถูกยิงอีกต่างหาก”
ผมว่าและเริ่มอาละวาดจนคนอื่นๆ พลอยหนักใจไปด้วย
“ทุกอย่างจะโอเค!”
พวกเค้าสามคนเดินลงไปจากรถทันทีก่อนที่พี่แหวนจะขับรถพาผมออกมาจากที่ตรงนี้
ผมก็แปลกใจอยู่ตั้งแต่แรกแล้วว่าทำไมพวกเค้าถึงดูแตกต่างนักแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีการซ้อนแผนกันแบบนี้
น่าทึ่ง! และไม่น่าเป็นไปได้อย่างมากเลยทีเดียว
จอมพล
ให้ตายสิถึงจะวางแผนมาเป็นอย่างดี
เล่นละครซะเนียนโคตรๆ แค่ไหนแต่พอเอาเข้าจริงทำไมมันจุกแบบนี้ถึงผมจะใส่เสื้อเกราะกันกระสุนมาก็ตามแต่ไม่อยากจะคิดว่าจุกได้ใจพ่อเลี้ยงไปเลยทีเดียว
ผมคิดว่าหลายคนคงจะสงสัยกันแน่นอนว่าเรื่องมันพลิกมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง
แต่ช่างเถอะตอนนี้ผมขอจัดการคนชั่วก่อนแล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะครับ
หมับ!
“ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอไอ้แก่ชั่ว!”
ผัวะ!!!
ผมก้มลงไปคว้ากระเป๋าที่ตกลงพื้นทันทีพร้อมทั้งซัดหมัดหนักๆ
ใส่หน้าแก่ๆ ของผู้ชายที่ผมเคยนับถือ ผมคาดว่าตัวเองจะไม่รอดแฮะ
ปัง ปัง!!!
แต่เปล่าหรอกเพราะผมพาพวกมาเยอะ(แค่สามคนที่เหลืออยู่)และแน่นอนว่าเสียงปืนที่ดังอยู่นั้นก็มาจากลูกเขยของผมเองแหละ
ไม่เสียแรงที่พามาเฟียมาด้วยแม่นยังกับจับวางเลยทีเดียว
“โอเคไหม” เซย์ถามก่อนจะช่วยพยุงผม
ส่วนเทพก็กำลังเอาปืนจ่อหัวนายอรุณอยู่ ผมอุตส่าห์นับถือมานานวันนี้คงต้องจบสิ้นกันสักที
“จุก! แล้วไอ้คมละ?”
“ผมอยู่นี่ครับ” ผมไม่รู้ว่ามันหายไปไหนมาแต่ที่แน่ๆ
ถ้าไม่มีไอ้คมผมก็คงไม่รอดแต่เชื่อเถอะว่ามันเองก็ไม่ได้ดีเสมอไป เรื่องแย่ๆ
ผมจะเล่าให้ฟังทีหลังละกันครับ
“นี่มึงหักหลังกูเหรอ?”
เสียงของนายอรุณดังขึ้นมาหลังจากที่เห็นไอ้คม ก็แน่ละสิขนาดผมยังเคยโดนมาเลย
“ถึงผมจะเคยพลาดที่เห็นเงินสำคัญกว่าบุญคุณและเผาสวนปาล์มของพ่อเลี้ยง…แต่ถ้าไม่มีพ่อเลี้ยงแม่ผมที่กำลังป่วยอยู่ก็คงไปตายนานแล้ว”
อย่างที่มันว่านั่นแหละครับผมกับเทพเริ่มจับพิรุธไอ้คมได้ตั้งนานแล้วพอดีกับตอนนั้นที่เดือนสิบสองไปได้ยินมันคุยโทรศัพท์ด้วยแต่ไม่เห็นหน้า
แล้วทำไมผมจะจำเสียงไม่ได้ในเมื่อมันอยู่กับผมมาตั้งนาน…
ผมไม่รู้ว่าช่วงหลังๆ
มันมีปัญหาอะไรถึงไม่ยอมมาปรึกษาผมและเกิดทำตัวผิดพลาดไป
แต่ในเมื่อมันยอมกลับใจผมก็ยอมให้อภัยและถ้าไม่ได้มันช่วยเล่นละครป่านนี้ลูกกับเมียผมก็คงแย่ไปแล้วเหมือนกัน
“นี่มึง!”
“เทพเรียกตำรวจซะ!”
ผมรีบออกคำสั่งก่อนจะจ้องหน้าชายแก่ที่ยังคงความยโสอยู่เหมือนเดิม
“คุณโง่เองที่ไม่คิดให้ลึกกว่านี้…”
“หึหึ, ฮาๆ ใครกันแน่ที่โง่กูหรือมึง…”
หืม!!!
ปัง ปัง ปัง!
เวรแล้วไง
มาจากไหนอีกเนี่ยเท่าที่จำได้ก็จัดการไปหมดแล้วนี่…ผมและคนอื่นๆ แทบจะหาที่หลบกันแทบไม่ทันและแน่นอนดูเหมือนลูกเขยผมกำลังแย่แฮะเพราะโดนยิงไปที่แขนเข้าจังๆ
เลยทีเดียวจนผมต้องรีบวิ่งไปช่วยและโยนกระเป๋าเงินให้เซย์ไป
“ไหวไหม?” ผมถามก่อนจะช่วยพยุง
ปัง!
แต่ลำบากสุดๆ ตรงที่ต้องยิงปืนไปด้วยนี่ครับ
แถมไอ้แก่ชั่วยังหนีออกไปได้อีกต่างหากเหมือนเหตุการณ์มันจะยิ่งแย่ลงแถมชลมุนกว่าเดิมอีกต่างหาก
“แผลแค่นี้ไกลหัวใจผมหรอกครับ”
“เหอะปากดี ตายขึ้นมาจาได้ฆ่าฉันพอดี”
ผมเชื่อว่าไกลหัวใจเพราะถึงยังไงหมอนี่ก็คงอยู่ในดงปืนมามากกว่าผมอยู่ดี
แต่ก็เอาเถอะในเมื่อเราลงเรือลำเดียวกันแล้วก็ต้องช่วยกันสินะ
ผมพยุงไอ้ลูกเขยมาหลบกับทุกคนแต่ไหงเซย์หายไปละครับ?
“เทพแล้วเซย์”
ผมถามแล้วนึกเป็นห่วงเพราะหมอนั่นยิงปืนไม่ค่อยเป็นสักเท่าไหร่แต่ก็ยังซ่าตามมา
“เฮ้ย! ไอ้บ้าพ่อเลี้ยงช่วยฉันด้วย!!!” เสียงมาแต่ไกลเลยทีเดียวจนพวกผมสามคนต้องมองหน้ากัน
“ฝากยิงคุ้มกันให้หน่อย”
“ครับ”
ปัง ปัง ปัง!!!
ผมวิ่งหลบกระสุนปืนเหมือนในหนังแอ็คชั่นเลยทีเดียว
แต่อย่างไรก็ตามต้องวิ่งไปให้ถึงเซย์ก่อนที่จะโดนยิงตายแล้วไม่ได้กลับไปหาเมีย
“เฮ้ย! พ่อเลี้ยงระวัง”
ปัง!
ตุบ!
ผมไม่ใช่คนที่โดนยิงแต่ที่แน่ๆ
ผมนี่แหละที่ล้มลงไปกองกับพื้นเพราะโดนผลัก พอหันไปมองก็เห็นว่าคนที่โดนยิงคือไอ้คม
ผมไม่รู้ว่ามันโผล่มาจากไหนแต่คนที่ตั้งใจจะยิงผมคือนายอรุณ
“ไอ้คม!” ผมรีบลุกไปหามันก่อนจะช่วยพยุง
ไอ้บ้านี่โดนยิงเข้าที่หลังเต็มๆ ท่าทางเหมือนกำลังแย่เลยทีเดียว
“ไม่เป็นอะไรนะครับพ่อเลี้ยง”
“บ้าเอ้ย! ห่วงตัวเองก่อนเถอะถ้ามึงตายเราได้เห็นดีกัน”
ตอนนี้ผมเริ่มหัวเสียอีกแล้วครับ
เพราะถ้าไม่มีมันเรื่องคงไม่ง่ายแบบนี้แน่นอนและอีกอย่างผมจะมีหน้าไปบอกแม่ของไอ้คมว่ายังไงละครับ
“ผมไม่ อะ…อั่ก!”
เหมือนมันจะกระอักเลือดเลยทีเดียวแต่ผมว่าไม่เหมือนหรอกครับมันใช่เลย
“ไม่ต้องพูดแล้ว”
ผมบอกมันก่อนจะมองไปด้านหน้าเพราะตอนนี้นายอรุณกำลังเดินมาทางผมแถมปืนที่ถืออยู่ก็ยังจ่อมาที่พวกเราอีกต่างหาก
ให้ตายสิทำไมมันลำบากขนาดนี้! แล้วนี่เมื่อไหร่ตำรวจจะมา…
“ส่งกระเป๋ามาดีกว่าถ้าไม่อยากตายเร็วไปกว่านี้”
เสียงของนายอรุณดังขึ้นมาจ่อปืนมาที่หน้าของผม
“เซย์ส่งให้เค้าไป”
“แต่พ่อเลี้ยง…”
หมอนี่เหมือนจะลังเลจนผมต้องสั่งอีกครั้ง
“ส่งไป” สุดท้ายเซย์ก็ยอมส่งให้
นายอรุณรับไปอย่างพึ่งพอใจก่อนจะสั่งให้ลูกน้องมันสองคนจ่อปืนมาที่พวกเรา
ท่าทางตอนนี้เทพกับลูกเขยผมคงแย่พอๆ กันนั่นแหละครับเพราะพวกของนายอรุณมีมากเกินไปสำหรับพวกเราห้าคน
แกร๊ก!
เสียงกระเป๋าถูกปลดออกก่อนที่มันจะถูกเปิดออกเรื่อยๆ
เชื่อผมเถอะว่าเรื่องมันต้องแย่ลงกว่าเดิมแน่นอน
เศษกระดาษมากมายตกลงพื้นพร้อมทั้งกระดาษ A4 เย็บเข้าหากันมากมายตกลงพื้นด้วยพร้อมๆ
กัน สายตาอาฆาตมองหน้าผมขบกรามแน่นเลยทีเดียว
“ไอ้พ่อเลี้ยง
นี่คุณให้ผมแบกกระเป๋าที่ไม่มีอะไรไปมาเพื่อ?”
คำถามของเซย์ทำเอาผมอดขำหมอนี่ไม่ได้
มีแค่ผมกับลูกเขยเท่านั้นที่รู้ว่าด้านในมันคืออะไรส่วนคนอื่นๆ
ก็ถูกต้มเหมือนอย่างนายอรุณนั่นแหละครับ
“นี่มึงกล้าหลอกกูงั้นเหรอ?”
“ขอโทษทีครับ แต่สมบัติผมคงไม่คู่ควรกับคนเลว!!!”
วี้หว่อๆๆๆๆ
เสียงรถตำรวจดังขึ้นมาทำเอาทุกคนแตกตื่นรวมไปถึงนายอรุณด้วย
“นายครับตำรวจมา”
“เออกูได้ยินแล้ว”
“ไปเถอะครับนาย”
“ก่อนไปกูคงต้องจัดการมันไม่งั้นคงหนีแบบไม่สงบ!!!”
ไกปืนที่กำลังถูกเหนี่ยวจ่อมาที่ผมด้วยสายตาที่อาฆาตแค้นมากๆ ผมก็ได้แต่แค่นยิ้มแล้วจ้องหน้านายอรุณกลับไปอย่างท้าทาย
หัวใจผมเต้นแรงมากราวกับว่ากำลังกลัวแต่ไม่ใช่หรอกเพราะผมมั่นใจว่าตัวเองไม่ตายหรอกถ้ามันเลือกยิงที่หัวใจ…
ก็ผมฝากไว้ที่เดือนสิบสองแล้วนี่!! (ใช่เวลาเล่นไหมพ่อเลี้ยง)
-_-‘
ปัง!
เสียใจ อย่าตกใจ เพราะเสียงปืนที่ดังขึ้นไม่ใช่ของนายอรุณและผมก็ไม่ใช่คนที่ถูกยิงด้วย…
“จะยืนหล่ออีกนานไหมครับพ่อตา!”
ให้ตายสิถ้าไอ้ลูกเขยมันจะพูดจายียวนกวนประสาทแบบนี้
หึหึ!
ผมส่ายหัวไปมาพร้อมทั้งยิ้มขำ…สุดท้ายมันก็จบสินะ!
นายอรุณถูกยิงเข้าจังๆ ที่ด้านหลังผมมั่นใจว่ามาเฟียแม่นพอที่จะจับจุดเป็นจุดตายของศัตรูได้…
ลูกน้องของเค้าถูกตำรวจจับได้แต่บางคนก็หนีเอาตัวรอดและตายไปบ้าง
ส่วนพวกผมก็พากันบาดเจ็บไปตามๆ กันแต่ลืมไปอย่างหนึ่งว่าเมื่อกี้ไอ้คมมันถูกยิง
“รถพยาบาลละ”
ผมร้องถามทันทีก่อนจะก้มลงไปมองหน้าลูกน้องของตัวเองซึ่งตอนนี้แน่นิ่งไปเรียบร้อยแล้ว…
โรงพยาบาล
ทุกอย่างเหมือนจะยุ่งไปกันหมด
ผมไม่ได้เป็นอะไรมากแค่เจ็บเล็กน้อยแต่ขอบอกว่ายังจุกที่ถูกไอ้คมยิงอยู่เลย
แม้ว่าพวกเราจะซ้อมกันมาเป็นอย่างดีแล้วก็ตามแต่พอเอาเข้าจริงลูกปืนมันไม่เข้าใครออกใครเลยทีเดียว
ตอนนี้นายอรุณเองก็ถูกนำตัวมารักษาเนื่องจากถูกลูกเขยผมยิงเข้าให้อย่างจังและถูกตำรวจควบคุมไว้ด้วย
ผมไม่รู้ว่าสร้อยฟ้าเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยไหมแต่ดูเหมือนเธอจะหายไปหลังจากงานวันเกิดของพ่อตัวเอง
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหายไปไหนแต่ที่แน่ๆ ผมหวังว่าจะไม่เกิดอะไรร้ายๆ กับเธอ…
ไอ้คมถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน
ส่วนลูกเขยผมก็ถูกพาไปทำแผลที่โดนยิง
เทพและเซย์ไม่ได้เป็นอะไรมากนอกจากรอยฟกช้ำเท่านั้น…ผมไม่รู้เหมือนกันว่าแผนการในครั้งนี้มันเริ่มต้นจากตรงไหนแต่อย่างน้อยผมสามารถรักษาคนที่ตัวเองรักไว้ได้ก็พอ
แต่ไอ้ความรู้สึกก่อนหน้านี้ยอมรับว่ามันมาจากใจจริงแม้จะบิ้วอารมณ์อยู่นานก็ตาม
ผมก็แค่นึกไปว่าหากต้องเสียเดือนสิบสองไปจริงๆ
ผมจะทำยังไงแค่นี้น้ำตามันก็ไหลแล้วครับ
เฮ้อ!
ปัญหาสุดท้าย อยากอ้อนเมียบ้างต้องเล่นละครต่ออีกหน่อยละกัน…
“โอ๊ย!”
“พ่อเลี้ยง”
เสียงของผมร้องดังขึ้นมาหลังจากนึกอะไรสนุกๆ ออก
เซย์กับเทพแทบจะถลาเข้ามาช่วยกันไม่ทันเลยทีเดียว
“เป็นอะไร?”
“เดือนสิบสองมา”
ผมแอบหันไปเห็นเมื่อกี้นี่เองไม่งั้นการแสดงคงไม่ออกแบกระทันหันหรอกครับ
ดีนะที่เลือดยังไม่แห้งไปหมดไม่งั้นการแสดงนี้ไม่เป็นผล
“แล้ว?”
“อยากอ้อนเมีย” ผมฉีกยิ้มกว้างก่อนจะทำหน้าตาเหมือนจะตายจริงๆ
ให้ได้ทั้งๆ ที่ตอนนี้เดือนสิบสองยังเดินเข้ามาไม่ถึงเลย
เดี๋ยวการแสดงของผมจะไม่เนียน!!!
“ขอให้ตายจริงๆ …หมอครับช่วยด้วย”
เซย์แช่งผมด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้ก่อนที่จะร้องเรียกหมอ
สุดท้ายผมก็ถูกห้ามเข้าไปในห้องฉุกเฉินอีกคน
เมียจ๋า! ไม่ได้ตั้งใจแต่ขอนิดนึงนะครับ
จบปิ้ง!!! ครบ...
งงกันรึเปล่าเนี่ย? อย่างงเลยเพราะคนแต่งก็คาดเดาไม่ถูก 5555
#แต่งไปได้ไงเนี่ย สับสนดีแท้
เดากันได้ตามสเต็ป มีให้ลุ้นอีกหลายเรื่อง หึหึ!!!
อย่างง!!!
เดี๋ยวจะมาอธิบายให้ทีเดียว เพราะตอนนี้พ่อเลี้ยงสร้างปัญหาให้ตัวเองอีกแล้ว
เอาเป็นว่าความจริงจะกระจ่างเมื่อพ่อเลี้ยงต้องง้อเมีย!!!!
555555555555
เง้อ งงเลยสิ
ตอบลบรอๆๆค่ะ ไรท์สู้ๆๆ ^^
ตอบลบคือวางแผนไว้แต่แรกแล้วชิมิ*()* มาต่อเร็วๆน่ะ รอออออออออออ
ตอบลบเค้าก็งงนะ ใครยังไง แงแงอยากรู้
ตอบลบอ๊ายยยยยย ค้างงง ><
ตอบลบมาต่อๆเลย ลุ้นๆ ขอให้พ่อเลี้ยงปลอดภัย
ตอบลบจับคนเลวๆได้แล้วกันจร้า
(;>_<;)
งื่ออออ อัพต่อนะคะ
ตอบลบชอบบบบอ่าาาาาา รอออออยู่!!!!
ตอบลบตกลงว่า พี่คมเป็นคนดีใช่ไหม อิอิ
ตอบลบอยากอ่านต่อแล้วววว ลุ้นๆ
ตอบลบรอแป้งมาคลายปมด่วนนนนนนน
ตอบลบหักมุมมาก มาไขข้อข้องใจด่วนค่า
ตอบลบสุดยอดของยอดชาที่ดีที่สุด
ตอบลบสนุกจริงๆคะ
ทั้งหมดนี้แผนใช่ไหมมมมมมมมม 5555555
ตอบลบอุต๊ะ...เงิบเลย ..
ตอบลบพ่อเลี้ยงโดนยิงเลย หรือ ยังไง
ตอบลบล้ำเลิศ
ตอบลบว๊ากกกกกกกก รีบต่อน๊าาาาาาา
ตอบลบหนุกฝุ๊ดๆ
ขำพ่อเลี้ยงอ่ะ ฺฮาไปไหน
ตอบลบสนุก ต่อเร็วๆนะ รออ่านอยู่ เหตุการณ์พลิกพลันได้มันมาก อ่านล่ะลุ้นเหมือนหวยรางวัลที่1กำลังจะออกเลย
ตอบลบพ่อเลี้ยงหาเรื่องอ่ะ
ตอบลบพ่อเลี้ยงลงทุนเว่อร์5555
ตอบลบรอติดตามว่าจะได้อ้อรเมียมั้ยนะ พ่อเลี้ยอิอิ
อยากอ่านจากับอาวุธด้วยอ่ะ รออยู่น๊า
(*^^)v
งานง้อมาล่ะ 55555555
ตอบลบต้องตามโคนัน ไหมละเนี่ย O_o !!!!!
ตอบลบอยากอ้อนเมีย
ตอบลบอยากอ้อนเมียพ่อเลี้ยงน่ารักอ่ะ
ตอบลบหืมมม พ่อเลี้ยงอยากอ้อนเมีย >,<
ตอบลบอยากอ้อนเมียยย โอ๊ยยยยยยกูจะบ้า อิพ่อเลี้ยงหลงเมียยยย
ตอบลบขอให้คมไม่ตายล่ะกันอย่างน้อยก็สมนึกแล้ววว