luscious, 18

luscious, 18

ความสุขสะสม

เดือนสิบสอง

ผมกับพ่อเลี้ยงดีกันแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจว่าเราจะทะเลาะกันทำไมในเมื่อสุดท้ายไม่ทันข้ามคืนเราสองคนก็ดีกัน แต่จะว่าไปผลพวงทั้งหมดมาจากอารมณ์ของผมล้วนๆ เลยละครับ

หุหุ

ก็งี้แหละพ่อเลี้ยงดันยอมผมทำไม จริงไหม?

‘ผมจะรีบจัดการให้ครับ’ เช้านี้หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็ตามพ่อเลี้ยงมาที่สวนปาล์มด้วย แต่เพราะเค้ามัวแต่สั่งงานพวกคนงานอยู่ผมก็เลยแอบเดินเล่นแต่ก็ไม่ได้ไปไกลจากเค้าเท่าไหร่ พอเดินเล่นมาเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงใครคุยโทรศัพท์ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่มันดันมาได้ยินก็เลยต้องหลบ

‘ขอเวลาผมหน่อยนะครับนาย’ ยังมีใครอีกคนที่เป็นนายนอกจากพ่อเลี้ยงงั้นเหรอ ผมขมวดคิ้วสงสัยขาที่กำลังจะก้าวออกไปแต่กลับถูกรั้งเอาไว้ด้วยลำแขนแข็งแกร่งของใครบางคน

“เค้าเอง” พูดแค่นี้ก็รู้แล้วครับว่าใคร ผมกับพ่อเลี้ยงก็ยืนฟังเสียงสนทนานี้ไปเรื่อยๆ พอคุยเสร็จคนที่ไม่รู้ว่าพวกเราแอบฟังอยู่ก็เดินจากไป

“อย่าคิดว่าตีตัวออกห่างแล้วเค้าจะไม่รู้นะ ถ้าคราวหลังทำแบบนี้อีกก็อย่าหวังว่าเค้าจะให้เข้ามาที่สวนปาล์มอีกนะ”

หลังจากที่เสียงปริศนานั้นจากไปพ่อเลี้ยงก็ออกเสียงขู่ผมทันที ใครบอกว่าตีตัวออกห่างแค่ไม่อยากกวนตอนเค้าคุยงานกับพวกคนงานก็เท่านั้นเอง

“ตัวเองอะ! ว่าแต่เสียงเมื่อกี้ใครเหรอ?” ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องไปซะงั้นเพราะบางทีอาจจะช่วยได้และพ่อเลี้ยงอาจจะไม่ดุผมอีกหรือทำลืมไปได้ยิ่งดี

“อย่าเปลี่ยนเรื่อง กลับบ้านได้แล้ว”

“ถ้าไม่บอก เค้าสืบเองนะ”

“อย่ามายุ่ง!!!” ผมสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว พ่อเลี้ยงหันกลับมาตะหวาดผมน้ำเสียงดูน่ากลัวจับใจผมกระพริบตาถี่ๆ สบตาเค้า แบนปากเหมือนเด็กอยากร้องไห้ยามที่ถูกดุ พ่อเลี้ยงดูน่ากลัวอีกแล้ว

“เฮ้อ! เค้าขอโทษ ที่ไม่ให้ยุ่งเพราะเป็นห่วง”

“พ่อเลี้ยง” ผมโผล่เข้าไปกอดร่างสูงทันทีไม่ได้ร้องไห้หรอกครับแต่ดีใจ ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าถึงบอกผม สำหรับเค้าที่สามารถพูดคำขอโทษออกมาได้ทั้งชีวิตไม่ว่าตัวเองจะผิดหรือถูก แถมครั้งนี้เหมือนผมจะผิดที่ไปทำให้เค้าเป็นห่วง

“ไม่อยากรู้ก็ได้ แต่สัญญาได้มั้ยว่าจะไม่เป็นอะไร”

“ครับ, กลับบ้านกันนะ”

ครืด ครืด

กำลังจะเดินกลับบ้านกันแต่จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของพ่อเลี้ยงก็ดังขึ้นมา เค้ากดรับก่อนจะกอดเอวผมไว้แล้วพาเดินกลับบ้าน

“ว่าไงนะ”

โอ๊ย, ผมร้องลั่นเมื่อพ่อเลี้ยงเปล่งเสียงออกาแบบนั้นแล้วบีบมือเข้าที่เอวผมจนแน่น เหมือนเค้าจะตกใจแล้วปล่อยมือออกไป

“ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไปเราได้เห็นดีกัน” พ่อเลี้ยงกดวางสายพร้อมทั้งสบถออกมาอย่างหัวเสีย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปลายสายบอกอะไรกับเค้าแต่ท่าทางเรื่องนั้นจะเกี่ยวกับไอ้จาแน่นอนไม่งั้นพ่อเลี้ยงคงไม่อาละวาดขนาดนี้หรอกครับ

“พ่อเลี้ยงเกิดอะไรขึ้น”

“ฉันจะไปกรุงเทพฯ” แทนตัวเองแบบนี้ท่าทางจะหัวเสียมากๆ

“เดี๋ยว! บอกมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น” ผมรั้งข้อมือของเค้าเอาไว้ก่อนจะบีบจนแน่นแม้ว่าแรงของผมจะไม่มากเท่าเค้าแต่อย่างน้อยก็ควรจะรับรู้ว่าผมอยู่ในอารมณ์ไหน ผมรู้ว่าตอนนี้พ่อเลี้ยงกำลังโกรธเป็นไฟเพราะฉะนั้นผมก็ควรจะเป็นน้ำให้เค้าสินะ

“เกิดเรื่องกับจานิดหน่อย”

“งั้นก็บอกมา”

“โธ่! ระหว่างเดินทางค่อยเล่าไม่ได้เหรอ เรารีบไปกันเถอะ”

“ถ้าพ่อเลี้ยงยังไม่ใจเย็นกว่านี้ผมจะไม่ให้ไป” พ่อเลี้ยงดูเงียบไปชั่วขณะเลยทีเดียวเมื่อเจอคำพูดประโยคนี้ของผมไป

“ก็ได้เค้ายอมแล้ว”

สุดท้ายพ่อเลี้ยงก็ใจเย็นลง แต่กว่าจะลงได้ต้องเจอคำขู่ของผมไปถึงจะยอม… ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพ่อเลี้ยงจะรีบมาสนามบินให้ได้อะไรขึ้นมาเพราะถึงยังไงอีกสองชั่วโมงกว่าเครื่องจะออก แต่เค้ากลับใจร้อนอยากมางั้นก็รอไปเถอะ

ส่วนผมก็นั่งเซ็งรออยู่เพราะพ่อเลี้ยงคนเดียวเลย…

“งอนเหรอ”

“ยังมีหน้ามาถาม เค้าบอกแล้วนี่ว่าอีกสองชั่วโมง” ผมกอดอกเบือนหน้าหนี พ่อเลี้ยงขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะโอบไหล่ผมเอาไว้ คนเยอะนะเนี่ยทำไมไม่อายบ้าง

ชิชะ!

“ปล่อย คนมอง”

“ช่างคนประไร เมียใครใครก็หวง” กอดแน่นกว่าเดิมอีกครับไม่น่าเลยผม

เฮ้อ! ปล่อยไปเถอะถึงจะพูดยังไงพ่อเลี้ยงก็ไม่มีทางยอมอยู่ดี ดีไม่ดีจะทำมากกว่าโอบไหล่ก็ได้ใครจะไปรู้…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหรือเปล่าแต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถไปบ้านของสามีไอ้จา ที่พูดแบบนี้ได้เพราะตอนนั่งเครื่องมากรุงเทพฯ พ่อเลี้ยงก็เล่าเรื่องราวของไอ้จาให้ผมฟังแม้ว่าจะแบบย่อๆ ก็ตามหรือจะพูดให้ถูกเค้าเล่าแค่ตอนส่งไอ้จามากรุงเทพฯ เท่านั้น

“เป็นพ่อที่ใจร้ายมากแล้วทีนี้มาทำหวงลูก”

“ใช่เรื่องมาพูดแบบนี้เหรอครับเมีย”

“หรือไม่จริง ส่งลูกมาอยู่กับมาเฟียแท้ๆ ก็น่าจะรู้นี่ว่ามันเสี่ยงแค่ไหน แต่จะว่าไปใครหน้าไหนจะยอมให้เมียตัวเองเป็นอันตราย…หรือพ่อเลี้ยงยอม” พูดเรื่องไอ้จาเสร็จก็วกกลับมาหาพ่อเลี้ยงต่อ ตอนนี้เรากำลังนั่งแท็กซี่กันอยู่ครับเพราะไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยคิดจะมาก็มาแถมเค้ายังไม่ให้พี่เทพตามมาอีก

“ใครจะไปยอมละครับ” ขยับเข้ามาหาผมกอดเอวไว้ซะแน่นแต่ที่แน่ๆ หอมแก้มผมซะฟอดใหญ่ อย่างน้อยควรจะอายลุงคนขับรถแท็กซี่บ้างนะครับสามี

>///////////<

ว่าไปนั่น ในที่สุดก็มาถึง…บ้านผมเมื่อก่อนที่ว่าใหญ่แล้วนะแต่พอมาเจอบ้านสามีไอ้จาใหญ่กว่าเยอะครับ ประตูรั้วถูกเปิดออกเหมือนกำลังรอการมาของพวกเรา ผมรั้งมือของพ่อเลี้ยงเอาไว้ก่อนที่จะเอ่ยออกไป

“สัญญาก่อนว่าจะใจเย็น”

“ไม่สัญญาได้ไหม?”

“ก็ลองดู!” ผมเชิดหน้าใส่พ่อเลี้ยงก่อนจะเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไป ทุกคนกำลังรอพวกเราอยู่จริงๆ ด้วยครับพอมาถึงก็ถูกชายชราคนหนึ่งเชิญให้เดินขึ้นไปด้านบนซึ่งเป็นห้องรับแขกดีๆ นี่เองวินาทีแรกที่พ่อเลี้ยงเห็นสามคนด้านในเค้าแทบจะวิ่งเข้าไปเลยละครับดีนะที่ผมรั้งไว้ได้ทันจนเค้าใจเย็นลง

“ลูกฉันละ?” พ่อเลี้ยงหันไปถามชายคนหนึ่งท่าทางของเค้าน่าจะเป็นสามีไอ้จานะครับเพราะผู้ชายแก่คนนั้นคงไม่ใช่แถมข้างๆ ก็มีผู้หญิงยืนอยู่ด้วย

“ยังไม่ฟื้นครับ” ท่าทางสำนึกผิดมากๆ เห็นแล้วสงสาร แต่อย่าคิดไปไกลผมรักสามีคนเดียวแถมของเพื่อนไม่สนับสนุนให้แย่งนะครับ

“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้จาเป็นอะไร?” คราวนี้ผมห้ามไม่ทันจริงๆ ครับแถมอารมณ์ของพ่อเลี้ยงก็ร้อนระอุจนผมแทบแย่ เค้าพุ่งไปหาผู้ชายตรงหน้าพร้อมทั้งกระชากคอเสื้อเอาไว้และดูท่าว่าคนถูกกระทำจะไม่ขัดขืนเลย

“บ้าเฮ้ย!”

เพี๊ยะ!!!

ตาย! ผัวดันไปตบหน้ามาเฟียซะได้ หาเรื่องตายแล้วไงแต่ว่าที่พ่อตาคงยกเว้นมั้งครับ อย่ามัวคิดมากเลยรีบเข้าไปห้ามก่อนจะไปกันใหญ่ดีกว่า

“พ่อเลี้ยงบ้าไหนว่าจะใจเย็นแล้วไปตบหน้าเค้าทำไม” ผมรั้งแขนเค้าเอาไว้เปล่งเสียงถาม ไม่พอใจสุดๆ

“ก็มัน…”

“ฮึย! พอเลย…ขอโทษด้วยนะครับพ่อเลี้ยงชอบทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้แหละครับ” ผมบอกยิ้มๆ ก่อนจะยกมือไหว้ขอโทษชายชราที่ยืนอยู่ด้วยอย่างน้อยก็ควรจะเกรงใจท่านบ้างไม่ใช่จู่ๆ ก็มาตบหน้าคนอื่นในบ้านของเค้าแบบนี้

“พ่อ…เดือนสิบสอง” เสียงของไอ้จาดังขึ้นมาเรียกสติทุกคนในห้องนี้ได้เป็นอย่างดีเลยละครับ แล้วไอ้สภาพร่างกายที่มีเลือดไหลซึมออกมามันคืออะไร?

หึ! เป็นห่วงเค้าละสิถึงได้รีบวิ่งออกมาแบบนี้โดยที่ไม่ห่วงตัวเองเลย… ผมส่ายหัวให้กับท่าทางของมัน ไม่รู้อะไรแถมยังปกป้องเค้าต่อหน้าพ่อเลี้ยงอีกต่างหาก การแย่งชิงเกิดขึ้นเพราะพ่อเลี้ยงต้องการให้ไอ้จากลับตรังแต่เชื่อผมสิว่ามันไม่ยอม การทะเลาะกันทำให้ชายราต้องเดินออกไปเพราะเหนื่อยหน่ายละมั้งครับ…

ผมมองหน้าไอ้จาก่อนจะรั้งพ่อเลี้ยงเอาไว้เพราะตอนนี้มันดูจะปกป้องผู้ชายคนนี้ซะเหลือเกินต่อให้บังคับยังไงมันก็คงไม่กลับอยู่ดีจนสุดท้ายคำตอบที่ผมคิดเอาไว้ก็ถูกเอ่ยออกมา

“ผมยังไม่อยากกลับตอนนี้…” คำตอบของไอ้จาทำเอาพ่อเลี้ยงโกรธจนเดินออกไปจากห้องเลยละครับ ส่วนผมก่อนจะจากไปก็ไม่ลืมอวยพรพร้อมบอกลา

ฮาๆๆๆ เพื่อนผมท่าทางจะขายออก แต่ที่แน่ๆ ได้ผัวแก่ไม่ต่างกันแต่ของมันดูจะเลี่ยงไหนหน่อย แต่ผู้ชายที่ไหนบ้างจะยอมให้เมียตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา ยิ่งเป็นมาเฟียด้วยยิ่งไม่มีทาง!!!

“พ่อเลี้ยง” ผมรีบวิ่งออกมาก่อนจะรั้งแขนพ่อเลี้ยงเอาไว้เค้าดูจะโกรธมากจริงๆ สีหน้าดูดุโคตรๆ

“รู้แล้ว ที่ไม่เถียงก็ยอมสุดๆ แล้วเนี่ย”

“น่ารักจริงสามีใครเนี่ย?” ผมยิ้มเยาะหยิกแก้มพ่อเลี้ยงส่ายไปมา ขอบอกว่าแสดงความรักกันไม่อายใครเลยทั้งๆ ที่ตอนนี้เรายังไม่ได้ออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำไป

“ขอโทษนะครับที่ผมมาขัดจังหวะ แต่ผมต้องขอโทษแทนหลานชายด้วยเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกครับ” ชายชราที่พูดขึ้นท่าทางท่านจะเป็นปู่ของสามีไอ้จา แต่ที่แน่ๆ ถึงจะแก่แต่ขอบอกว่าความหล่อยังหลงเหลืออยู่ รับรองตระกูลนี้กินกันไม่ขาดทีเดียวขนาดปู่ยังหล่อเลยครับ ฮาๆๆๆๆๆๆ

“ผมคงไม่มั่นใจหรอกครับในเมื่อพวกคุณทุกคนคือมาเฟีย”

“ฮาๆ สมกับที่เป็นพ่อเลี้ยงจริงๆ นะครับ ถึงอย่างไรก็ตามผมก็ยังยืนยันคำเดิมที่จะเอาหนูจามาเป็นหลานสะใภ้”

“หึ, ผมคงพูดอะไรไม่ได้เพราะหน้าที่ของผมหมดไปตั้งนานแล้วและอีกอย่างจาก็คงไม่อยากกลับ แต่ผมก็หวังนะครับว่าท่านจะพูดความจริงเกี่ยวกับอดีตให้ลูกผมรู้…เพราะผมเชื่อว่าท่านคงมีเหตุผลมากพอที่เลือกจาวา”

“คุณนี่อ่านทางคนอื่นเก่งจริงๆ ผมนับถือ”

“ขอบคุณครับ แต่ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน…ถ้าครั้งหน้าจาบาดเจ็บอีกต่อให้คุณยกแม่น้ำทั้งห้ามาผมก็จะพาจากลับตรัง ขอตัวครับ”

“อ๊ะ! ผมลานะครับ” ผมหันมาส่งยิ้มให้กับท่านก่อนจะเดินตามแรงกระชากของพ่อเลี้ยงไป ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้พูดจาหยอกย้อนแม้กระทั่งคนแก่จริงๆ เลยละครับ ว่าแต่พวกเค้ามีความลับอะไรกันอีกเนี่ยแต่ผมอย่าไปอยากรู้เลยเพราะเรื่องพวกนี้ไอ้จามากกว่าที่สมควรจะรู้

พ่อเลี้ยงไม่ได้พาผมกลับบ้านเพราะมันเริ่มจะมืดมากแล้วแต่เค้าก็ไม่ได้พาผมกลับบ้านอยู่ดีแต่ดันพากลับไปที่คอนโดของผมโดยรถแท็กซี่อีกตามเคย แต่ที่แน่ๆ อารมณ์ของสามีผมนี่บูดสุดๆ ไปเลยครับ L

“สามีโกรธเค้าหรือเปล่า” ผมเดินเข้าไปหานั่งลงบนตักของพ่อเลี้ยงที่เอาแต่ถอนหายใจด้วยอารมณ์บูดอยู่ตรงโซฟา

“จะไปโกรธอะไรได้” พูดเหมือนยอมผมเลยครับแต่เปล่าหรอกเค้ากำลังประชด

“แหม, สามีเค้าขอโทษ”

“อย่ามายั่ว” พ่อเลี้ยงเบือนหน้าหนี แล้วผมไปยั่วเค้าตอนไหนไม่ทราบก็แค่พูด

“เค้ายั่วตรงไหน”

“ตรงนี้นี่แหละ ฮึย! ว่าจะไม่กดแล้วนะแต่ขอเถอะถ้าจะยั่วขนาดนี้อย่ามาบ่นว่าเมื่อก็แล้วกัน ตุบ!”

สามีโหดซะอุ้มผมไปวางลงบนโซฟาก่อนจะกดจนตัวผมนอนราบแล้วเค้าก็ขึ้นมานั่งคร่อมด้านบนสายตาแบบว่าหื่นจัดเต็มมากๆ

“ใครห้าม”

อิอิ ^_^ ผมออกจะนิสัยดีอย่างน้อยไม่ใช่คนที่เริ่มก่อนก็แล้วกัน(หรือเปล่า)ก็ไม่รู้สิครับเพราะพ่อเลี้ยงเพิ่งบอกไปหยกๆ ว่าผมยั่วเค้า

หึ!

จบปิ้ง, พ่อเลี้ยงก้มหน้าลงมาหาผมก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากเคล้าคลึงอย่างอ่อนโยนแต่ให้ตายสิลมหายใจแทบขาดหายหัวใจแทบหยุดเต้น ทำเหมือนเราไม่เคยจูบกันมาก่อนแต่ที่แน่ๆ จูบนี้ทำเอาลมหายใจผมแทบขาด

ริมฝีปากแสนร้ายกาจไล่ต้อนผมเรื่อยๆ กดจูบเบาๆ ที่ลำคอแถมยังซาดิสท์ไปกัดที่หูให้ผมได้ร้องครางอีกต่างหาก ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่แน่ๆ ท่อนบนไม่มีอะไรเหลือแล้วละครับ

“อื้อ, อย่ากัด” ผมร้องครางเมื่อฟันคมๆ ของพ่อเลี้ยงกัดเข้าให้ที่หัวนมของผมก่อนจะดูดกลืนจนร่างสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว

อ๊ากกกกกกกกกกก!

ผมคิดผิดหรือเปล่าที่ยอมให้เค้ากด

หึ, เสียงหัวเราะเยาะเย้ยในลำคอดังขึ้นมาราวกับว่าสะใจที่ได้หยอกล้อผมอยู่แบบนี้จนแทบคลั่ง มือหนาไล่ต้อนไปเรื่อยๆ ตามลำตัวแผ่นหลังจบลงที่กางเกงก่อนจะถอดมันออกจนไม่เหลืออะไรให้ผมสวมใส่อยู่เลย ให้ตายสิตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำอะไรบ้าๆ บนโซฟาแบบนี้มาก่อนเลยจะทำก็แค่ที่เตียงในห้องน้ำเท่านั้นเองรู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้สิครับ

>////////////////<

งื้อออออออ! ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าตัวเองเมื่อรับรู้ได้ว่าควรจะมีความเขินอยู่ในตัวบ้าง

“เมียจ๋า! ถ้าจะอายตอนนี้ไม่ทันแล้วครับ”

พ่อเลี้ยงยิ้มเยาะกดจูบลงมาเบาๆ ที่หน้าท้องบอกตามตรงมันรู้สึกปั่นป่วนไปหมดไม่ใช่แค่ผมคนเดียวแต่อย่าลืมสิครับว่ายังมีลุกอยู่ในร่างกายของผมด้วย

“พ่อว่าจะทนแล้วนะแต่แม่ของลูกดันยั่วเพราะฉะนั้นทำตัวดีๆ ไว้นะลูกรัก”

จุ๊บ -/////////////////////- คนบ้าพูดกับลูกแต่ทำเอาแม่ของลูกเขินจนตัวแตกไปเลยทีเดียว

อื้อ, พ่อเลี้ยงกดจูบเบาๆ ตามร่างกายของผมก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปตามต้นขาทั้งสองข้างกดจนผมรู้สึกเจ็บและสัมผัสได้เลยว่าพรุ่งนี้มันต้องแดงไปหมดทั้งตัวแน่ๆ ก่อนที่ร่างสูงจะดูดกลืนลูกชายผมซะเต็มปาก

ให้ตายพ่อเลี้ยงบ้า!

“ยะ…หยุดๆ” พ่อเลี้ยงหยุดอย่างที่ผมว่าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม

“อะไร” ถามด้วยน้ำเสียงที่ขัดใจมากๆ ก็แน่อยู่หรอกเพราะผมไปขัดเค้านี้

“อย่าทำตรงนั้น พ่อเลี้ยงไม่เคยใช้ปาก” ที่พูดออกไปแบบนั้นเพราะเวลาทะเลาะกันเค้าจะรุนแรงแต่ถ้าไม่เค้าแค่ใช้มือเท้านั้นส่วนผมนะเหรอใช้ปากตลอดเพราะถูกบังคับแต่เฉพาะตอนที่เราหวานกันนะครับ ถ้ายามใดที่เค้าโกรธละก็ข้ามขั้นตอนตลอดเวลา…

“ก็จะใช้อยู่นี่ไงครับ”

“ไม่! ไม่เอา” ผมร้องห้ามรู้สึกหน้าร้อนผ่าว ผมเคยมีอะไรกับคนอื่นมาเยอะแต่ผมกดเค้านะครับส่วนพ่อเลี้ยงเป็นข้อยกเว้นแถมสิ่งที่เค้ากำลังทำสำหรับคนอื่นที่ทำให้ผมดันไม่รู้สึกอะไร แต่พ่อเลี้ยงไม่ใช่เพราะเค้าแตกต่างไปจากคนพวกนั้นมาก

“เสียใจเพราะเค้าอยากทำให้”

อื้อ, ห้ามก็ไม่ฟังสุดท้ายพ่อเลี้ยงก็ก้มลงไปก่อนจะใช้ปากทำให้ผมจริงๆ ให้ตายอยากร้องไห้แต่น้ำตามันก็ไหลจริงๆ นั่นแหละครับรวมไปถึงเสียงร้องครางที่แหบพล่านี่มันอะไรกันครับ

สุขสมหรือยินดีแต่ผมว่าทั้งสองอย่าง J

“อ๊า ! พ่อเลี้ยงไม่ไหว อื้อ…”

ผมจับหัวของพ่อเลี้ยงขยำจนรู้สึกว่าเส้นผมติดมือแต่เค้ากลับไม่หยุดจนผมกลัวว่าจะเสร็จก่อนเวลาอันสมควร พ่อเลี้ยงบ้านี่ชอบแกล้งผมอยู่ตลอดเวลาเลยละครับ TwT

“รีบจริงๆ รอเค้าก่อนสิ” พ่อเลี้ยงผละออกจากตัวผมก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่จนหมด ผมไม่กล้ามองจนต้องยกมือทั้งสองข้างมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้อีกครั้งเมื่อโซฟายุบตัวลงก็รู้ได้อย่างทันทีว่าพ่อเลี้ยงต้องล้มตัวลงมาคร่อมผมอยู่แน่นอน

มือหนาจับขาทั้งสองข้างของผมให้ยกขึ้นก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย เคยผ่านมาก็ไม่ใช่น้อยแต่ทำไมยังรู้สึกตื่นเต้นแล้วก็เจ็บอยู่ตลอดเวลาแบบนี้นะเนี่ยน้ำตาไหลออกมาเป็นทางเลยทีเดียวเพราะผมรู้สึกได้ถึงนิ้วที่กำลังขยับไปมาอยู่ด้านหลังของตัวเอง

พ่อเลี้ยงหยุดการกระทำนั่นแต่เสียงครางของผมกลับดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเค้าเปลี่ยนจากนิ้วเป็นตัวตนก่อนจะค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้

“จอมพล อื้อ, มันเจ็บ” พ่อเลี้ยงหยุดการกระทำลงชั่วขณะก่อนที่เค้าจะก้มลงมากดจูบที่ริมฝีปากของผมเพื่อช่วยเบาเทาความเจ็บปวดแต่มีเหรอจะช่วยได้ในเมื่อเค้าไม่ใช่คนที่โดนกดสักหน่อย แถมเจ้าตัวยังขี้โกงโดยการขยับเข้ามาในร่างกายผมเรื่อยๆ จนสุดทำเอาผมแทบคลั่ง

“ขะ…ขี้โกง อื้อ อ๊า…” ร้องครางอย่างกับคนบ้าแทบจะอุดปากตัวเองเอาไว้แทบไม่ทันเมื่อเค้าเริ่มขยับกายเข้ามาหาผมเรื่อยๆ เจ็บมากๆ จนต้องยกมือที่ปิดปากตัวเองเป็นรั้งต้นคอเค้าเอาไว้แล้วดึงเข้ามากดจูบแต่มันก็ช่วยไม่ได้สักเท่าไหร่

“เดือนสิบสอง เด็กดื้อ, รู้ตัวหรือเปล่าว่าตอนนี้ตัวเองน่ารักแค่ไหน”

พูดบ้าอะไรตอนที่เราสองคนกำลังมีอะไรกันอยู่เนี่ย จะรู้หรือเปล่าว่าทำผมเขินจนแทบไม่อยากจะมองหน้าเค้าด้วยซ้ำไป

“อื้อ, จอมพลคนหื่น”

“เดือนสิบสองอยากยั่วก่อนทำไม อ๊า…” เสียงครางลอดไรฟันดังกระหึ่มทำเอาผมยิ้มเยาะสะใจเพราะอย่างน้อยพ่อเลี้ยงก็กำลังสุขสมอยู่เหมือนกัน

“หึ, คนหื่น อื้อ…” พอเจอคำพูดเมื่อกี้ของผมไปเหมือนพ่อเลี้ยงจะอยากแกล้งจนเพิ่มแรงขยับมากขึ้นแต่ก็ยังจัดอยู่ในระดับที่อ่อนโยนถ้าเทียบกับตอนที่เค้าโกรธ บอกตามตรงร่างกายผมตอนนี้แทบแตกสลายเพราะแรงขยับที่เร้าร้อนของเค้านี่แหละครับ

หน้าท้องรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด บอกไม่ถูกราวกับว่าท้องไส้กำลังปั่นป่วนเสียงครางดังไปทั่วทั้งห้องไม่ว่าจะผมหือเค้า

“อื้อ… จอมพล อ๊ะ, ไม่ไหว”

“อย่ารีบนักสิ”

“อย่าแกล้งเค้าได้ไหม” พ่อเลี้ยงจับเข้าให้ที่น้องชายของผมก่อนจะเป็นฝ่ายใช้มือขยับให้กับผมแต่ก็ไม่วายแกล้งผมอยู่ดีจนร่างกายงี้แทบทนไม่ไหวอยากเป็นฝ่ายขยับเองแต่เกรงใจลูกเพราะถึงยังไงผมก็ท้องอยู่

“อื้อ… ได้โปรด จะ…จอมพล”

“จัดให้” คนขี้โกงพูดออกมาตามที่ต้องการก่อนจะเพิ่มแรงขยับจนสุดท้ายผมก็เสร็จจนได้หลังจากนั่นเค้าก็เป็นฝ่ายออกแรงขยับบ้างจนผมรู้สึกเหมือนตัวลอยไปเลยละครับ เสียงครางของพวกเราสองคนดังไปทั่วทั้งห้องก่อนที่พ่อเลี้ยงจะปลดปล่อย

แต่ให้ตายสิ…

“แฮ่กๆ คนบ้าปล่อยออกมาข้างในทำไม” ผมร้องออกมาทันทีหลังจากที่เค้าปลดปล่อยแถมยังไม่ยอมขยับออกไปจากร่างกายของผมอีกต่างหาก ให้ตายสิพ่อเลี้ยงบ้าทำไมต้องมาปล่อยข้างในด้วยเนี่ย

“ไม่ท้องซ้ำหรอกครับเมีย ขี้เกียจเอาออกมานี่”

“ฮึย! แล้วทำไมไม่ป้องกันซะก็สิ้นเรื่อง”

“จะป้องกันเพื่ออะไรอีกในเมื่อท้องไปแล้ว” มันความหมายเดียวกันปะคุณสามีที่บอกให้ป้องกันก็เพราะเวลาปล่อยออกมาผมจะได้ไม่ลำบากขนาดนี้ยังไงละ

“ไอ้คนลามกลุกสิจะไปอาบน้ำ” พ่อกิจกรรมรักจบลงเราสองคนก็เริ่มทะเลาะกันอีกจนได้สินะครับ

“อื้อ, อย่าขยับ” ผมร้องห้ามเมื่อพ่อเลี้ยงขยับ ก็เค้ามัวแต่ชักช้าไม่ยอมขยับออกไปสักทีแต่พอผมเริ่มมีอารมณ์ก็ดันขยับอีกจนได้เหมือนจะรู้

“ก็ไหนตอนแรกบอกให้ลุกหรือตอนนี้มีอารมณ์อีกแล้ว”

“งื้อออออออออ, แล้วมันเพราะใครกันเล่า”

“สามีพร้อมจัดอีกสักยกสองยกนะครับที่รัก”

จบปิ้ง! อย่าได้เดากันเลยครับเพราะผมยังนึกสภาพตัวเองไม่ได้เลยนี่ขนาดยังท้องอยู่นะครับทำเหมือนเราสองคนไม่เคยมีอะไรกันมาก่อน หรือเพราะท้องฮอร์โมนมันเลยพุ่งพล่านแต่อย่าไปคิดถึงเรื่องนั้นเลยดีกว่าเพราะถึงยังไงตอนนี้ผมก็ไม่ได้ลุกไปอาบน้ำอยู่ดี

J

ห้ามคิดนะครับเดี๋ยวมันจะฟินไปกันใหญ่ ฮาๆๆๆๆๆ

_____________________________________

ครบ!!!

จัดไปเบาๆๆๆๆๆๆ

ไม่เม้น ไม่อัพแล้วนะ...

#ฮอลลลลลลลลลลลลลลล

แป้งเปียกใจร้าย หุหุ #มีความสุข