luscious, 27
วันแห่งความรัก
เดือนสิบสอง
เรื่องแย่ๆ
เหรอ?
เปล่าสักหน่อยเพราะทุกอย่างมันคือเรื่องดีๆ
หลังจากเมื่อวานที่ผมกับพ่อเลี้ยงปรับความเข้าใจกันพี่เซย์กับหมอนนท์ก็ตามมาอธิบายทุกอย่างซะละเอียดเลยทีเดียว
พอเห็นสีหน้าผมเหมือนกำลังโกรธพี่เซย์ก็ทำหน้าเศร้าแล้วเอาแต่พูดขอโทษรวมไปถึงหมอนนท์ด้วย…
เรื่องที่เค้าสร้างขึ้นมามีบางส่วนที่จริงและบางส่วนแต่งเติมขึ้นแต่อย่างน้อยๆ
เรื่องที่เราเจอกันที่ผับนั้นจริงแต่ผมจำไม่ได้…หมอนนท์บอกว่าที่เค้าเจอผมตอนนั้นเป็นวันเดียวกับที่พี่เซย์บอกเลิก
เค้าไปคบกันตอนไหนไม่มีใครรู้แต่ที่แน่ๆ
ตอนนี้พวกเค้ากลับมาคบกันอีกครั้งแล้วครับแถมท่าทางเหมือนจะรักกันมากขึ้นแนะ
ผมไม่ได้ติดใจอะไรอีกนอกจากจะยินดีด้วยส่วนเรื่องร้ายๆ
ก็ปล่อยให้มันจางหายไปซะถือว่าเป็นบทเรียนและประสบการณ์ดีๆ ที่ก้าวเข้ามาก็แล้วกัน…
ทุกอย่างดีขึ้นรวมถึงความสุขของผมด้วย
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ท้องผมเริ่มโตขึ้นก็แน่ละสิหลังจากเรื่องร้ายๆ
นั่นก็ผ่านมาสองเดือนแล้ว…พ่อเลี้ยงก็พาผมกลับมาอยู่ที่ตรังแล้วและแน่นอนทุกวันเค้าก็เอาแต่ขอผมแต่งงาน
นึกสีหน้าตอนที่ถูกผมปฏิเสธแล้วขำไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่งแต่เพราะอยากรอให้ลูกคลอดออกมาก่อน...
ผมอยากจับมือลูกไปพร้อมๆ
กับพ่อเลี้ยงเพราะฉะนั้นรอหน่อยนะที่รักก็แค่สักปีสองปีเอง!!!
“เดือนสิบสองใจร้ายชะมัด”
เสียงตัดพ้อดังออกมาจากปากคนแก่พ่อเลี้ยงนอนกอดผมอยู่บนเตียงในเช้าของวันใหม่
ผมมีความสุขจังเลยครับ
“เค้าออกจะใจดีไม่งั้นคงไม่กลับมาหรอก”
“แต่ก็ไม่ยอมแต่งงานสักที”
พ่อเลี้ยงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมแววตาน่าสงสารเชียวครับ
“ผมอยากเดินจับมือลูกแล้วก็พ่อเลี้ยงตอนแต่งงาน”
“รอถึงวันนั้นค่อยแต่งใหม่ก็ได้นี่”
“จะบ้าเหรอ?
ไม่เอาหรอกถ้าพ่อเลี้ยงไม่รอเค้าก็ไม่แต่ง”
ผมเบือนหน้าหนีจะลุกออกจากเตียงแต่กลับถูกพ่อเลี้ยงรั้งแขนเอาไว้
“เค้าอยากอาบน้ำ”
“เดี๋ยวอุ้มตอนนี้ท้องเริ่มโตมากแล้วต้องระวังแถมเมื่อคืนยัง…”
เพี๊ยะ!
“บ้า!” พ่อเลี้ยงพูดไม่ทันจบก็ถูกผมตีเข้าให้ที่แขนทันที
พูดออกมาได้ไม่อายบ้างเลยแต่ที่แน่ๆ เดือนสิบสองเขินครับ…
>//////////////////<
ก๊อก
ก๊อก
หลังจากที่ผมกับพ่อเสียงอาบน้ำเตียงตัวกันเสร็จเรียบร้อย
เสียงของประตูห้องก็ถูกเคาะขึ้นมา…พ่อเลี้ยงหันมามองหน้าผมก่อนจะเดินไปเปิดประตูผมเองก็เดินตามไปดูด้วยแล้วเห็นพี่เทพยืนอยู่
“มีอะไรหรือเปล่า”
พ่อเลี้ยงเอ่ยถามก่อนจะหันมามองหน้าผมแขนข้างหนึ่งของเค้าเอื้อมมากอดเอวประคองผมเอาไว้จนแน่น
พ่อเลี้ยงเหมือนเสาหลักที่มั่นคงสำหรับผมแล้วก็ลูกมากๆ เลยทีเดียว
“ตอนนี้พวกเรารู้แล้วครับว่าคุณสร้อยฟ้าอยู่ที่ไหน?”
ชื่อนี้เหมือนจะหายไปนานแล้วจนพี่เทพเอ่ยออกมา
พ่อเลี้ยงเองก็หันมาจ้องหน้าผมจนเราสองคนสบตากันท่าทางจะรู้ว่าผมกำลังสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”
พ่อเลี้ยงบอกผมก่อนจะกดจูบเบาๆ
ที่เรือนผมเหมือนต้องการบอกว่าสิ่งที่เค้าพูดคือเรื่องที่น่าเชื่อถือที่สุด
“แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
“เธอเป็นคนติดต่อมาทางเราเองครับและตอนนี้ก็กำลังเดินทางมาที่นี่”
พี่เทพบอกพ่อเลี้ยงพยักหน้าก่อนที่พี่เทพจะเดินออกไปส่วนผมก็ผละออกจากตัวเค้าแล้วมองอย่างสงสัย
“เล่ามาเดี๋ยวนี้นะหรือคิดจะ…”
“ท้องก็โตจนลูกจะออกมาวิ่งเล่นแล้วยังขี้หึงโหดอีกต่างหาก…เมียใครเนี่ย?” พ่อเลี้ยงพูดจาหยอกล้อผม คิดว่าขำเหรอคนยิ่งอยากรู้!!!
“อยากตายเหรอ?”
“แถมโหดอีกต่างหากเดือนสิบสองเมียรักของพ่อเลี้ยงจอมพล!”
“นี่!
ผมจริงจังนะ” พ่อเลี้ยงพูดทีเล่นทีจนผมอยากจะกระโดดกัดคอเค้ามากๆ
เลยทีเดียว มันน่าตบให้คว่ำเลยจริงๆ ตาแก่บ้า ( -_-)(-_-
)!!!
พอถูกจ้องจ้องหน้านานๆ
พ่อเลี้ยงก็เอาแต่กรอกตาไปมาเหมือนกำลังยั่วโมโห
“ถ้าไม่เล่า!
อย่าหาว่าไม่เตือน”
“โอเคๆ
ยอมแล้วครับทูนหัว!!!”
พ่อเลี้ยงยกมือขึ้นทั้งสองข้างเพื่อสงบศึกก่อนจะเดินเข้ามาหาแล้วพยุงผมกลับไปนั่งที่เตียง
“เค้าแค่เป็นห่วงนะว่าเธอจะเป็นอะไรไหม?
และอีกอย่างสงสัยด้วยว่าเธอเกี่ยวข้องด้วยไหม?”
ห่วง!!!
แต่เมียกำลังหึง!
ตาแก่หื่น
“แล้วตอนนี้ตาลุงนั่นละ”
ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับพ่อเลี้ยงนั่งรอคำตอบผมเองก็ไม่ได้อยากรู้อะไรมากแถมเรื่องนี้มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยสักนิดแค่ผมถูกจับไปเป็นตัวประกันก็เท่านั้นเอง
“ศาลตัดสินไปแล้วรับรองติดคุกยันตายเพราะมีข้อหาอื่นร่วมด้วยอีกมากมาย”
“แล้วคุณป้าสร้อยฟ้าละ?”
“ถ้าเลือกจะติดต่อกลับมาแบบนี้ท่าทางเธอจะไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วยจริงๆ
มั้ง แต่เราก็แน่ใจอะไรไม่ได้เพราะบางทีสร้อยฟ้าอาจจะมาฆ่าฉันก็ได้มั้ง”
เพี๊ยะ!!!
ผมตีแขนพ่อเลี้ยงทันทีเมื่อเค้าพูดจบทำไมต้องพูดจาด้วยเรื่องที่น่าหวาดเสียวแบบนี้ด้วยเนี่ย…
“ก็ลองมาฆ่าสามีเค้าดูสิ!
จะตบให้คว่ำ”
“ฮาๆ โหดจริงๆ
ท้องอยู่นะ”
“แน่นอน!
เดี๋ยวจะชวนลูกออกมาตบด้วย” ผมทำหน้าจริงจังมากๆ
ก่อนจะลุกขึ้นยืนและนั่นก็ทำให้ผมรู้ว่าการลุกขึ้นรวดเร็วทำให้ผมเซจนเกือบจะล้มคว่ำลงไปบนพื้น
นี่ถ้าพ่อเลี้ยงไม่คอยระวังผมอยู่ตลอดเวลาป่านนี้ลูกคงออกมาแล้วแน่นอน
-_-‘
ก็คนมันยังไม่ชินนี่
เพิ่งเคยท้อง!!!!
“เดือนสิบสองถ้าไม่ระวังอีกจะล่ามโซ่แล้วขึงไว้กับเตียงละนะ”
พ่อเลี้ยงขู่ผมด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นแถมสีหน้าของเค้าจริงจังมากๆ ด้วย
“ไม่ต้องตีสีหน้างอน!
เค้าห่วงทั้งแม่ทั้งลูก”
“ชิส์!
เค้ารู้หรอก”
จุ๊บ
>///////////////////<
ผมนั่งลงบนตักของพ่อเลี้ยงกอดคอเค้าเอาไว้จนแน่นกดจูบเบาๆ
ที่หน้าผาก ทั้งรักทั้งหวง…คนนี้ของเดือนสิบสองกับลูกจริงๆ
อ่า, จะว่ายังไงดีละเพราะตอนนี้ผมกับพ่อเลี้ยงกำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกแถมตรงหน้าก็มีคุณป้าสร้อยฟ้านั่งอยู่ด้วย…แต่ที่น่าแปลกใจคุณป้าแกดูซูบผอมไปนะครับแล้วนี่หายไปไหนมาเนี่ย
“ฟ้าขอโทษนะคะ”
เธอร้องไห้สะอื้นยกมือไหว้พ่อเลี้ยงยกใหญ่เลยทำเอาผมสงสารซะงั้นทั้งๆ
ที่ก่อนหน้านี้หึง
“ฮือๆ
ฟ้ารู้เรื่องนี้หลังจากจบงานวันเกิดท่าน ฟ้าพยายามเตือนแต่ท่านไม่ฟังแถมจะฆ่าฟ้าอีกต่างหาก…”
ผมไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่แต่จะทำยังไงได้ก็คุณป้าเธอดันร้องไห้ขี้มูกโป่งซะขนาดนี้
“แล้วคุณรอดมาได้ยังไง?”
มันเป็นคำถามที่ดีนะครับสามีเพราะผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
“ฟ้าต่อรองกับท่านว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้อีกและก็หนีออกจากบ้านเพราะท่านเองก็มัวเมาจนไม่คิดอะไรแล้วด้วยซ้ำ…ที่ฟ้าหายไปเพราะต้องหนีเอาตัวรอดดีนะคะที่มีคุณป้าใจดีท่านหนึ่งให้ที่พักแล้วช่วยดูแลจนอาการบาดเจ็บของฟ้าหายดี
ตอนนั้นฟ้ากลัวมากๆ และคิดว่าจะไม่รอดแต่ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อ ฮือๆ”
พอพูดมาถึงเรื่องนี้เธอก็ร้องไห้อีกครั้งแถมหนักกว่าเดิมด้วยเหมือนผมกำลังนั่งฟังคุณป้าเธอเล่าละครหลังข่าวที่ลูกถูกพ่อกำจัดให้พ้นทางเลยทีเดียว
“อะ…อึก
ฟ้าอยากให้คุณอโหสิกรรมให้ท่านเพราะถึงยังไงตอนนี้ท่านก็คงไม่ได้ออกมาอีกแล้ว”
พูดแบบนี้ท่าทางเธอคงจะรู้แล้วสินะว่านายอรุณถูกพิพากษาไปเรียบร้อยแล้ว
“ผมลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้ว!
และถ้าคุณเดือดร้อนผมก็พร้อมจะช่วยเพราะถึงยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน…เรื่องบ้านกับที่ดินของพ่อคุณรวมไปถึงทรัพย์สินทุกๆ
อย่างคุณคงไม่ได้คืนแล้ว
แต่ผมจะให้เงินคุณก้อนหนึ่งไปตั้งหลักและผมหวังว่าคุณจะไม่คิดทำผิดแบบพ่อนะครับ”
“อะ…อึก ฮือๆ ฟ้าขอบคุณมากนะคะ คุณเป็นคนดีจริงๆ”
คุณป้าสร้อยฟ้ารีบกรูเข้ามาหาพ่อเลี้ยงนั่งลงข้างๆ
จับมือไว้ซะแน่นแถมยังร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ อีกต่างหาก
ให้ตายสิหมดความสงสารเปลี่ยนเป็นหึงทันทีเลย!!!
ใจบุญนักนะ!
ชิส์! อีตาแก่หื่น…
บรื้นนนนนน…
เสียงรถแล่นออกไปแล้วส่วนผมกับพ่อเลี้ยงก็ยืนมองจนลับสายตา
เมื่อมันหายไปผมก็ผละออกจากอ้อมกอดของพ่อเลี้ยงทันทีแล้วเริ่มอาละวาด
“นี่ลุง!
เดี๋ยวนี้หัดใจบุญตั้งแต่เมื่อไหร่? เพื่อนบ้านที่ดีงั้นเหรอ…ให้เงินก้อนนึงด้วย!!!!!” ผมกอดอกจ้องหน้าพ่อเลี้ยงแต่เจ้าตัวกลับไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำไป
“หึ!
โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงยังหึงไม่เว้นอีกต่างหาก”
“แน่ใจเหรอครับสามี!
แล้วเมื่อคืนหมาป่าแก่ๆ ที่ไหลเลียละ”
ชิส์!
ผมหวังว่าตัวเองคงไม่พูดแรงไปนะครับก็แน่ละสิเพราะเมื่อก่อนผมมักจะเรียกเค้าว่าหมาป่าอยู่บ่อยๆ
ด้วยอะไรหลายอย่างแถมพ่อเลี้ยงยังเหมาะสมกับฉายานี้อีกต่างหาก
ทั้งหื่นและก็กระหาย!!!
“ให้มันได้แบบนี้สิเมียฉัน!
ต่อปากต่อคำไม่เว้นแถมพูดออกมาได้ไม่อายปากเลยทีเดียว…ยอมแล้วครับทูนหัวแต่ถึงยังไงสร้อยฟ้าก็ไม่ใช่คนอื่นคนใกล้”
“แต่เมียหึง!
จะทำไม! หรือจะไม่เคลียร์”
“เคลียร์ครับเคลียร์!
คนนี้ใครจะกล้าหือละครับกลัวไม่ได้เลียก้น!”
“ยังจะมาเล่นอีก!!!” พ่อเลี้ยงเดินเข้ามาหากอดเอวผมไว้จนแน่นแถมยังพูดจาน่าอายกลับมาอีกต่างหาก
“แหม!
เมียพ่อเลี้ยงนึกอายตอนนี้ก็ไม่ทันละครับ” ผมกับพ่อเลี้ยงพูดเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ยแต่ที่แน่ๆ
มันไม่ค่อยน่าฟังสักเท่าไหร่? พอเถอะเลิกคุยเรื่องนี้แล้วจะดีกว่า…
จอมพล
หลังจากที่เรื่องของสร้อยฟ้าจบลงไปอีกหนึ่งรายทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
แถมช่วงนี้งานที่สวนปาล์มก็มากขึ้นพอๆ กับงานที่กรุงเทพฯ ซึ่งผมเองก็ให้เซย์เป็นคนดูแลแทนไปซะแทบทุกอย่างแล้ว…
ส่วนผมนะเหรอ?
มีความสุขอยู่ที่ตรังกับเดือนสิบสองแต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่สุขเท่าไหร่เพราะเมียไม่ยอมแต่งงานด้วยสักที
“พ่อเลี้ยงลูกดิ้นอีกแล้ว”
นั่นไงตัวยุ่งที่ทำให้ผมไม่ได้แต่งงานเริ่มก่อกวนเดือนสิบสองอีกแล้วครับ
“ครับๆ
เดี๋ยวลูกก็เลิกดิ้น”
ผมเดินไปหาเดือนสิบสองที่นั่งกินขนมรับลมอยู่ตรงระเบียงหน้าบ้านตอนเย็นๆ
สีหน้าของเค้าดูงอแงพอๆ กับลูกที่กำลังดิ้นอยู่ในท้องเค้าเลยทีเดียวครับ
เห็นแล้วอดยิ้มมีความสุขไม่ได้เลยทีเดียว
J
“ชิส์!
สองคนนี้แกล้งแม่อีกแล้ว”
“หืม!
สองคน” ผมนั่งลงข้างๆ
เดือนสิบสองจ้องหน้านึกสงสัยว่าทำไมถึงพูดแบบนี้
“ก็ใช่!
จอมพลรู้ไหมว่าตอนที่ถูกจับตัวไปนะเค้าฝันด้วย…ฝันเห็นเด็กสองคนแถมยังมาเรียกเค้าว่าแม่อีกต่างหาก”
เดือนสิบสองชี้แจงให้ผมฟังสีหน้าดูมีความสุขมากๆ
มือเล็กข้างหนึ่งก็ลูบหน้าท้องนูนโตของตัวเองไปด้วย
“แล้วก็คิดว่าเป็นลูกของเรา”
“ไม่ได้คิด
แต่ต้องใช่เลย…เข้าใจมั้ยครับสามี”
มือเล็กยื่นมาตรงหน้าผมแล้วหยิกแก้มทำอย่างกับผมเป็นเด็กแนะครับ
ให้ตายสิช่วงนี้เดือนสิบสองทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันแถมพอใกล้คลอดก็เริ่มจะมีน้ำมีนวลน่าจับจ้องซะเหลือเกิน
ผมเปล่าหื่นนะแต่เดือนสิบสองบ่งบอกอย่างนี้จริงๆ ครับ
“หิวรึเปล่าครับ”
นั่งเล่นกันไปเรื่อยๆ
ผมก็ชักจะหิวแต่ท่าทางคนที่นั่งรับลมอยู่ข้างกายผมจะไม่นะครับเพราะดูมีความสุขเหลือเกินเอาแต่นั่งลูบหน้าท้องนูนโตของตัวเองอยู่อย่างนั้น
“ไม่หิวครับ” น้ำเสียงที่ตอบกลับมาก็อ่อนโยนซะเหลือเกิน
ผมว่าตอนนี้เดือนสิบสองคงมีความสุขอยู่สินะเพราะผมเองก็ด้วย
จุ๊บ
>///////////////<
ผมรั้งเอวของคนข้างกายมากอดกระชับเอาไว้พร้อมทั้งกดจูบเบาๆ
ที่ข้างดวงตานึกรักใคร่ซะเหลือเกิน
“เค้าอยากให้เจ้าตัวเล็กออกมาเร็วๆ
จังเลยครับ”
“เค้าก็อยากครับ
ถ้ามีเสียงเด็กๆ ดังทุกวัน…บ้านเราคงจะมีสีสันกว่านี้”
“อะไรกันแค่เสียงเดือนสิบสองยังไม่พอเหรอ”
น้ำเสียงเล็กเอื้อนเอ่ยออกมาท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูซะเหลือเกินแถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอีกต่างหาก
จุ๊บ!
นั่นไงได้โอกาสกดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากซะเลย
“ต่อไปนี้เดือนสิบสองเอาไว้ร้องตอนกลางคืนหรือเวลาที่…”
เพลี๊ยะ!!!
“อย่ามาทะลึ่ง”
ผมพูดไม่ทันจบเดือนสิบสองก็ตีเข้าให้ที่แขนสีหน้าก็บอกได้ดีเลยทีเดียวว่ากำลังเขิน
ของมันแน่เพราะต่อไปนี้ปล่อยให้เป็นน่าที่ลูกดีกว่าสำหรับสีสันของบ้านส่วนเดือนสิบสองก็ทำหน้าที่เมียให้ผมและมอบความสุขให้พ่อเลี้ยงจอมพลก็พอแล้วมั้งครับ
ความคิดนี้มีแต่ได้กับได้
J
“ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะอาย”
“ก็ตอนนั้นมันหึงนี่”
“ถ้าต่อหน้าคนอื่นจะพูดไหมละครับ”
ยั่วโมโหซะหน่อยเพราะท่าทางน่ารักจนผมอยากมองไปเรื่อยๆ ไม่อยากละสายตาจากใบหน้าของเดือนสิบสองเลยทีเดียวครับ
“ถ้าทำให้หึงนะพูด
จะอายทำไมนี่สามีเดือนสิบสองนะก็บอกอยู่ว่าคนนี้ของเดือนสิบสองกับลูก”
ขยับตัวเล็กน้อยเอ่ยเถียงผมน้ำเสียงอย่างกับเด็กที่กำลังหวงของแต่ก็ดีเหมือนกันที่เดือนสิบสองหวงผมแบบนี้
รักตายเลยครับคนนี้ของพ่อเลี้ยงจอมพล
“ครับๆ
ใครจะไปกล้า”
“อิอิ ( -_-)(-_- ) จอมพลของเดือนสิบสองกับลูกน่ารักที่สุด”
คนตัวเล็กที่อ้อมกอดหัวเราะในลำคอจ้องหน้าผมแววตาเปลี่ยมล้นไปด้วยความสุขเลยทีเดียว
“เดือนสิบสองของจอมพลกับลูกก็น่ารักที่สุดเหมือนกันครับ”
“ฮาๆๆๆ เค้าไม่เถียงนะจอมพล”
ถึงเถียงก็ไม่มีประโยชน์เพราะมันใช่ที่สุดแล้วละครับ “โอ๊ะ!!!”
เหมือนเสียงหัวเราะของเดือนสิบสองจะขาดหายไปเป็นความรู้สึกตกใจแทนก่อนที่เจ้าตัวจะนิ่วหน้าแล้วจับที่หน้าท้องนูนโตของตนเอง
“เด็กน้อยอย่าแกล้งแม่เค้านักสิ”
ผมว่าพลางเอื้อมมือไปกุมที่หลังมือของเดือนสิบสองด้วยส่วนอีกข้างก็กอดเอวของเจ้าตัวเอาไว้
“แกล้งแม่มากๆ
เดี๋ยวก็โดนดุหรอก”
“บ้าเหรอเค้าจะไปดุลูกทำไม”
เดือนสิบสองเอียงหน้าออกห่างก่อนจะมองสบตาผม
“เค้าก็ว่าไป”
“ว่าไม่ได้นะเค้าห่วงที่สุด”
“อ้าว!
แล้วเค้าละ”
“พ่อของลูกนะอีกประเด็น”
เดือนสิบสองว่าก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหากดจูบเบาๆ ที่ปลายคางของผม “โกนหนวดด้วยมันจั๊กจี้”
ว่าพลางเบือนหน้าหนีแต่ผมแอบสังเกตว่าเมื่อกี้เดือนสิบสองหน้าแดง
>////////////////////////<
“นึกว่าจะชอบซะอีก”
กระซิบข้างหูซะเลยเหมือนกำลังแย่เดือนสิบสองเล่นก็ว่าได้ “งั้นโกนให้ด้วยนะครับ”
“พ่อเลี้ยงนะ
ก็บอกอยู่ว่ามันจั๊กจี้ยังจะมาซุกหน้าลงที่ซอกคออีก”
เดือนสิบสองเปล่งเสียงดุผมแต่เปล่าเลยมันกลับฟังดูน่ารักซะมากกว่า
เหมือนเด็กที่กำลังงอแงเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกจริงๆ
จุ๊บ
>//////////////////<
“จอมพล!” ใครจะยอมซุกเฉยๆ ละจริงไหม? ก็คนมันหื่นนี้…นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าท้องใกล้คลอดรับรองขึ้นเตียงไปเรียบร้อยแล้วและอีกอย่างช่วงใกล้คลอดเมียขอห้ามแตะไปมากกว่าจูบ
L
อันนี้พ่อเลี้ยงไม่ปลื้ม
____________________________
เดือนสิบสองหนูยังแซ่บเวอร์และแรงเวอร์เหมือนเดิม!
หนูไม่อายแต่คนแต่งเขินนะครัช (ฮาาาาาาาาาาา)
ยังไม่จบนะคะ
แป้งปั่นค้างถึงตอนนี้นี่แหละ อิอิ ^^
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นนะเพราะเรื่องนี้ใกล้จบแล้วเดี๋ยวจะไม่ได้เม้นกันอีก
หุหุ...
ลากยังไงสุดท้ายสองคนนี้ก็หวานใส่กันตลอดๆ
น่าเบื่อไหม? T-T
ถ้าเบื่อแล้วคิดว่าแป้งกำลังลากก็บอกนะคะเพราะแป้งจะได้จบเร็วๆ (ฮาาาาาาาาาาาาา)
แป้งกะว่าจะให้พวกเด็กๆ คลอดก่อนค่อยจบ...
คงไม่พ้นตอนหน้า อย่าว่าเร็วไปนะคะ
ลากยังไงสุดท้ายสองคนนี้ก็หวานใส่กันตลอดๆ
น่าเบื่อไหม? T-T
ถ้าเบื่อแล้วคิดว่าแป้งกำลังลากก็บอกนะคะเพราะแป้งจะได้จบเร็วๆ (ฮาาาาาาาาาาาาา)
แป้งกะว่าจะให้พวกเด็กๆ คลอดก่อนค่อยจบ...
คงไม่พ้นตอนหน้า อย่าว่าเร็วไปนะคะ
ยัยป้าสร้อยมาบีบน้ำตาเล่าเรื่องเท็จละซิ พ่อเลี้ยงช่วยทำไมเดือนสิบสองจัดการพ่อเลี้ยงให้เชื่องเลยนะ
ตอบลบ55555
ตอบลบเดือนสิบสอง นู๋แรงส์กว่าเดิมนะ ^^
55555 เดือนสิบสองสุดยอด
ตอบลบยันป้านี่ยังอยู่อีกเหรอ
ตอบลบสร้อยฟ้านี่โกหกหรือจริงเนี่ย
ตอบลบพ่อเลี้ยงยอมเมีย 555+
ตอบลบอยากให้คลอดลูกไวๆจัง ><
ตอบลบแซ่บมากเดือนสิบสอง
ตอบลบลูกนางจะเป็นแบบแม่มั้นเนี่ย
ตอบลบหมาเลียไม่ถึงแต่พ่อเลี้ยงไม่แค่เลียถึงแต่ยังทำมากกว่าเลียอีกนะ
ตอบลบขอลงไปดิ้นก่อนนะ
ตอบลบแอร๊ยยยยยย ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักอ่ะเดือนสิบสองงงงง >///<
ตอบลบแรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจริงๆ
ตอบลบแร๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอบลบอยากเจอจอมทัพ กับเจ้าจอมแล้ว
ตอบลบคุณแม่เราขี้หึงจริง ๆ
ตอบลบชอบเดือนสิบสอง เค้าอยากได้แบบนี้บ้างงงง ><
ตอบลบน่ารัก ไม่อยากให้จบ ขอหวานๆนะคะ <3
ตอบลบหวานเฟ่อออออออ
ตอบลบอยากเห็นน้องแฝดแล้วไรเตอร์ >,<
ตอบลบโอ้ย น่ารักมาก
ตอบลบน่ารักมากเลยจร้า
ตอบลบจะรอเด็กๆคลอดน๊า คงจะมีความสุขน่าดู
หวานๆแบบนี้สิดีเราชอบ ได้เห็นมุมน่ารักของสองคน
ไม่อยากให้จบเลย เด็กๆคลอดแล้วขอตอนพิเศษอีดนะคะ
(^O^)/(≧∇≦)
น่ารัก ให้น้องคลอดก่อนค่อยจบ
ตอบลบโอยยยยยยยย หวานไปม้ายยยยยย ฮือออออออออออ อ่านซะตัวจะบิดเปนเลขแปดอยู่แล่ว ==' ฮ่าาาาาาาา บางทีก้ออินไปฮะ
ตอบลบคืออาร้าย ทำไมจะหวานฟรุ้งมุ้งมิ้งขนาดเน้ แหม่ะ พอตอนหวานก้อหวานซ้า พอตอนโหด (ตอนแรกๆ) ก้อถึงขั้นจับกดข่มขืน ชริส์!!! เหนเดือนสิบสองเปนอัลไล อิพ่อเลี้ยง -*-
อิจอมพลคนหื่นนนนนนน ... ดีนะไม่ใช่ไม่ดี ชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ วรั้ย!!! พูดอัลไลออกไป
รอๆๆๆค่ะ รอเด็กน้อยออกมาโชว์ความน่ารัก รองานแต่งของคนหื่น กะเด็กดื้อ แค่คิดก้อน้ำตาลจะทะลุเส้นเลือดแล่ว คงจะหวานฝุดๆเนาะ >//////////////<
ชอบเนื้อเรื่องนะฮะ มีครบทุกรสชาดเลย ทั้งหวาน สุข เศร้า ซึ้ง บู๊ก้อมาด้วย มีหมด ^^ ... สู้ๆๆๆๆๆนะคร้าบ มาต่อไวๆน้า เปนกำลังใจให้
ปล.ขอสารภาพผิด คือเพิ่งได้มาอ่าน เลยอ่านแบบนอนสต็อป ไม่ได้เม้นท์ให้ในตอนที่ผ่านมาเลย เค้าขอโต้ดคร้าบ *ก้มหน้าสำนึกผิด
ไม่เบื่ออออออ. เดือนสิบสองน่ารักกกกก
ตอบลบพ่อเลี้ยงหื่นตลอดดดเวลาาาา