luscious,
28
สมาชิกจอมป่วน
เช้านี้ที่สวนปาล์มบรรยากาศสดชื่นอย่าบอกใคร
ก็นะธรรมชาติเขียวขจีล้วนๆ นี่ครับ…แถมตื่นเช้ามาเดือนสิบสองก็อยากให้ผมพามาเดินเล่นเพื่อรับลมเย็นๆ
ยามเช้าอีกต่างหาก ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะพามานักหรอกเพราะว่าใกล้คลอดเต็มทีแล้วผมกลัวว่าจะเป็นอันตรายซะเปล่าๆ
แต่ดื้อๆ แบบเดือนสิบสองนะเหรอจะฟังนอกซะจากจะงอแงแล้วก็อ้อนให้พามาจนผมต้องยอม
“จอมพลนะเดินเร็วจะแย่”
เสียงเล็กน่ารักดังขึ้นมาจากด้านหลังของผม
“เค้าก็บอกไปแล้วนี่ว่าอย่ามาก็ไม่เชื่อ”
ผมหยุดเดินก่อนจะหันกลับไปหาเดือนสิบสอง
ที่เดินนำไปก่อนก็เพราะว่าจะเดินไปดูทางข้างหน้าไหนแต่ที่ไหนได้เด็กดื้อกลับไม่ยอมแถมเอาแต่เดินตามมาลูกเดียว
“ก็เค้าอยากพาลูกมาเดินเล่นนี่”
น้ำเสียงเริ่มงอแงครับ
“พาลูกมาเดินเล่นหรือพาแม่ของลูกมางอแง”
“จอมพล!”
“ทะเลาะอะไรกันแต่เช้าครับ”
เสียงของไอ้คมดังขึ้นมาแต่ไกลเลยทีเดียว
อย่าสงสัยว่าทำไมผมถึงยังให้มันทำงานอยู่ที่นี่ต่อไปก็เพราะผมลดละเลิกเรื่องเก่าๆ
หมดแล้วนะสิครับ
และอีกอย่างเดือนสิบสองเองก็ขอไว้ด้วยแถมมันเองก็ยังเคยช่วยเหลือผมจนเดือนสิบสองกับลูกปลอดภัยอีกต่างหาก
“พ่อเลี้ยงครับปาล์มที่ตัดได้ตอนนี้ใกล้จะเสร็จแล้วนะครับ”
“อืม! งั้นก็เตรียมรถสำหรับขนปาล์มไว้ด้วยละกัน”
“รอบนี้พ่อเลี้ยงจะไปขายเองไหมครับ”
“ไม่ละ? ฝากด้วยละกัน”
“ได้ครับงั้นผมขอตัวไปดูคนงานก่อนนะครับ”
ผมพยักหน้าไปทีนึงไอ้คมก็เดินออกไป ก่อนที่คนข้างๆ จะสะกิดแขนผมให้หันไปมอง
“ไว้ใจเหรอ”
“คนเคยเลวคงไม่คิดจะเลวเสมอไปหรอก
เราก็แค่ให้โอกาสเพราะเนื้อแท้มันก็ไม่ได้เลวนี่ครับ”
“แมะ!
สามีเดือนสิบสองพูดดีแถมใจกว้างกับทุกคนซะ”
เดือนสิบสองแหย่ผมก่อนจะเอียงคอไปมองไอ้คมที่เดินหลังไวๆ เข้าไปในสวนปาล์ม
“แล้วชอบปะละ” เล่นหูเล่นตากลับไปซะ
ไม่ดูอายุเลยไอ้พ่อเลี้ยง J
“มันเลยคำว่าชอบแล้วครับสามี”
“หืม! แล้วแบบนี้มันต้องพูดว่าอะไร”
“ก็รักยังไง รัก รักมากๆ มากที่สุด!!!”
ว่าแล้วก็ยืนหน้าเข้ามาหาผมท่าทางน่ารักมากๆ อยากจับมาจูบซะจริงๆ
ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าคนงานกำลังเดินผ่านไปมาเยอะแยะ
กลัวเมียจะอายนะครับ
“โอ๊ะ!”
“เดือนสิบสอง”
หัวใจผมแทบจะหยุดเต้นแนะครับพอเห็นว่าเดือนสิบสองนิ่วหน้าคิ้วขมวดก่อนจะก้มหน้าลงต่ำแถมมือทั้งสองข้างยังจับหน้าท้องของตัวเองไว้ซะแน่นอีกต่างหาก
“ไหวมั้ย?”
“จอมพลเค้าปวด ปวดมากๆ” เสี้ยวหน้าหนึ่งที่ผมได้สัมผัสมันบ่งบอกและอธิบายคำพูดของเดือนสิบสองได้อย่างดีเลยทีเดียวครับ
“จะคลอดเหรอ?”
“มะ…ไม่รู้
แต่เค้าปวดเหมือนลูกจะออกมาวิ่งแนะ อะ…อึก ปวด”
“อย่าร้องนะ โรงพยาบาล…เราต้องไปหาหมอกัน”
ผมว่าลุกลี่ลุกลนอย่างบอกไม่ถูกหรือจะเรียกง่ายๆ ว่าตื่นเต้นก็ได้ครับ
“เฮ้! มีใครอยู่แถวนี้บ้างไปเอารถมาเร็วเข้าเมียฉันจะคลอดแล้ว”
“จอม”
เดือนสิบสองเรียกผมไว้แค่นี้ก่อนจะจับแขนผมซะแนะ
ส่วนผมนะเหรอรีบย่อตัวให้ต่ำก่อนจะอุ้มเดือนสิบสองขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่บ้านดีนะครับที่พวกเรายังเดินกันมาไม่ไกลนักไม่งั้นละแย่
ตลอดทางก็ตะโกนเรียกคนอื่นๆ ไปด้วย
“พ่อเลี้ยงเกิดอะไรขึ้นค่ะ”
เสียงของแหวนร้องถามท่าทางตื่นเต้นไม่ต่างไปจากผมกับเดือนสิบสองเลย
“เทพอยู่ไหนเดือนสิบสองจะคลอดแล้ว”
ปี๊นๆ
ไม่ทันที่แหวนจะตอบเสียงแตร่รถก็ดังขึ้นมาซะก่อนพอหันกลับไปมองก็เห็นเซย์และหมอนนท์นั่งอยู่ด้านในพอดี
“พ่อเลี้ยงเกิดอะไรขึ้น”
เซย์ถามคำถามเดียวกับแหวนสีหน้าตกใจพอดู
“เมียฉันจะคลอด”
“เซย์ลงไปขับรถนะ
พ่อเลี้ยงพาเดือนสิบสองขึ้นมาเบาะหลังเลยครับ”
เสียงของหมอนนท์ร้องบอกก่อนจะรีบวิ่งลงจากรถส่วนผมก็รีบอุ้มเดือนสิบสองขึ้นรถทันที
ก่อนจะเดินมานั่งด้านหน้าข้างๆ คนขับเพราะหมอนนท์ทำหน้าที่ดูแลเดือนสิบสองอยู่
ถึงจะแอบหวงแต่ตอนนี้ลูกสำหรับกว่านะ…
“โอเคมั้ยครับ หายใจลึกๆ นะ”
“ลึกไม่ไหวแล้วหมอ ปวดมาก!!!”
เหมือนเดือนสิบสองจะพยายามกลั้นใจแล้วพูดยังไงก็ไม่รู้สิครับ
ตลอดทางที่ไปโรงพยาบาลก็เอาแต่ร้องไห้จนผมเจ็บแทนแนะ
ดีนะที่เกิดมาท้องไม่ได้นึกแล้วเจ็บแทนเมีย
โรงพยาบาล
หลังจากที่มาถึงเดือนสิบสองก็ถูกอุ้มขึ้นไปนอนบนเตียงผู้ป่วยก่อนจะถูกพาไปยังห้องทำคลอด…หัวใจผมเต้นตลอดทางที่เดินตามไปเลยครับ
เดือนสิบสองบีบมือผมแน่นมากท่าทางจะปวดจริงๆ
ถึงเราสองคนจะไม่ได้มองหน้ากันแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าความรู้สึกของพวกเราสองคนไม่ได้แตกต่างออกไปเลย
มีแต่ความยินดีและความรักที่เต็มเปรี่ยม…
“ผมเป็นหมอของคนไข้ครับ”
เสียงของหมอนนท์เอ่ยออกมาหลังจากที่พวกเรามาถึงหน้าห้องคลอดเรียบร้อยแล้ว
ในกรณีของเดือนสิบสองต้องผ่าคลอดเท่านั้น
“จะเข้าไปด้วยไหมครับ”
หมอนนท์หันมาตั้งคำถามกับผมทำเอาพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว เกิดและโตมาจนถึงป่านนี้เพิ่งรับรู้ความรู้สึกของการเป็นพ่อจริงๆ
ก็ครั้งนี้แหละครับ แต่สำหรับจาวาไม่นับรวมเพราะถึงยังไงผมก็รักเหมือนลูก
“เข้าไปสิพ่อเลี้ยง”
เซย์คะยั้นคะยอให้ผมตามเข้าไปและแน่นอนว่าผมเข้าเพราะอยากเห็นลูก
หลังจากที่เข้ามาแล้วหมอนนท์ก็ขออาสาผ่าคลอดให้กับเดือนสิบสองเองจะมีพวกพยาบาลคอยช่วยหยิบอุปกรณ์ให้ส่วนผมก็ยืนอยู่ใกล้ๆ
กับเตียงจับมือเดือนสิบสองไว้จนแน่น
“จอมพลรักเดือนสิบสองนะ”
ร่างเล็กที่นอนร้องไห้น้ำตาอาบแก้มจ้องหน้าผมด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
เดือนสิบสองไม่ได้ตอบแต่มือที่กุมกันอยู่นั่นบีบเข้าหามือผมจนแน่นเท่านี้ผมก็รับรู้ได้แล้วว่าเดือนสิบสองเองก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
ผมไม่ได้มองภาพนั้นหากแต่สิ่งที่ผมมองคือใบหน้าของเดือนสิบสองเท่านั้น
ผมไม่สามารถเจ็บแทนได้แต่อย่างน้อยผมก็อยากเป็นคนๆ
หนึ่งที่จะช่วยแบ่งเบาความรู้สึกให้กับเดือนสิบสองบ้าง…
ผมรู้ว่าตอนนี้ไม่เจ็บแล้วแต่ถ้ายาหมดฤทธิ์เมื่อไหร่เชื่อเถอะว่าอาละวาดไม่ได้ไปอีกนานเลยทีเดียว
เวลาผ่านไปได้ไม่นานเสียงเล็กที่บริสุทธิ์ก็ร้องออกมาทำเอาน้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมถึงกับไหลแบบไม่ทันตั้งตัวเลยทีเดียว
อุแว๊ อุแว๊
“ลูกแฝดนะครับ”
เสียงของหมอนนท์เอ่ยออกมาก่อนจะอุ้มลูกของผมส่งไปให้พยาบาลเพื่อทำความสะอาดร่างกายก่อนที่เค้าจะหันกลับมาเพราะในท้องของเดือนสิบสองยังมีลูกของผมอยู่อีกคนหนึ่ง
ผมเชื่อแล้วละครับที่เดือนสิบสองบอกว่าเราจะมีลูกสองคน…
“จะ…จอม” เดือนสิบสองเรียกชื่อผมสั้นๆ
น้ำตาไหลผมหันกลับไปมองก่อนจะยิ้มให้มือข้างหนึ่งก็คอยเกลี่ยน้ำตาที่ไหลอยู่ให้
ท่าทางจะอ่อนเพลียเพราะดวงตาทั้งสองข้างปรี่มากๆ เลยทีเดียว
ผมยังไม่อยากให้เดือนสิบสองหลับตอนนี้แต่จะทำยังไงได้ถ้าเหนื่อยก็ต้องพักตื่นมาก็จะได้เจออีกสองชีวิตที่ร่วมกันสร้าง
J
“ขอบคุณนะครับที่ทำให้จอมพลมีวันนี้”
จุ๊บ >//////////////<
อุแว๊ อุแว๊
ผมกดจูบเบาๆ ที่เปลืองตาของเดือนสิบสองก่อนที่ร่างตรงหน้าจะนอนหลับไม่ได้สติในที่สุด
ผมรู้ว่าเดือนสิบสองเข้มแข็งพอและจะไม่เป็นอะไรแน่นอน…
“ชายทั้งคู่นะครับ”
หมอนนท์หันมาพูดกับผมก่อนจะส่งย้มให้ด้วยความยินดีผมพยักหน้ารับก่อนจะปล่อยมือที่กุมเดือนสิบสองอยู่ออกแล้วหันไปมองหน้าลูกทั้งสองคนที่ถูกทำความสะอาดอยู่ในตอนนี้
น้ำตาที่ว่าจะหยุดมันกลับไม่หยุดได้แต่ไหลออกมาเรื่อยๆ
พยาบาลทำความสะอาดลูกคนแรกเสร็จเรียบร้อยแล้วก่อนจะห่อไว้ในผ้าสีขาวสะอาด
ผมมองทุกอย่างด้วยตาคู่นี้และตื่นตันใจอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว…หลังจากที่ถูกห่อผ้าจนเสร็จเรียบร้อยเจ้าตัวเล็กก็ร้องไห้งอแงทันทีท่าทางจะหิวนม
พยาบาลเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะส่งยิ้มให้
แอ้ๆๆ
“ผมขออุ้มได้ไหมครับ” พยาบาลพยักหน้ารับก่อนจะอุ้มลูกส่งมาให้
ดีนะครับที่ผมเคยเลี้ยงจามาก่อนจึงมีทักษะในการอุ้มมาบ้างไม่งั้นคงแย่เพราะตื่นเต้นที่ได้อุ้มลูกของตัวเองจริงๆ
“สวัสดีเด็กน้อย
ในที่สุดเราก็ได้เจอกันแล้วนะครับ”
ผมบอกกับลูกก่อนจะส่งยิ้มให้ถึงลูกจะยังมองหน้าผมไม่ถนัดนักแต่อย่างน้อยๆ
ความรู้สึกของพวกเราก็คงสื่อถึงกันได้ไม่ยากเพราะสายใยของครอบครัวมันเหนียวแน่น
ผมอุ้มทั้งสองคนพร้อมๆ
กันในตอนนี้ไม่ได้นอกซะจากจะสลับกันอุ้มจนเวลาผ่านไปเดือนสิบสองก็ถูกย้ายไปห้องพิเศษส่วนลูกๆ
ก็จะตามมาทีหลังซึ่งมันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วผมก็เลยต้องทำหน้าที่สามีด้วยการดูแลเมียตัวเองที่กำลังนอนหลับไม่ได้สติ
จากภาพที่ได้เห็นเดือนสิบสองเปลี่ยนไปเยอะ
ก่อนหน้านี้ท้องยังโตอยู่เลยครับแต่บัดนี้กลับแบนราบเหมือนยังวันแรกๆ
ที่เราเจอกันแม้ว่าหุ่นในตอนนี้จะมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าแต่ก่อนก็ตาม แต่อย่างน้อยๆ
ก็ยังคงเป็นเดือนสิบสองของผมอยู่ดี
“พ่อเลี้ยงฉันจะกลับไปเอาของที่บ้านนะ
อยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่า”
“ไม่ละ”
เสียงของเซย์เอ่ยถามก่อนที่หมอนี่จะเดินออกไปจากห้องก็เท่ากับว่าตอนนี้เหลือแค่ผมกับเดือนสิบสองเท่านั้น
ผมเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆ
เตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาแม่ของเดือนสิบสองทันที
“สวัสดีค่ะ”
“แม่เหรอครับ”
หลังจากที่ท่านกดรับผมก็เปล่งเสียงถามออกไปทันทีเพราะผมโทรเข้าเบอร์บ้านครับ
“อ้าวพ่อเลี้ยง”
เสียงแม่ดูจะแปลกใจนิดหน่อยที่เห็นผมโทรไปหาท่าน “เดือนสิบสองก่อเรื่องอีกแล้วเหรอค่ะ”
“ก่อเรื่องน่ายินดีมากๆ เลยทีเดียวครับ”
“เอ๋!”
ผมว่าทำเอาคนฟังแปลกใจจนต้องอุทานออกมาเลยทีเดียวครับ
“เดือนสิบสองคลอดแล้วครับ ได้ลูกแฝดชายทั้งคู่”
“จะ…จริงเหรอเนี่ย?” แม่ดูจะตื่นเต้นไม่แพ้ผมเลยครับก็เสียงของท่านดูสั่นๆ
ยังไงก็ไม่รู้สิ “พ่อๆ เดือนสิบสองคลอดแล้ว เตรียมตัวเร็วเข้าเราจะไปตรังกัน”
“…” เสียงของแม่ที่ตะโกนเรียกหาพ่อท่าทางตื่นเต้นทำเอาผมหลุดยิ้มออกมาเลยทีเดียวครับ
“จริงเหรอแม่
งั้นไปกันแต่เดี๋ยวนะพ่อต้องซื้อของไปรับขวัญหลานก่อนสิ”
เสียงพ่อดังตามหลังมาอีกคนสองชราท่าทางตื่นเต้นสุดๆ
ไม่ต่างจากคนเป็นพ่ออย่างผมเลยทีเดียวครับ
“เดี๋ยวแม่กับพ่อจะรีบลงใต้ไปนะลูก”
“ครับ ผมจะให้เทพไปรอรับที่สนามบิน”
สายถูกตัดไปแล้วหลังจากที่บทสนทนาของผมจบลง…พอวางสายเสร็จผมก็หันกลับมามองหน้าคนที่นอนหลับอยู่ต่อก่อนที่จะกุมมือไว้จนแน่นมือหนาอีกข้างก็เกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าลงมา
อื้อ…
เสียงเล็กๆ
แหบพล่าครางออกมาเหมือนรู้สึกเจ็บหากแต่ดวงตาทั้งสองข้างยังไม่ได้เปิดออกเพื่อรับเสียงสว่างมีเพียงเสียงเล็กๆ
ให้ได้ยินเท่านั้นเอง ผมมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะกดจูบเบาๆ
ที่หลังมือเล็กและปล่อยให้เดือนสิบสองได้พักผ่อนต่อไป
2 ชั่วโมงต่อมา
แอ้ๆ
เสียงเล็กๆ ของลูกๆ
ร้องงอแงออกมาทันทีหลังจากที่ถูกป้อนนมเสร็จเรียบร้อยพร้อมทั้งฉี่จนต้องวุ่นกันใหญ่เลยทีเดียว
เชื่อเถอะครับว่าเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนแสบตั้งแต่เด็กๆ จริงเลย
นิสัยนี้เหมือนแม่ไม่มีผิด
“ไหวมั้ย? มาเดี๋ยวแม่ช่วย”
เสียงของแม่ดังขึ้นมาก่อนที่ท่านจะช่วยผมเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูก
วินาทีแรกที่ท่านมาถึงก็พร้อมๆ
กับที่พยาบาลพาลูกมาให้นั่นแหละครับท่านดูดีใจมากเลยทีเดียวแถมน้ำตาไหลกันทั้งสองคนเลยผมไม่รู้จะเรียกท่านพวกท่านว่าอะไรดี
ปู ย่าหรือตา ยาย ละครับก็ดันได้เมียเป็นผู้ชายซะนี่
อ๋อลืมบอกไปว่าเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนสมบรูณ์แข็งแรงทุกประการแถมน้ำหนักแรกคลอดก็สามกิโลกว่าแนะครับ
ดูสิแม่เค้าคงอุ้มมาลำบากน่าดูรวมๆ กันแล้วสองคนก็ไม่ใช่น้อยๆ
แต่พอคลอดออกมาละน่าเกลียดน่าชังเชียว
“ว่าแต่ตั้งชื่อลูกยังเนี่ย?”
พ่อถามก่อนจะยื่นผ้าอ้อมให้แม่ส่วนผมก็แค่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ
เพราะหน้าที่นี้ถูกแย่งไปเรียบร้อยแล้วครับ
“รอน้องตื่นมาตั้งดีกว่าครับ ถ้าไม่ถูกใจจะโวยอีก”
“อะ…อื้อ” ดูสิเพิ่งพูดถึงไปหยกๆ
ก็ครางออกมาซะแล้วแถมรอบนี้ท่าทางว่าจะตื่นจริงๆ ครับเพราะหลับไปนานพอสมควรแล้ว
“คงจะตื่นแล้วนะครับ”
ผมว่าก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ เดือนสิบสองก้มหน้าลงไปมองเล็กน้อยก็เห็นว่าเปลือกตาทั้งสองข้างเริ่มที่จะขยับก่อนจะค่อยๆ
ลืมมันออกมาเพื่อพบเจอกับแสงสว่างภายในห้องรวมไปถึงเสียงร้องงอแงของลูกๆ ด้วย
แอ้ๆๆๆ
“อื้อ…ปวด”
เดือนสิบสองครางออกมาอย่างเจ็บปวดแถมยังนิ่วหน้าซะผมรู้สึกเจ็บแทนเลยละครับฝ่ามือเล็กทั้งสองข้างก็กุมที่บริเวณช่วงท้องที่ถูกผ่าท่าทางยาจะหมดฤทธิ์แล้วแน่นอนเลย
“ลูก” แต่ความเป็นแม่นี่ช่างยิ่งใหญ่ซะจริงๆ ครับ
นี่ขนาดปากบ่นว่าปวดแต่ก็ไม่วายถามหาลูกจนแม่กับแม่ต้องช่วยกันอุ้มเข้ามาหาเดือนสิบสองเลยทีเดียว
แม่อุ้มคนน้องส่วนพ่อก็อุ้มคนพี่
เห็นผู้ชายทั้งคู่แต่ขอบอกว่าลูกชายผมคนเล็กหน้าสวยเหมือนแม่เลยทีเดียวครับ
“อย่าเพิ่งขยับตัวแรงๆ สิครับ”
“แต่เค้าอยากเห็นหน้าลูกนี่” งอแงพอๆ
กับลูกตั้งแต่ตื่นเลยทีเดียวครับจนทุกคนในห้องอดที่จะยิ้มให้กับท่าทางของเดือนสิบสอง
“มาๆ เดี๋ยวแม่อุ้มไปวางไว้ที่เตียง” แม่ว่าก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กไปวางลงบนเตียงข้างๆ
เดือนสิบสองส่วนผมก็ช่วยขยับให้น้องนอนให้ดีๆ ไม่งั้นตกทั้งแม่ทั้งลูกแน่นอน
“ดูคนเดียวก็พอนะเพราะหน้าเหมือนกัน”
ผมว่าทำเอาคนที่มองหน้าลูกอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมาสบตาและนั่นก็ทำให้ผมได้เห็นน้ำตาของเดือนสิบสองอีกครั้ง
“งอแงอีกแล้วนะครับ”
ยื่นมือไปเกลี่ยน้ำตาให้ก่อนจะส่งยิ้มหวานๆ ไปด้วย
“เค้าตั้งชื่อลูกนะ”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับก่อนจะเลื่อนเก้าอี้มาใกล้ๆ
เตียงแล้วบอกให้พ่อนั่งลงเพราะเดือนสิบสองจะได้เห็นหน้าลูกชัดๆ พร้อมกัน
“คราวนี้เห็นทั้งสองคนแล้วนะครับ
ที่พ่ออุ้มอยู่คนโตส่วนที่นอนอยู่บนเตียงคนเล็ก”
“อืมๆ จอมพลลูกแฝดชายหญิงเหรอครับ”
คำพูดประโยคนี้ของเดือนสิบสองทำเอาผมกับแม่และพ่อต้องมองหน้ากันเลยทีเดียว
ก็อย่างที่บอกคนเล็กหน้าสวยถ้ามองผ่านๆ ก็คิดว่าเป็นผู้หญิงทั้งนั้น
“งั้นคนโตให้ชื่อจอมทัพนะ ส่วนคนเล็กเจ้าจอม”
พ่อขอโทษนะเจ้าตัวเล็กแต่แม่หนูคิดไปแบบนั้นแล้วจะขัดใจก็คงไม่ได้
แต่ก็นะชื่อลูกก็ยังมีจอมอยู่เหมือนกัน…ยอมแม่เค้าหน่อยละกันก็หนูอยากหน้าสวยจนคนอื่นๆ
เข้าใจผิดทำไมละลูก
แอ้ๆ
นั่นไงเจ้าตัวเล็กงอแงประท้วงแล้วครับท่าทางจะไม่ชอบชื่อที่แม่ตั้งให้ก็แน่ละชื่อดันคล้ายๆ
ผู้หญิงนี่ครับ ส่วนคนโตนะเหรอหลับปุ๋ยเลยทีเดียว
“เปียกหรือลูกจะฉี่”
เดือนสิบสองว่าพลางเปิดผ้าอ้อมที่คลุมตัวลูกอยู่และแน่นอนว่าต้องได้เห็นของดีแน่นอน
( -_-)( -_-)(
-_-)!!!
หน้าตาของพวกเราสามคนไม่ต่างกันหรอกครับ
“เด็กผู้ชาย!!!”
.............................................
ก็ไม่รู้สินะ...แค่หายไปนานโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮาาาาาาาาาา
ตอนนี้มันยังไง แต่ที่แน่ๆ เดือนสิบสองกำลังจะคลอด
...คงไม่เร็วไปนะคะ ถ้าเร็วแป้งก็ไม่รู้จะลากไปทางไหนแล้วจริงๆ เพราะอยากจบเต็มทน
ช่วงนี้ไม่มีเวลาแล้วนะ พอเรียนจบต้องปรับตัวเข้าวัยทำงาน
ทุกอย่างยังไม่ลงตัว #ขอโทษด้วยนะคะสำหรับหลายๆคนที่รออ่าน
ปิ้งลิง:ถ้าแป้งแต่งมั่วหรือผิดพลาดประการใด ชี้แจงแป้งได้นะ เรื่องผ่าคลอดนี้ด้วยเพราะบางทีก็ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ อิอิ ^^
ปิ้งลิง:ถ้าแป้งแต่งมั่วหรือผิดพลาดประการใด ชี้แจงแป้งได้นะ เรื่องผ่าคลอดนี้ด้วยเพราะบางทีก็ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ อิอิ ^^
หายไปนานมักๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็รอฮี่ๆๆๆ
ตอบลบโอ๊ยเดือนสิบสองจะคลอดแล้วลุ้นๆๆๆ><
จะคลอดแล้วอยากรู้อยากเห็นหน้าหลาน
ตอบลบมาต่อนะสนุดที่สุดเลย
เจ้าจอมกับจอมทัพมาแล้วววววววววววว
ตอบลบจะคลอดแล้ว
ตอบลบจะคลอดแล้วดีใจจัง มาต่อไวๆลูกจะเหมือนใครกันน้าาาาา
ตอบลบถึงกับวีนแตกกกก อดทนเอาลูกเจ็บแปบเดียว เอ๊ะ พูดเหมือนเคยท้อง
ตอบลบจะคลอดแล้ววววว
ตอบลบว้าวๆๆๆๆ จะคลอดแล้ว อยากเห็นหน้าสมาชิกใหม่ ><
ตอบลบรีบต่อนะจะได้หลานแล้ว
ตอบลบอยากเห็นหลานแล้ว ^^
ตอบลบตื่นเต้นๆ จะคลอดแล้วใช่มั้ย
ตอบลบรออยู่นะคะ
อยากอ่านจอมพลเลี้ยงลูก คึคึ
ตอบลบแอร๊ยยยยย เดือนสิบสองจะคลอดแร้วอ่ะ อยากเห้นครอบครัวตัวป่วนอ่ะ คุณแม่กะคุณลูกใครจะป่วนจะแสบกว่ากันนร้าา แร้วพ่อเลี้ยงจะทัมงัยอ่ะ คึคึ XD
ตอบลบน่ารักมากเลยค่ะ
ตอบลบอ่านไปยิ้มไป
มีความสุขไปกับครอบครัวนี้
ชอบมากๆเลยคร้ （⌒_⌒）
ย๊ากกกกกกก น่ารัก
ตอบลบอยากอ่านต่อไว้ๆๆๆๆๆ
ชอบมากเบย
สนุกเวอร์ๆๆๆๆๆ
:P
5555555
ตอบลบเจ้าจอมต้องเหมือนเดือนสิบสองแน่
เจ้าจอมคงบอกแม่ไม่เอาาาา หนูผู้ชายย55555 น่ารักกกกกก
ตอบลบจอมทัหคงบอกสบายแหละนอนดีฟ่าาา อยากอ่านนนต่ออออ น๊าาา มาเร็วๆๆน๊าาาาาาา
ได้ลูกแฝดด้วย ครอบครัวอบอุ่น
ตอบลบมีต่อไหมอ่า ชอบมากเจ้าจอม จอมทัพ คงวุ้นน่าดูเลย
ตอบลบต่อนาาาาาาา
ตอบลบคนเขียนหายไปนาน คนอ่านก้อเพิ่งว่าง #พอกัน
ตอบลบสองหน่อออกมาชมโลกแล้ววววว เย้ๆๆๆๆๆๆ
จะรับมือกับจอมแสบไหวมั้ยน้อ แค่เดือนสิบสอง
ก้อเหนื่อยละ เนอะ ... อุ้ยๆๆๆๆ ไม่ได้ว่าๆ แหะๆๆๆ
สู้ๆๆๆๆๆนะคร้าบ ^^v