luscious, 18
ความสุขสะสม
เดือนสิบสอง
ผมกับพ่อเลี้ยงดีกันแล้ว
ผมก็ไม่เข้าใจว่าเราจะทะเลาะกันทำไมในเมื่อสุดท้ายไม่ทันข้ามคืนเราสองคนก็ดีกัน
แต่จะว่าไปผลพวงทั้งหมดมาจากอารมณ์ของผมล้วนๆ เลยละครับ
หุหุ
ก็งี้แหละพ่อเลี้ยงดันยอมผมทำไม
จริงไหม?
‘ผมจะรีบจัดการให้ครับ’ เช้านี้หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็ตามพ่อเลี้ยงมาที่สวนปาล์มด้วย
แต่เพราะเค้ามัวแต่สั่งงานพวกคนงานอยู่ผมก็เลยแอบเดินเล่นแต่ก็ไม่ได้ไปไกลจากเค้าเท่าไหร่
พอเดินเล่นมาเรื่อยๆ
ก็รู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงใครคุยโทรศัพท์ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่มันดันมาได้ยินก็เลยต้องหลบ
‘ขอเวลาผมหน่อยนะครับนาย’ ยังมีใครอีกคนที่เป็นนายนอกจากพ่อเลี้ยงงั้นเหรอ
ผมขมวดคิ้วสงสัยขาที่กำลังจะก้าวออกไปแต่กลับถูกรั้งเอาไว้ด้วยลำแขนแข็งแกร่งของใครบางคน
“เค้าเอง”
พูดแค่นี้ก็รู้แล้วครับว่าใคร ผมกับพ่อเลี้ยงก็ยืนฟังเสียงสนทนานี้ไปเรื่อยๆ
พอคุยเสร็จคนที่ไม่รู้ว่าพวกเราแอบฟังอยู่ก็เดินจากไป
“อย่าคิดว่าตีตัวออกห่างแล้วเค้าจะไม่รู้นะ
ถ้าคราวหลังทำแบบนี้อีกก็อย่าหวังว่าเค้าจะให้เข้ามาที่สวนปาล์มอีกนะ”
หลังจากที่เสียงปริศนานั้นจากไปพ่อเลี้ยงก็ออกเสียงขู่ผมทันที
ใครบอกว่าตีตัวออกห่างแค่ไม่อยากกวนตอนเค้าคุยงานกับพวกคนงานก็เท่านั้นเอง
“ตัวเองอะ!
ว่าแต่เสียงเมื่อกี้ใครเหรอ?”
ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องไปซะงั้นเพราะบางทีอาจจะช่วยได้และพ่อเลี้ยงอาจจะไม่ดุผมอีกหรือทำลืมไปได้ยิ่งดี
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง
กลับบ้านได้แล้ว”
“ถ้าไม่บอก
เค้าสืบเองนะ”
“อย่ามายุ่ง!!!” ผมสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว
พ่อเลี้ยงหันกลับมาตะหวาดผมน้ำเสียงดูน่ากลัวจับใจผมกระพริบตาถี่ๆ สบตาเค้า
แบนปากเหมือนเด็กอยากร้องไห้ยามที่ถูกดุ พ่อเลี้ยงดูน่ากลัวอีกแล้ว
“เฮ้อ!
เค้าขอโทษ ที่ไม่ให้ยุ่งเพราะเป็นห่วง”
“พ่อเลี้ยง”
ผมโผล่เข้าไปกอดร่างสูงทันทีไม่ได้ร้องไห้หรอกครับแต่ดีใจ
ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าถึงบอกผม
สำหรับเค้าที่สามารถพูดคำขอโทษออกมาได้ทั้งชีวิตไม่ว่าตัวเองจะผิดหรือถูก
แถมครั้งนี้เหมือนผมจะผิดที่ไปทำให้เค้าเป็นห่วง
“ไม่อยากรู้ก็ได้
แต่สัญญาได้มั้ยว่าจะไม่เป็นอะไร”
“ครับ, กลับบ้านกันนะ”
ครืด
ครืด
กำลังจะเดินกลับบ้านกันแต่จู่ๆ
เสียงโทรศัพท์ของพ่อเลี้ยงก็ดังขึ้นมา
เค้ากดรับก่อนจะกอดเอวผมไว้แล้วพาเดินกลับบ้าน
“ว่าไงนะ”
โอ๊ย,
ผมร้องลั่นเมื่อพ่อเลี้ยงเปล่งเสียงออกาแบบนั้นแล้วบีบมือเข้าที่เอวผมจนแน่น
เหมือนเค้าจะตกใจแล้วปล่อยมือออกไป
“ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไปเราได้เห็นดีกัน”
พ่อเลี้ยงกดวางสายพร้อมทั้งสบถออกมาอย่างหัวเสีย
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปลายสายบอกอะไรกับเค้าแต่ท่าทางเรื่องนั้นจะเกี่ยวกับไอ้จาแน่นอนไม่งั้นพ่อเลี้ยงคงไม่อาละวาดขนาดนี้หรอกครับ
“พ่อเลี้ยงเกิดอะไรขึ้น”
“ฉันจะไปกรุงเทพฯ”
แทนตัวเองแบบนี้ท่าทางจะหัวเสียมากๆ
“เดี๋ยว!
บอกมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น”
ผมรั้งข้อมือของเค้าเอาไว้ก่อนจะบีบจนแน่นแม้ว่าแรงของผมจะไม่มากเท่าเค้าแต่อย่างน้อยก็ควรจะรับรู้ว่าผมอยู่ในอารมณ์ไหน
ผมรู้ว่าตอนนี้พ่อเลี้ยงกำลังโกรธเป็นไฟเพราะฉะนั้นผมก็ควรจะเป็นน้ำให้เค้าสินะ
“เกิดเรื่องกับจานิดหน่อย”
“งั้นก็บอกมา”
“โธ่!
ระหว่างเดินทางค่อยเล่าไม่ได้เหรอ เรารีบไปกันเถอะ”
“ถ้าพ่อเลี้ยงยังไม่ใจเย็นกว่านี้ผมจะไม่ให้ไป”
พ่อเลี้ยงดูเงียบไปชั่วขณะเลยทีเดียวเมื่อเจอคำพูดประโยคนี้ของผมไป
“ก็ได้เค้ายอมแล้ว”
สุดท้ายพ่อเลี้ยงก็ใจเย็นลง
แต่กว่าจะลงได้ต้องเจอคำขู่ของผมไปถึงจะยอม…
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพ่อเลี้ยงจะรีบมาสนามบินให้ได้อะไรขึ้นมาเพราะถึงยังไงอีกสองชั่วโมงกว่าเครื่องจะออก
แต่เค้ากลับใจร้อนอยากมางั้นก็รอไปเถอะ
ส่วนผมก็นั่งเซ็งรออยู่เพราะพ่อเลี้ยงคนเดียวเลย…
“งอนเหรอ”
“ยังมีหน้ามาถาม
เค้าบอกแล้วนี่ว่าอีกสองชั่วโมง” ผมกอดอกเบือนหน้าหนี
พ่อเลี้ยงขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะโอบไหล่ผมเอาไว้ คนเยอะนะเนี่ยทำไมไม่อายบ้าง
ชิชะ!
“ปล่อย คนมอง”
“ช่างคนประไร
เมียใครใครก็หวง” กอดแน่นกว่าเดิมอีกครับไม่น่าเลยผม
เฮ้อ!
ปล่อยไปเถอะถึงจะพูดยังไงพ่อเลี้ยงก็ไม่มีทางยอมอยู่ดี
ดีไม่ดีจะทำมากกว่าโอบไหล่ก็ได้ใครจะไปรู้…
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหรือเปล่าแต่ที่แน่ๆ
ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถไปบ้านของสามีไอ้จา ที่พูดแบบนี้ได้เพราะตอนนั่งเครื่องมากรุงเทพฯ
พ่อเลี้ยงก็เล่าเรื่องราวของไอ้จาให้ผมฟังแม้ว่าจะแบบย่อๆ
ก็ตามหรือจะพูดให้ถูกเค้าเล่าแค่ตอนส่งไอ้จามากรุงเทพฯ เท่านั้น
“เป็นพ่อที่ใจร้ายมากแล้วทีนี้มาทำหวงลูก”
“ใช่เรื่องมาพูดแบบนี้เหรอครับเมีย”
“หรือไม่จริง
ส่งลูกมาอยู่กับมาเฟียแท้ๆ ก็น่าจะรู้นี่ว่ามันเสี่ยงแค่ไหน
แต่จะว่าไปใครหน้าไหนจะยอมให้เมียตัวเองเป็นอันตราย…หรือพ่อเลี้ยงยอม” พูดเรื่องไอ้จาเสร็จก็วกกลับมาหาพ่อเลี้ยงต่อ
ตอนนี้เรากำลังนั่งแท็กซี่กันอยู่ครับเพราะไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยคิดจะมาก็มาแถมเค้ายังไม่ให้พี่เทพตามมาอีก
“ใครจะไปยอมละครับ”
ขยับเข้ามาหาผมกอดเอวไว้ซะแน่นแต่ที่แน่ๆ หอมแก้มผมซะฟอดใหญ่
อย่างน้อยควรจะอายลุงคนขับรถแท็กซี่บ้างนะครับสามี
>///////////<
ว่าไปนั่น
ในที่สุดก็มาถึง…บ้านผมเมื่อก่อนที่ว่าใหญ่แล้วนะแต่พอมาเจอบ้านสามีไอ้จาใหญ่กว่าเยอะครับ
ประตูรั้วถูกเปิดออกเหมือนกำลังรอการมาของพวกเรา
ผมรั้งมือของพ่อเลี้ยงเอาไว้ก่อนที่จะเอ่ยออกไป
“สัญญาก่อนว่าจะใจเย็น”
“ไม่สัญญาได้ไหม?”
“ก็ลองดู!” ผมเชิดหน้าใส่พ่อเลี้ยงก่อนจะเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไป
ทุกคนกำลังรอพวกเราอยู่จริงๆ ด้วยครับพอมาถึงก็ถูกชายชราคนหนึ่งเชิญให้เดินขึ้นไปด้านบนซึ่งเป็นห้องรับแขกดีๆ
นี่เองวินาทีแรกที่พ่อเลี้ยงเห็นสามคนด้านในเค้าแทบจะวิ่งเข้าไปเลยละครับดีนะที่ผมรั้งไว้ได้ทันจนเค้าใจเย็นลง
“ลูกฉันละ?”
พ่อเลี้ยงหันไปถามชายคนหนึ่งท่าทางของเค้าน่าจะเป็นสามีไอ้จานะครับเพราะผู้ชายแก่คนนั้นคงไม่ใช่แถมข้างๆ
ก็มีผู้หญิงยืนอยู่ด้วย
“ยังไม่ฟื้นครับ”
ท่าทางสำนึกผิดมากๆ เห็นแล้วสงสาร
แต่อย่าคิดไปไกลผมรักสามีคนเดียวแถมของเพื่อนไม่สนับสนุนให้แย่งนะครับ
“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้จาเป็นอะไร?”
คราวนี้ผมห้ามไม่ทันจริงๆ ครับแถมอารมณ์ของพ่อเลี้ยงก็ร้อนระอุจนผมแทบแย่
เค้าพุ่งไปหาผู้ชายตรงหน้าพร้อมทั้งกระชากคอเสื้อเอาไว้และดูท่าว่าคนถูกกระทำจะไม่ขัดขืนเลย
“บ้าเฮ้ย!”
เพี๊ยะ!!!
ตาย!
ผัวดันไปตบหน้ามาเฟียซะได้
หาเรื่องตายแล้วไงแต่ว่าที่พ่อตาคงยกเว้นมั้งครับ อย่ามัวคิดมากเลยรีบเข้าไปห้ามก่อนจะไปกันใหญ่ดีกว่า
“พ่อเลี้ยงบ้าไหนว่าจะใจเย็นแล้วไปตบหน้าเค้าทำไม”
ผมรั้งแขนเค้าเอาไว้เปล่งเสียงถาม ไม่พอใจสุดๆ
“ก็มัน…”
“ฮึย!
พอเลย…ขอโทษด้วยนะครับพ่อเลี้ยงชอบทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้แหละครับ”
ผมบอกยิ้มๆ ก่อนจะยกมือไหว้ขอโทษชายชราที่ยืนอยู่ด้วยอย่างน้อยก็ควรจะเกรงใจท่านบ้างไม่ใช่จู่ๆ
ก็มาตบหน้าคนอื่นในบ้านของเค้าแบบนี้
“พ่อ…เดือนสิบสอง”
เสียงของไอ้จาดังขึ้นมาเรียกสติทุกคนในห้องนี้ได้เป็นอย่างดีเลยละครับ
แล้วไอ้สภาพร่างกายที่มีเลือดไหลซึมออกมามันคืออะไร?
หึ!
เป็นห่วงเค้าละสิถึงได้รีบวิ่งออกมาแบบนี้โดยที่ไม่ห่วงตัวเองเลย…
ผมส่ายหัวให้กับท่าทางของมัน
ไม่รู้อะไรแถมยังปกป้องเค้าต่อหน้าพ่อเลี้ยงอีกต่างหาก
การแย่งชิงเกิดขึ้นเพราะพ่อเลี้ยงต้องการให้ไอ้จากลับตรังแต่เชื่อผมสิว่ามันไม่ยอม
การทะเลาะกันทำให้ชายราต้องเดินออกไปเพราะเหนื่อยหน่ายละมั้งครับ…
ผมมองหน้าไอ้จาก่อนจะรั้งพ่อเลี้ยงเอาไว้เพราะตอนนี้มันดูจะปกป้องผู้ชายคนนี้ซะเหลือเกินต่อให้บังคับยังไงมันก็คงไม่กลับอยู่ดีจนสุดท้ายคำตอบที่ผมคิดเอาไว้ก็ถูกเอ่ยออกมา
“ผมยังไม่อยากกลับตอนนี้…”
คำตอบของไอ้จาทำเอาพ่อเลี้ยงโกรธจนเดินออกไปจากห้องเลยละครับ
ส่วนผมก่อนจะจากไปก็ไม่ลืมอวยพรพร้อมบอกลา
ฮาๆๆๆ
เพื่อนผมท่าทางจะขายออก แต่ที่แน่ๆ
ได้ผัวแก่ไม่ต่างกันแต่ของมันดูจะเลี่ยงไหนหน่อย
แต่ผู้ชายที่ไหนบ้างจะยอมให้เมียตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา
ยิ่งเป็นมาเฟียด้วยยิ่งไม่มีทาง!!!
“พ่อเลี้ยง” ผมรีบวิ่งออกมาก่อนจะรั้งแขนพ่อเลี้ยงเอาไว้เค้าดูจะโกรธมากจริงๆ
สีหน้าดูดุโคตรๆ
“รู้แล้ว
ที่ไม่เถียงก็ยอมสุดๆ แล้วเนี่ย”
“น่ารักจริงสามีใครเนี่ย?”
ผมยิ้มเยาะหยิกแก้มพ่อเลี้ยงส่ายไปมา ขอบอกว่าแสดงความรักกันไม่อายใครเลยทั้งๆ
ที่ตอนนี้เรายังไม่ได้ออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำไป
“ขอโทษนะครับที่ผมมาขัดจังหวะ
แต่ผมต้องขอโทษแทนหลานชายด้วยเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกครับ”
ชายชราที่พูดขึ้นท่าทางท่านจะเป็นปู่ของสามีไอ้จา แต่ที่แน่ๆ
ถึงจะแก่แต่ขอบอกว่าความหล่อยังหลงเหลืออยู่
รับรองตระกูลนี้กินกันไม่ขาดทีเดียวขนาดปู่ยังหล่อเลยครับ ฮาๆๆๆๆๆๆ
“ผมคงไม่มั่นใจหรอกครับในเมื่อพวกคุณทุกคนคือมาเฟีย”
“ฮาๆ
สมกับที่เป็นพ่อเลี้ยงจริงๆ นะครับ
ถึงอย่างไรก็ตามผมก็ยังยืนยันคำเดิมที่จะเอาหนูจามาเป็นหลานสะใภ้”
“หึ,
ผมคงพูดอะไรไม่ได้เพราะหน้าที่ของผมหมดไปตั้งนานแล้วและอีกอย่างจาก็คงไม่อยากกลับ
แต่ผมก็หวังนะครับว่าท่านจะพูดความจริงเกี่ยวกับอดีตให้ลูกผมรู้…เพราะผมเชื่อว่าท่านคงมีเหตุผลมากพอที่เลือกจาวา”
“คุณนี่อ่านทางคนอื่นเก่งจริงๆ
ผมนับถือ”
“ขอบคุณครับ
แต่ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน…ถ้าครั้งหน้าจาบาดเจ็บอีกต่อให้คุณยกแม่น้ำทั้งห้ามาผมก็จะพาจากลับตรัง
ขอตัวครับ”
“อ๊ะ!
ผมลานะครับ”
ผมหันมาส่งยิ้มให้กับท่านก่อนจะเดินตามแรงกระชากของพ่อเลี้ยงไป
ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้พูดจาหยอกย้อนแม้กระทั่งคนแก่จริงๆ เลยละครับ
ว่าแต่พวกเค้ามีความลับอะไรกันอีกเนี่ยแต่ผมอย่าไปอยากรู้เลยเพราะเรื่องพวกนี้ไอ้จามากกว่าที่สมควรจะรู้
พ่อเลี้ยงไม่ได้พาผมกลับบ้านเพราะมันเริ่มจะมืดมากแล้วแต่เค้าก็ไม่ได้พาผมกลับบ้านอยู่ดีแต่ดันพากลับไปที่คอนโดของผมโดยรถแท็กซี่อีกตามเคย
แต่ที่แน่ๆ อารมณ์ของสามีผมนี่บูดสุดๆ ไปเลยครับ L
“สามีโกรธเค้าหรือเปล่า”
ผมเดินเข้าไปหานั่งลงบนตักของพ่อเลี้ยงที่เอาแต่ถอนหายใจด้วยอารมณ์บูดอยู่ตรงโซฟา
“จะไปโกรธอะไรได้”
พูดเหมือนยอมผมเลยครับแต่เปล่าหรอกเค้ากำลังประชด
“แหม, สามีเค้าขอโทษ”
“อย่ามายั่ว”
พ่อเลี้ยงเบือนหน้าหนี แล้วผมไปยั่วเค้าตอนไหนไม่ทราบก็แค่พูด
“เค้ายั่วตรงไหน”
“ตรงนี้นี่แหละ
ฮึย!
ว่าจะไม่กดแล้วนะแต่ขอเถอะถ้าจะยั่วขนาดนี้อย่ามาบ่นว่าเมื่อก็แล้วกัน
ตุบ!”
สามีโหดซะอุ้มผมไปวางลงบนโซฟาก่อนจะกดจนตัวผมนอนราบแล้วเค้าก็ขึ้นมานั่งคร่อมด้านบนสายตาแบบว่าหื่นจัดเต็มมากๆ
“ใครห้าม”
อิอิ ^_^
ผมออกจะนิสัยดีอย่างน้อยไม่ใช่คนที่เริ่มก่อนก็แล้วกัน(หรือเปล่า)ก็ไม่รู้สิครับเพราะพ่อเลี้ยงเพิ่งบอกไปหยกๆ
ว่าผมยั่วเค้า
หึ!
จบปิ้ง,
พ่อเลี้ยงก้มหน้าลงมาหาผมก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากเคล้าคลึงอย่างอ่อนโยนแต่ให้ตายสิลมหายใจแทบขาดหายหัวใจแทบหยุดเต้น
ทำเหมือนเราไม่เคยจูบกันมาก่อนแต่ที่แน่ๆ จูบนี้ทำเอาลมหายใจผมแทบขาด
ริมฝีปากแสนร้ายกาจไล่ต้อนผมเรื่อยๆ
กดจูบเบาๆ ที่ลำคอแถมยังซาดิสท์ไปกัดที่หูให้ผมได้ร้องครางอีกต่างหาก
ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่แน่ๆ
ท่อนบนไม่มีอะไรเหลือแล้วละครับ
“อื้อ, อย่ากัด” ผมร้องครางเมื่อฟันคมๆ
ของพ่อเลี้ยงกัดเข้าให้ที่หัวนมของผมก่อนจะดูดกลืนจนร่างสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว
อ๊ากกกกกกกกกกก!
ผมคิดผิดหรือเปล่าที่ยอมให้เค้ากด
หึ,
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยในลำคอดังขึ้นมาราวกับว่าสะใจที่ได้หยอกล้อผมอยู่แบบนี้จนแทบคลั่ง
มือหนาไล่ต้อนไปเรื่อยๆ
ตามลำตัวแผ่นหลังจบลงที่กางเกงก่อนจะถอดมันออกจนไม่เหลืออะไรให้ผมสวมใส่อยู่เลย
ให้ตายสิตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำอะไรบ้าๆ
บนโซฟาแบบนี้มาก่อนเลยจะทำก็แค่ที่เตียงในห้องน้ำเท่านั้นเองรู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้สิครับ
>////////////////<
งื้อออออออ!
ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าตัวเองเมื่อรับรู้ได้ว่าควรจะมีความเขินอยู่ในตัวบ้าง
“เมียจ๋า!
ถ้าจะอายตอนนี้ไม่ทันแล้วครับ”
พ่อเลี้ยงยิ้มเยาะกดจูบลงมาเบาๆ
ที่หน้าท้องบอกตามตรงมันรู้สึกปั่นป่วนไปหมดไม่ใช่แค่ผมคนเดียวแต่อย่าลืมสิครับว่ายังมีลุกอยู่ในร่างกายของผมด้วย
“พ่อว่าจะทนแล้วนะแต่แม่ของลูกดันยั่วเพราะฉะนั้นทำตัวดีๆ
ไว้นะลูกรัก”
จุ๊บ
-/////////////////////- คนบ้าพูดกับลูกแต่ทำเอาแม่ของลูกเขินจนตัวแตกไปเลยทีเดียว
อื้อ,
พ่อเลี้ยงกดจูบเบาๆ ตามร่างกายของผมก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปตามต้นขาทั้งสองข้างกดจนผมรู้สึกเจ็บและสัมผัสได้เลยว่าพรุ่งนี้มันต้องแดงไปหมดทั้งตัวแน่ๆ
ก่อนที่ร่างสูงจะดูดกลืนลูกชายผมซะเต็มปาก
ให้ตายพ่อเลี้ยงบ้า!
“ยะ…หยุดๆ” พ่อเลี้ยงหยุดอย่างที่ผมว่าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม
“อะไร”
ถามด้วยน้ำเสียงที่ขัดใจมากๆ ก็แน่อยู่หรอกเพราะผมไปขัดเค้านี้
“อย่าทำตรงนั้น
พ่อเลี้ยงไม่เคยใช้ปาก”
ที่พูดออกไปแบบนั้นเพราะเวลาทะเลาะกันเค้าจะรุนแรงแต่ถ้าไม่เค้าแค่ใช้มือเท้านั้นส่วนผมนะเหรอใช้ปากตลอดเพราะถูกบังคับแต่เฉพาะตอนที่เราหวานกันนะครับ
ถ้ายามใดที่เค้าโกรธละก็ข้ามขั้นตอนตลอดเวลา…
“ก็จะใช้อยู่นี่ไงครับ”
“ไม่!
ไม่เอา” ผมร้องห้ามรู้สึกหน้าร้อนผ่าว
ผมเคยมีอะไรกับคนอื่นมาเยอะแต่ผมกดเค้านะครับส่วนพ่อเลี้ยงเป็นข้อยกเว้นแถมสิ่งที่เค้ากำลังทำสำหรับคนอื่นที่ทำให้ผมดันไม่รู้สึกอะไร
แต่พ่อเลี้ยงไม่ใช่เพราะเค้าแตกต่างไปจากคนพวกนั้นมาก
“เสียใจเพราะเค้าอยากทำให้”
อื้อ,
ห้ามก็ไม่ฟังสุดท้ายพ่อเลี้ยงก็ก้มลงไปก่อนจะใช้ปากทำให้ผมจริงๆ
ให้ตายอยากร้องไห้แต่น้ำตามันก็ไหลจริงๆ
นั่นแหละครับรวมไปถึงเสียงร้องครางที่แหบพล่านี่มันอะไรกันครับ
สุขสมหรือยินดีแต่ผมว่าทั้งสองอย่าง
J
“อ๊า
! พ่อเลี้ยงไม่ไหว อื้อ…”
ผมจับหัวของพ่อเลี้ยงขยำจนรู้สึกว่าเส้นผมติดมือแต่เค้ากลับไม่หยุดจนผมกลัวว่าจะเสร็จก่อนเวลาอันสมควร
พ่อเลี้ยงบ้านี่ชอบแกล้งผมอยู่ตลอดเวลาเลยละครับ TwT
“รีบจริงๆ
รอเค้าก่อนสิ” พ่อเลี้ยงผละออกจากตัวผมก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่จนหมด
ผมไม่กล้ามองจนต้องยกมือทั้งสองข้างมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้อีกครั้งเมื่อโซฟายุบตัวลงก็รู้ได้อย่างทันทีว่าพ่อเลี้ยงต้องล้มตัวลงมาคร่อมผมอยู่แน่นอน
มือหนาจับขาทั้งสองข้างของผมให้ยกขึ้นก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย
เคยผ่านมาก็ไม่ใช่น้อยแต่ทำไมยังรู้สึกตื่นเต้นแล้วก็เจ็บอยู่ตลอดเวลาแบบนี้นะเนี่ยน้ำตาไหลออกมาเป็นทางเลยทีเดียวเพราะผมรู้สึกได้ถึงนิ้วที่กำลังขยับไปมาอยู่ด้านหลังของตัวเอง
พ่อเลี้ยงหยุดการกระทำนั่นแต่เสียงครางของผมกลับดังขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเค้าเปลี่ยนจากนิ้วเป็นตัวตนก่อนจะค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้
“จอมพล อื้อ,
มันเจ็บ”
พ่อเลี้ยงหยุดการกระทำลงชั่วขณะก่อนที่เค้าจะก้มลงมากดจูบที่ริมฝีปากของผมเพื่อช่วยเบาเทาความเจ็บปวดแต่มีเหรอจะช่วยได้ในเมื่อเค้าไม่ใช่คนที่โดนกดสักหน่อย
แถมเจ้าตัวยังขี้โกงโดยการขยับเข้ามาในร่างกายผมเรื่อยๆ จนสุดทำเอาผมแทบคลั่ง
“ขะ…ขี้โกง อื้อ อ๊า…”
ร้องครางอย่างกับคนบ้าแทบจะอุดปากตัวเองเอาไว้แทบไม่ทันเมื่อเค้าเริ่มขยับกายเข้ามาหาผมเรื่อยๆ
เจ็บมากๆ
จนต้องยกมือที่ปิดปากตัวเองเป็นรั้งต้นคอเค้าเอาไว้แล้วดึงเข้ามากดจูบแต่มันก็ช่วยไม่ได้สักเท่าไหร่
“เดือนสิบสอง
เด็กดื้อ,
รู้ตัวหรือเปล่าว่าตอนนี้ตัวเองน่ารักแค่ไหน”
พูดบ้าอะไรตอนที่เราสองคนกำลังมีอะไรกันอยู่เนี่ย
จะรู้หรือเปล่าว่าทำผมเขินจนแทบไม่อยากจะมองหน้าเค้าด้วยซ้ำไป
“อื้อ,
จอมพลคนหื่น”
“เดือนสิบสองอยากยั่วก่อนทำไม
อ๊า…” เสียงครางลอดไรฟันดังกระหึ่มทำเอาผมยิ้มเยาะสะใจเพราะอย่างน้อยพ่อเลี้ยงก็กำลังสุขสมอยู่เหมือนกัน
“หึ,
คนหื่น อื้อ…”
พอเจอคำพูดเมื่อกี้ของผมไปเหมือนพ่อเลี้ยงจะอยากแกล้งจนเพิ่มแรงขยับมากขึ้นแต่ก็ยังจัดอยู่ในระดับที่อ่อนโยนถ้าเทียบกับตอนที่เค้าโกรธ
บอกตามตรงร่างกายผมตอนนี้แทบแตกสลายเพราะแรงขยับที่เร้าร้อนของเค้านี่แหละครับ
หน้าท้องรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด
บอกไม่ถูกราวกับว่าท้องไส้กำลังปั่นป่วนเสียงครางดังไปทั่วทั้งห้องไม่ว่าจะผมหือเค้า
“อื้อ…
จอมพล อ๊ะ, ไม่ไหว”
“อย่ารีบนักสิ”
“อย่าแกล้งเค้าได้ไหม”
พ่อเลี้ยงจับเข้าให้ที่น้องชายของผมก่อนจะเป็นฝ่ายใช้มือขยับให้กับผมแต่ก็ไม่วายแกล้งผมอยู่ดีจนร่างกายงี้แทบทนไม่ไหวอยากเป็นฝ่ายขยับเองแต่เกรงใจลูกเพราะถึงยังไงผมก็ท้องอยู่
“อื้อ…
ได้โปรด จะ…จอมพล”
“จัดให้” คนขี้โกงพูดออกมาตามที่ต้องการก่อนจะเพิ่มแรงขยับจนสุดท้ายผมก็เสร็จจนได้หลังจากนั่นเค้าก็เป็นฝ่ายออกแรงขยับบ้างจนผมรู้สึกเหมือนตัวลอยไปเลยละครับ
เสียงครางของพวกเราสองคนดังไปทั่วทั้งห้องก่อนที่พ่อเลี้ยงจะปลดปล่อย
แต่ให้ตายสิ…
“แฮ่กๆ
คนบ้าปล่อยออกมาข้างในทำไม”
ผมร้องออกมาทันทีหลังจากที่เค้าปลดปล่อยแถมยังไม่ยอมขยับออกไปจากร่างกายของผมอีกต่างหาก
ให้ตายสิพ่อเลี้ยงบ้าทำไมต้องมาปล่อยข้างในด้วยเนี่ย
“ไม่ท้องซ้ำหรอกครับเมีย
ขี้เกียจเอาออกมานี่”
“ฮึย!
แล้วทำไมไม่ป้องกันซะก็สิ้นเรื่อง”
“จะป้องกันเพื่ออะไรอีกในเมื่อท้องไปแล้ว”
มันความหมายเดียวกันปะคุณสามีที่บอกให้ป้องกันก็เพราะเวลาปล่อยออกมาผมจะได้ไม่ลำบากขนาดนี้ยังไงละ
“ไอ้คนลามกลุกสิจะไปอาบน้ำ”
พ่อกิจกรรมรักจบลงเราสองคนก็เริ่มทะเลาะกันอีกจนได้สินะครับ
“อื้อ,
อย่าขยับ” ผมร้องห้ามเมื่อพ่อเลี้ยงขยับ ก็เค้ามัวแต่ชักช้าไม่ยอมขยับออกไปสักทีแต่พอผมเริ่มมีอารมณ์ก็ดันขยับอีกจนได้เหมือนจะรู้
“ก็ไหนตอนแรกบอกให้ลุกหรือตอนนี้มีอารมณ์อีกแล้ว”
“งื้อออออออออ,
แล้วมันเพราะใครกันเล่า”
“สามีพร้อมจัดอีกสักยกสองยกนะครับที่รัก”
จบปิ้ง!
อย่าได้เดากันเลยครับเพราะผมยังนึกสภาพตัวเองไม่ได้เลยนี่ขนาดยังท้องอยู่นะครับทำเหมือนเราสองคนไม่เคยมีอะไรกันมาก่อน
หรือเพราะท้องฮอร์โมนมันเลยพุ่งพล่านแต่อย่าไปคิดถึงเรื่องนั้นเลยดีกว่าเพราะถึงยังไงตอนนี้ผมก็ไม่ได้ลุกไปอาบน้ำอยู่ดี
J
ห้ามคิดนะครับเดี๋ยวมันจะฟินไปกันใหญ่
ฮาๆๆๆๆๆ
_____________________________________
ครบ!!!
จัดไปเบาๆๆๆๆๆๆ
ไม่เม้น ไม่อัพแล้วนะ...
#ฮอลลลลลลลลลลลลลลล
แป้งเปียกใจร้าย หุหุ #มีความสุข
ใช่เสียงคนที่ทำให้บัญชีมันแปลกป่ะป่ะ เอ๊ะ
ตอบลบหัวหน้าคนงานปะ?
ตอบลบผู้ร้ายออกโรงแล้ว อัพต่ออออออ
ตอบลบใครรร -*-
ตอบลบหนอนสินะ ถ้าเดือนสิบสองไม่เดินมาพ่อเลี้ยงไม่ได้เจอหนอนแน่เลย
ตอบลบใครอ่ะ ลึกลับเบาๆ
ตอบลบกริ๊สส เมียยั่ว
ตอบลบรอว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป555
ตอบลบ^////^
เดือนสิบสองน่ารักกกกกกกกกกก
ตอบลบก็ยั่วไอ่ตรงเดินมานั่งตักแล้วอ้อนนี่แหละหนูเดือนนนนนนน
ตอบลบยั่วตั้งแต่นั่งตักแล้วหนู 555
ตอบลบเหมือนแต่ล่ะคนพยายามรับฟังความคิดของอีกฝ่าย แบบนี้น่าจะอยู่กันยืดนะ
สองคนนี้อ้อนกันน่ารักอ่ะ ชอบๆ
พ่อเลี้ยงกลัวเมีย กร้ากๆๆๆๆๆๆ
ตอบลบแอร๊ยยยยยยยใกล้จบแร้วอ่ะ
ตอบลบพ่อเลี้ยงน่ารักอ่ะ
กรี๊ดดดดดดด เดือนสิบสองแรงงง 5555 พ่อเลี้ยงก็หื่นน >/////<
ตอบลบอัพเถอะคะ รออยู่
ตอบลบสู้ต่อไปค่ะ เพื่ออนาคตที่สดใส คึคึ><
ตอบลบเขินนนน >//<' อ่านต่อไม่ไหว 55555555555
ตอบลบเขามาดูทุกวันว่าอัพหรือยัง
ตอบลบพ่อเลี้ยงจอมหื่นนี่ หื่นได้สุดๆมากเลยอ่าชอบๆ -////-
ตอบลบจอมพล จอมหื่นนนนน
ตอบลบอัพต่ออออออ
พ่อเลี้ยงหื่นนนน แต่เราทำไมชอบ?คนอ่านไม่หื่นพูคนอ่านไม่หื่นพูดคนอ่านไม่หื่นพูดเลออออออ
ตอบลบขนาดท้องนะเนี้ย
ตอบลบไปแล้วพ่อเลี้ยงเค้า มีเมียเด็กเลยแบ๊วซะ
ตอบลบเขาฟินตวไม่แตกไม่คิดต่อตามคำสั่งแต่จะรอไรเตอร์น้ำใจงามมาอัพต่อน้าาาาค้า
ตอบลบฟินมากๆเลยค่ะ
ตอบลบจะทำแฝดเพิ่มหรอพ่อเลี้ยง
ตอบลบ>_< ฟินๆๆๆๆ
ตอบลบอ้ากกก ฟินนนนน ต่อๆๆๆ
ตอบลบอ๊ายฟินมากอ่ะ^////^
ตอบลบสองคนเกรงใจลูกหน่อยอิอิ
มันฟินไปแล้วนะเดือนสิบสอง5555555555555
ตอบลบอื้อหื้อก็ไม่รู้สินะ555555
ตอบลบจบปิ้ง ฟินเวอร์ค่ะเดือนสิบสอง
ตอบลบฟิน!!! คำเดียวเลย -///-
ตอบลบซับเลือด!!เฮือกกกกกก =..=
ตอบลบพ่อเลี้้ยงรอน้องคลอดก่อนไม่ได้เหรอคะ จัดหนักไปเปล่าน้อ /// ขอเลือดสำรองด่วนเลยคะ -- เป็นกำลังใจให้และรอติดตามต่อไปนะคะไรท์เตอร์
ตอบลบหื่นพอกันเลยนะสามีภรรยาคู่นี้ -..-
ตอบลบรออัพนะคะไรท์
ไรท์คร่าาาาาารีบมาต่อ เร้วเร้วนร้าาาา T^T
ตอบลบถถถถถ นี่หวานละมุนไม่เกรงใจลูกเลยนะ แต่ทำแบบนี้ลูกไม่อันตรายหรอ?
ตอบลบสกิลความหวานของพ่อเลี้ยงนี่มันอัฟขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดือนสิบสองไม่ละลายตอนนี้แล้วจะละลายตอนไหน
หื่นพอกันท้ังคู่นะครัช55555+
ตอบลบหื่นทั้งคู่ ยั่วตลอดดด อีคนก็แกล้งตลอดดด น่ารัดกกกก อยากรู้เรื่องจาอ่าาา
ตอบลบ